კალანდაძე ამბობს, რომ 2012 წლის სახელმწიფო ბიუჯეტის პროექტი, მთავრობის დაჟინებული მტკიცებისა და არა ერთი განცხადების მიუხედავად, არ წარმოადგენს პროგრამულ ბიუჯეტს.

"ბიუჯეტის ხარჯების ნაწილში გაწერილია მხოლოდ პრიორიტეტები და არა კონკრეტული პროგრამები. ამ პროგრამებისთვის განკუთვნილი კონკრეტული თანხები კვლავ არაკლასიფიცირებულია, ხოლო მოსალოდნელი ფინანსური შედეგები კი, ბუნდოვანი.
2012 წლის ბიუჯეტის პროექტის ხარჯვით ნაწილში ე.წ. „სხვა", ანუ არაკლასიფიცირებული ხარჯები 836 მილიონ ლარზე მეტს შეადგენს, რაც ბიუჯეტის მთელი ხარჯების 13,6%-ია. ეს სწორედ ის თანხებია, რომლის ხარჯვაც არატრანსფარენტულია და ყოველთვის იძლევა იმის შესაძლებლობას, რომ მთავრობამ სუბიექტური ან მიკერძოებული პოლიტიკური მოსაზრებებით დანიშნულება შეუცვალოს მათ და სხვა ე.წ. „პრიორიტეტების" დასაფინანსებლად გამოიყენოს იგი. მაგალითად, ასეთი ე.წ. „სხვა", ანუ გაუშიფრავი ხარჯები განათლების ბიუჯეტის 12,5%-ს (74 მლნ. ლარი), ჯანდაცვის ბიუჯეტის 42,1%-ს (166 მლნ. ლარი), გარემოს დაცვის ბიუჯეტის 52,6%-ს (10 მლნ. ლარი) შეადგენს", - აცხადებს კალანდაძე და აღნიშნავს, რომ 2012 წელი საარჩევნო წელია ეჭვები მმართველი გუნდის მიერ ბიუჯეტის ხარჯვით ნაწილში ამ ე.წ. გაუშიფრავი 836 მილიონი ლარის სხვადასხვა პოლიტიკური მიზნებისა და წინასაარჩევნო კამპანიის დაფინანსების შესაძლებლობის შესახებ, სავსებით გამართლებული და არც თუ უსაფუძვლოა.

მისივე თქმით, 2012 წლის ბიუჯეტის პროექტში აქტუალური თემაა ხელფასების თემა. 2012 წელს 2011 წელთან შედარებით 1,080,143.1 ათასი ლარიდან 1,128,073.8 ათას ლარამდე, ანუ 48 მილიონი ლარით იზრდება სახელმწიფო აპარატის ხელფასებისთვის გამოყოფილი თანხები. მაშინ როცა, სახელმწიფო სექტორში დასაქმებულთა რიცხოვნება მცირდება.

კალანდაძე ამბობს, რომ მთელს მსოფლიოში განვითარებული, ეკონომიკურად სტაბილური და მდგრადი სახელმწიფოებიც კი სამთავრობო და ადმინისტრაცული ხარჯების მკვეთრ შემცირებაზე არიან ორიენტირებულნი. საქართველოში კი, საწინააღმდეგო ტენდენციას აქვს ადგილი. "ეს აშკარად წინააღმდეგობაში მოდის მთავრობის მიერ დეკლარირებულ ე.წ. „ქამრების შემოჭერის", სამთავრობო ხარჯების შემცირების და ოპტიმიზაციის პოლიტიკასთან".