,,საქართველოს ახალგაზრდა კონსტიტუციონალისტთა ასოციაცია" ასოცირების ხელშეკრულების ხელის მოწერასთან დაკავშირებით პრეზიდენტ მარგველაშვილის განცხადებას ეხმიანება. ,,საქართველოს ახალგაზრდა კონსტიტუციონალისტთა ასოციაციის" პოზიციით, მოქმედი კანონმდებლობიდან გამომდინარე ფაქტობრივად ხელის მოწერა დოკუმენტზე შესაძლებელია განახორციელოს როგორც პრეზიდენტმა ისე პრემიერმა. თუმცა, თუ ხელის მოწერას განახორციელებს პრეზიდენტი, ამ შემთხვევაში მას ჭირდება მთავრობის თანხმობა, ხოლო მთავრობას პრეზიდენტისგან - არა. სწორედ აღნიშნული გარემოება უსვამს ხაზს მთავრობის, როგორც კონსტიტუციური ორგანოს პრიმატს, საგარეო ურთიერთობებში.
აღსანიშნავია, რომ პრეზიდენტ მარგველაშვილის მიერ გამოცემული ბრძანებულებით, პრობლემა ერთჯერადად გვარდება, ხოლო საკითხი პერსპექტივაში მეტად პრობლემური ხდება. კერძოდ, როდესაც მომავალში კვლავ დადგება დღის წესრიგში საერთაშორისო ხელშეკრულების ხელის მოწერის აუცილებლობა, დიდი ალბათობით დაიწყება კიდევ უფრო მწვავე დისკუსია ზემოაღნიშნული კომპეტენციის განხორციელებასთან დაკავშირებით.
შესაბამისად, ასოციაციის პოზიციით, აუცილებელია პრეზიდენტსა და პრემიერ-მინისტრს შორის კონსესუსი შედგეს არა უშუალოდ აღნიშნულ დოკუმენტზე ხელმოწერასთან დაკავშირებით, არამედ დაიწყოს ერთგვაროვანი პრაქტიკის დამკვიდრება არსებული სამართლებრივი რეალობიდან გამომდინარე. სწორედ ასეთი ტიპის მიდგომა უზრუნველყოფს სამომავლოდ საგარეო-პოლიტიკური კურსის სტაბილურობას და საფრთხეს არ შეუქმნის სახელმწიფოს რეპუტაციას საერთაშორისო ასპარეზზე.
ამასთან, საგულისხმოა, რომ გასული დღეების განმავლობაში მრავალი ორგანიზაციის მხრიდან დაფიქსირდა პოზიცია თუ ვინ იყო უფლებამოსილი ასოცირების ხელშეკრულების ხელმოწერაზე. ,,საქართველოს ახალგაზრდა კონსტიტუციონალისტთა ასოციაცია" პრობლემის წამოჭრის დღიდან მუშობდა აღნიშნულ თემაზე და მიიჩნევს, რომ გადაწყვეტილების მიღებისას და ნორმათა განმარტებისას აუცილებელია მხედველობაში მივიღოთ ნორმის მიზნები. გასული, 2009-2010 წლის საკონსტიტუციო რეფორმისას აშკარა იყო კანონმდებლების ნება, რომელშიც ფიქსრდებოდა მთავრობის როლის ცალსახა ზრდა აღმასრულებელ ხელისუფლბაში. სწორედ ამ ნების დემონსტრირებაა კონსტიტუციის 73-ე მუხლში გაწერილი პრეზიდენტის უფლებამოსილება, დადოს საერთაშორისო ხელშეკრულებები მთავრობასთან შეთანხმებით. ანუ, ნორმა აუცილებელ ელემენტად მოიაზრებს მთავრობის თანხმობას, რომელიც თავისმხრივ ხაზს უსვამს მთავრობის დომინანტ როლს გადაწყვეტილების საბოლოო მიღებაში. კონსტიტუციის ხსენებული ნორმის გააზრება, აგრეთვე, უნდა მოხდეს ძირითადი კანონის 78-ე მუხლთან მიმართებითაც, რომლის მიხედვით მთავრობა ახორციელებს ქვეყნის საგარეო პოლიტიკას. გახორციელებაში კი თავისთავად უნდა ვიგულისხმოთ ქმედითი გადაწყვეტილებების მიღება.
