ვალერი ხაბურძანია მიჩნევს, რომ ქვეყანამ ფაქტიურ-ემოციურ მტერში რეალურ-რაციონალური მოკავშირე უნდა ეძებოს

საქართველოს უშიშროების ექს-მინისტრი ქვეყნის საგარეო ორიენტაციაზე და მის განვითარებაზე მსჯელობისას საქართველოსა და სერბეთის უახლეს ისტორიას შორის ავლებს პარალელებს და მიიჩნევს, რომ სერბეთის მიერ არჩეული სტრატეგია საქართველოს პოლიტიკური ცხოვრების სრულყოფისთვის საყურადღებო და გასათვალიწინებელია.
ჟურნალ ტაბულაში გამოქვეყნებულ სტატიაში - "პარტიული სისტემის საკითხისათვის ანუ სერბული პარა-ლელები" ხაბურძანია აღნიშნავს, რომ საქართველოც და სერბეთიც მართმადიდებლური ქრისტიანული ქვეყ-ნებია. «Само слога Србина спасава» მხოლოდ ერთობა გადაარჩენს სერბებს, „ძალა ერთობაშია" აწერია საქარ-თველოს გერბს.

"1991 წლის 5 დეკემბერს სტიპ მეშიჩი გადადგა პრეზიდენტობიდან და იუგოსლავია წყვეტს არსებობას. 1989 წლიდან იქმნება კონფლიქტური სიტუაცია კოსოვოსა და მეტოხიაში, კოსოვოს ავტონომიის გაუქმებით. 1991 წლის 30 დეკემბერს პოსტს ტოვებს მიხაილ გორბაჩოვი და სსრკ დაშლილად ცხადდება. ამ პერიოდში მწვავ-დება კონფლიქტები აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთის ავტონომიურ წარმონაქმნებში, ამ უკანასკნელის ავტონო-მიურობის ლიკვიდაციით.
1999 წლის 24 მარტს დაიწყო NATO-ს ომი იუგოსლავიის წინააღმდეგ, დაიბომბა არა მარტო სამხედრო ობიექ-ტები, ბელგრადის საცხოვრებელი უბნებიც კი, ომი 11 კვირა გაგრძელდა და ერთდროულად კოსოვოს ძალებ-მა განდევნეს სერბეთის შეიარაღებული ძალები.
2008 წლის 17 თებერვალს კოსოვომ გამოაცხადა დამოუკიდებლობა და დასავლეთმა დაიწყო კოსოვოს აღია-რების კამპანია, აშშ-მა და ევროპის ქვეყნების უმეტესობამ აღიარა კოსოვოს დამოუკიდებლობა.
დიდხანს გაიწელა კონფლიქტი აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში. 2008 წლის აგვისტოში პროვოკაციულ სამ-ხედრო ოპერაციას ცხინვალზე მოჰყვა რუსეთის ჭარბი სამხედრო ძალების შეტევა საქართველოს შეიარაღე-ბულ ძალებზე, პარალელურად აფხაზეთში განხორციელდა შეტევა კოდორის ხეობაზე, რუსეთმა დაბომბა სამხედრო და სამეურნეო ობიექტები კონფლიქტის ზონის გარეთ და სეპარატული ძალებისადმი სრული მხარ-დაჭერა გადაიზარდა ამ რეგიონების დამოუკიდებელ ქვეყნებად აღიარებაში.
პატრიოტიზმის ბრმა ემოცია დასკვნას აკეთებს სერბეთში - NATO მტერი, საქართველოში - რუსეთი მტერი. მაგრამ რას კარნახობს რაციონალიზმი სერბეთს, გავადევნოთ თვალი სერბეთის ბოლო პერიოდის პოლიტიკურ ისტორიას:
თანამედროვე დემოკრატიულ სახელმწიფოებში და სახელმწიფოებში ზოგადად, ე.ი. სერბეთშიც პოლიტიკუ-რი ცხოვრება სხვადასხვაგვარად მიდის, მაგრამ აუცილებელი ატრიბუტია ადამიანთა გაერთიანება გარკვეულ ჯგუფებში ხელისუფლებაში მათი ინტერესების დაცვისა და წარმოდგენისათვის, კერძოდ კი, პოლიტიკური პარტიების სახით. პოლიტიკური პარტიების პროგრამები ასახავს ქვეყნის დიდი ნაწილის ინტერესებს, გა-ვეცნობით და შევისწავლით რა მათ, შეიძლება დავადგინოთ, რით ცხოვრობს ხალხი, რითაა განპირობებული მათი პოლიტიკური ინტერესები.
სერბეთის ემოციო პოლიტიკას ერთს კარნახობს, მაგრამ რას აკეთებს რაციო? 2008 წლის არჩევნებში იმარჯვებს პოლიტიკური ბლოკი „ევროპული სერბიისათვის" ბორის ტადიჩის
ხელმძღვანელობით, მეორე პარტია ნაციონალური ტიპის სერბეთის რადიკალური პარტიაა. მიუხედავად ევ-როპის და აშშ-ის მიერ მხარდაჭერილი სეპარატიზმისა და აღიარების პოლიტიკისა, სერბეთი რაციონალური გათვლებით ცდილობს ევროსტრუქტურებში ჩართვას და ევროპული ვექტორი პოლიტიკური ბლოკის დასახელებაშიც კი პოულობს ასახვას. მოკლედ რომ ვთქვათ, სერბეთი ფაქტიურ-ემოციურ მტერში ეძებს რეალურ-რაციონალურ მოკავშირეს და ამას მას მისი განლაგების გეოპოლიტიკა სთავაზობს, გეოპოლიტიკურად სერბე-თი ევროპის ნაწილია და სრული ორიენტაცია სლავურ, მართლმადიდებლურ რუსეთზე მას კუბიზაციას უქადის", - წერს ხაბურძანია.