ლივერპულის უნივერსიტეტის თანამშრომლებმა მოხუც მოხალისეებზე ექსპერიმენტის შემდეგ აღიარეს, რომ უილიამ შექსპირის ლექსების კითხვა ტვინის საუკეთესო ვარჯიშია.
მოხალისეებს, რომელსაც წასაკითხად სხვადასხვა წიგნი მისცეს, აპარატთან მიაერთეს, რომელიც ნერვული სისტემის აქტიურობას აკვირდებოდა.
აღმოჩნდა, რომ რითმულ ტექსტს ტვინი განსაკუთრებულად აღზნებულ მდგომარეობაში მოჰყავს, ხოლო, პროზა თუნდაც დრამატული სიუჟეტით, გაცილებით სუსტად მოქმედებს.
ასაკიან ადამიანებზე მახსოვრობისა და ყურადღების მიხედვით განსაკუთრებით დადებითად ის ლექსები მოქმედებდა, რომელიც უილიამ შექსპირმა დაწერა.
