ცოტნე კობერიძემ და ბორის ჩელე ყურუამ "გირჩი-მეტი თავისუფლება" დატოვეს - ინფორმაცია ორივე მათგანმა სოციალური ქსელით გაავრცელეს.
ცოტნე კობერიძე წერს:
"მივიღე ჩემთვის მძიმე და ოდესღაც წარმოუდგენელი გადაწყვეტილება – ვტოვებ „გირჩი – მეტი თავისუფლებას“.
ვტოვებ პარტიას, რომელმაც ყველაფერი მომცა: ადგილი, სადაც გავიზარდე, პირველი თანამებრძოლები გავიცანი, პირველი ადამიანი, ვისაც ლიდერს დავუძახებდი (ზურა ჯაფარიძე), პირველი მენტორი (გოგა ხაჩიძე), პირველი სამსახური (უბნის კოორდინატორი), პირველი დაუმორჩილებლობა, პირველი დაცინვა, პირველი წარმატება, პირველი იმედგაცრუება, პირველი სიყვარული – ყველაფერი პირველი „გირჩმა“ მაჩვენა და მომცა.
ვტოვებ პარტიას, რომელიც ჩემნაირად, ალბათ, არავის ჰყვარებია.
პარტიაში მაშინ მივედი, როცა მისი სახელიც თითქმის არავინ ესმოდა, მაგრამ მიყვარდა, რადგან ამბიცია ჰქონდა, შეეცვალა მთელი პოლიტიკური სპექტრი, წარმოეჩინა ახალი ადამიანები, ახალი იდეები, პოლიტიკის ახალი ფორმები.
დღეს კი მგონია, რომ რასაც ვაკეთებთ, ახალი აღარაფერია – ყველაფერი იგივეა. მე არ მჯერა, რომ იგივეთი ცვლილება შეიძლება.
არ მჯერა, რომ ოპოზიციის დიდი გაერთიანება გამოვა.
არ მჯერა, რომ პოლიტიკური სპექტრის, დამოკიდებულებების, აქტორების და გარემოს ცვლილების გარეშე გამარჯვების შანსი გვაქვს.
არ მჯერა, რომ 2024 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე ოპოზიციის მიერ მიღებული ხმები საკმარისი იქნება და ამის შემდეგ მუშაობა აღარ დაგვჭირდება.
არ მჯერა გამარჯვების იმ ფორმულის, რომლის მთავარი იარაღი სალომე ზურაბიშვილია – ბიძინა ივანიშვილის მიერ ყველაზე ცუდი არჩევნებით მოყვანილი პრეზიდენტი.
არ მჯერა, რომ შეცდომების აღიარების გარეშე, ბოდიშის მოხდის გარეშე, რამე გამოვა.
ბოდიში, რომ არჩევნების შედეგები აღტკინებულმა მოგილოცეთ და 15 წუთში სხვა შედეგები ნახეთ.
ბოდიში, რომ არჩევნების შემდეგ საჯაროდ არ გამოვჩნდი და არ ვისაუბრე.
ბოდიში, რომ ჩავთვალე – ტყუილის ართქმა საკმარისი იყო.
მაგრამ მე მჯერა, რომ ამ ქვეყანას მომავალი აქვს. ჩვენ რუსეთი არ გავხდებით.
ეს რწმენა სამი წლის წინ იმ ხალხმა მომცა, რომლებიც პირველად ერთად ვნახე – განსხვავებულები, ფერადები, ლაღები, თავდაჯერებულები, მზრუნველები, კომპეტენტურები… უბრალოდ კარგები, ძალიან კარგები.
ხალხი, რომლის ენაც პოლიტიკურმა კლასმა ვერ გაიგო.
ხალხი, რომელიც ევროპას მიიღებს, რადგან თავადაა ევროპა.
თქვენ არ წაგიგიათ. პირიქით – ყველაზე მეტი აიღეთ საკუთარ თავზე, და ახლა ყველაზე მეტად განიცდით. იცოდეთ, თქვენი დრო მოდის. სხვა რაღაცამ წააგო – თქვენ არა.
