რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილე გრიგოლი კარასინი პრემიერ-მინისტრის სპეციალურ წარმომდგენელთან რუსეთთან ურთიერთობის საკითხებში ზურაბ აბაშიძესთან შეხვედრის შემდეგ სტრასბურგის სასამართლოს გადაწყვეტილებას გამოეხმაურა და აღნიშნა, რომ ერთმნიშვნელოვნად თქმა, რომ ეს ქართული მხარის პოლიტიკური გამარჯვება სწორი იყო არ იქნება.
,,სტარასბურგი მიღებული გადაწყვეტილება არ იყო მარტივი და ადვილი. ერთმნიშვნელოვნად თქმა, რომ ეს იყო ქართული მხარის პოლიტიკური გამარჯვება სწორი არ იქნებოდა. მთავარია, სასამართლოს არ დაუდგენია, რომ ნაციონალური ნიშნით ქართველების დისკრედიტაციას ადგილი ჰქონდა. საუბარია ადმინისტრაციულ დარღვევებზე, მაგრამ პროცესი დასრულებული არ არის. ვფიქრობ, მნიშვნელოვანია, რომ შემდეგში მსგავს პოლიტიკურ ინციდენტებს ადგილი არ ჰქონდეს", _განაცხადა კარასინმა.
შეგახსენებთ, რომ სტრასბურგის სასამართლომ ეთნიკური ქართველების დეპორტაციის გამო რუსეთის წინააღმდეგ საქართველოს საჩივარზე გადაწყვეტილება საქართველოს სასარგებლოდ გამოიტანა.
სტრასბურგის სასამართლოს გადაწყვეტილებით, რუსეთმა საქართველოს წინააღმდეგ ადამიანის უფლებათა ევროკონვეციის ექვსი მუხლი დაარღვია. სტრასბურგის სასამართლოს ინფორმაციით, რუსეთმა დაარღვია ევროპის ადამიანთა უფლებების კონვენციის მეოთხე მუხლი, რომელიც კრძალავს უცხო ქვეყნის მოქალაქეების კოლექტიურ დეპორტაციას, მე-5 მუხლის 1-ლი პარაგრაფი, მე-5 მუხლის მე-4 პარაგრაფი, მე-3 მუხლი და მე-13 მუხლი.
სასამართლოს გადაწყვეტილებით, რუსეთში ადგილი ჰქონდა ქართველების დევნის კოორდინირებულ პრაქტიკას. რაც შეეხება კომპენსაციის ოდენობას, მხარეები ამაზე
12 თვის ვადაში უნდა შეთანხმდნენ.
საქართველოს მთავრობამ სტრასბურგის სასამართლოში რუსეთის წინააღმდეგ სახელმწიფოთაშორისი საჩივარი 2007 წლის 26 მარტს შეიტანა. საჩივარი უკავშირდება რუსეთის მიერ 2006 წლის შემოდგომაზე გატარებულ სადამსჯელო პოლიტიკას, რომელსაც რუსეთის ფედერაციის ტერიტორიაზე მცხოვრები ეთნიკური ქართველების დევნა, შევიწროება და ქვეყნიდან მათი მასობრივი დეპორტაცია მოჰყვა.
საჩივარში საილუსტრაციოდ მოყვანილია 130-მდე ქართველის ინდივიდუალური შემთხვევა. 2011 წლის იანვარ-თებერვალში ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს დიდი პალატის 17 მოსამართლის წინაშე დაიკითხნენ მოწმეები, რომლის დროსაც მხარეებმა 10-10 მოწმე წარმოადგინეს. ბოლო საჯარო სხდომა სასამართლომ 2012 წლის 13 ივნისს გამართა და ამის შემდეგ პროცედურა დაიხურა.
საქართველოს საჩივარი ემყარება ადამიანის უფლებათა ევროპული კონვენციისა და მისი დამატებითი ოქმების მუხლებს, რომელიც გულისხმობს წამების, არაადამიანური ან ღირსების შემლახველი მოპყრობის ან დასჯის აკრძალვას, პირადი და ოჯახური ცხოვრების დაცულობის უფლებას, სამართლებრივი დაცვის ეფექტიანი საშუალების უფლებას, დისკრიმინაციის აკრძალვას, საკუთრების დაცვას, უცხოელთა კოლექტიური გაძევების აკრძალვას. საქართველო ითხოვს ამ უფლებების დარღვევის აღიარებას და დაზარალებულთათვის მორალური და მატერიალური კომპენსაციის მინიჭებას.