„გირჩში“ ყოფნისას სხვა პროექტზე არ მიფიქრია და არ მიმუშავია. ამიტომ ამ ეტაპზე დარწმუნებით ვერ ვიტყვი, რა გავაკეთებ.
ვიცი მხოლოდ ერთი – მინდა ვიპოვო ადამიანები, რომლებიც ჩემნაირად ფიქრობენ და მათთან ერთად ვეცადო, ბევრი რამ შევცვალო.
ჯერ მინდა გავთავისუფლდე. არ მინდა, ჩემმა ნაბიჯებმა პრობლემა შეუქმნას არც „გირჩს“, არც კოალიციას და არც ვინმე კონკრეტულ ადამიანს.
თუ რამეს გავაკეთებ პოლიტიკაში, ის აუცილებლად იქნება ახალი – დაფუძნებული სიმშვიდეზე, კომპეტენციაზე, გულწრფელობაზე და სილაღეზე.
თუ ვერ შევძელი, ვიტყვი, რომ მაინც ვცადე.
მადლობა ყველა „გირჩელს“.
თქვენ ჩემს ოჯახის წევრებზე ნაკლებად არ მიყვარხართ.
გისურვებთ ყველაფერს საუკეთესოს.
ვინც მიცნობს, მიხვდება, ჩემთვის ეს ნაბიჯი რას ნიშნავს." წერს ცოტნე კობერიძე.
ბორის ჩელე ყურუა:
"მე ვტოვებ გირჩი მეტ თავისუფლებას, პარტიას რომელიც ჩემს მეგობრებთან და თანამებრძოლებთან ერთად დავაფუძნეთ.
მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენს მეგობრობას არაფერი ემუქრება, პოლიტიკური გზები გაიყო და მიწევს ამ მძიმე, მაგრამ სწორი გადაწყვეტილების მიღება.
მადლობას ვუხდი ყველას ვისთანაც ამ დროის მანძილზე პარტია მაერთიანებდა, ერთად ვმუშაობდით, ვიბრძოდით, ერთმანეთს ვამხნევებდით და ერთმანეთზე ვზრუნავდით. უბრალოდ პარტია არ იყო, ხან ციხეებში ვისხედით და ხან ქვებს ვიცილებდით, ხან სცენაზე ვიდექით და ხან ცრემლსადენ გაზში. მადლობა ყველას ვინც დამეხმარა და ჩემში რესურსი ჩადო.
განსაკუთრებულად ზურას მადლიერი ვარ, მართალია 2020 წელს მითხრა ჩაერთე პოლიტიკაში, გაერთობიო და მე ახლა დიდად ვერ ვერთობი, მაგრამ მან მომცა შანსი, რომელსაც ძირითადად არ აძლევენ უფროსი პოლიტიკოსები ახალგაზრდებს და ჯერ კიდევ იმ პროცესში ვარ რომ ეს შანსი სათანადოდ გამოვიყენო.
ამ პროცესს სასიცოცხლოდ ჭირდება შეცდომების გააზრება და მათ გამოსწორებაზე ზრუნვა.
საქართველოში რუსეთი აღარ იქნება არასდროს, მაგრამ ცვლილებები ჰაერივით საჭიროა, ცვლილებებს კი ვერ მოვახდენთ თუ ჯერ ჩვენში არ შევცვლით რაღაცებს და იგივეს კეთებას და ერთ წრეზე სიარულს არ მოვეშვებით.
სამომავლო გეგმებზე უფრო მეტს ვიტყვი, უახლოეს მომავალში.
ბოლოს რაღაც პოეტურს ვწერდი, როგორ მიმძიმს ამ ნაბიჯის გადადგმა და როგორ რჩება ჩემი ერთი ნაწილი სხვაგან, მაგრამ არ მომიხდება ასე ლაპარაკი. ვისაც ეს მინდა ვუთხრა ისედაც იცის და ვინც არ იცის ეგერ ორი აბზაცის ზემოთ შეწყვიტა კითხვა." წერს ბორის ჩელე ყურუა.
