"ერთი წელზე მეტი გავიდა მას შემდეგ, რაც საქართველოს ფაქტობრივი მმართველი ბიძინა ივანიშვილი გაექცა პასუხსიმგებლობას, გადადგა პრემიერ მინისტრის თანამდებობიდან და ქვეყანას კულუარებიდან მართავს. მან ხელძღვანელობა ირაკლი ღარიბაშვილის, მისი სიმამრის თამაზ თამაზაშვილისა და ამ უკანასკნელის დისშვილის ზვიად ჯანყარაშვილის კლანს გადააბარა. თავის მხრივ კლანმა მოახდინა ძალოვანი სტრუქტურებისა და იმ ე.წ. სარფიანი სფეროების (გზების ინფრასტრუქტურა, ფოსტა, სასმელი და სარწყავი წყლის სისტემა) სრული მონოპოლიზაცია. დღეისათვის სამინისტროები სადაც სატენდერო და საგრანტო თანხებია აკუმულირებული კლანის გავლენის ქვეშ იმყოფება. სხვა, როგორც ცენტრალური, ისე ადგილობრივი, სტრუქტურებისა და ბიზნეს სფეროს კონტროლისთვის გამოიყენება ძალოვანი სამინისტროები და გუბერნატორები, რომლებსაც ასევე ღარიბაშვილ/თამაზაშვილ/ჯანყარაშვილის დანიშნული პიროვნებები აკონტროლებს.
კიდევ ერთი შემაშფოთებელი ფაქტი ისაა, რომ ზემოაღნიშნული სტრუქტურების მმართველობა თითქმის მთლიანად შინაგან საქმეთა სამინისტროს ყოფილი კადრებით არის დაკომპლექტებული, რაც დიდ კითხვის ნიშანს უსვამს მთავრობის მიერ გამოცხადებულ დეპოლიტიზირებული პოლიციის კონცეფციას და პოლიციური სახელმწიფოს ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს. პოლიციის მხრიდან სახელმწიფოს და საზოგადოების ტოტალური კონტროლის მიმართულებით კიდევ ერთი წინ გადადგმული ნაბიჯი იყო პარლამენტის მხრიდან ე.წ. მოსმენების შავ ყუთთან შსს წვდომის დაკანონება.
ქვემოთ ჩამოთვლილია კლანის კონტროლის ქვეშ მყოფი სტრუქტურები და მისი ხელმძღვანელები:
შინაგან საქმეთა სამინისტრო - მინისტრი ალექსანდრე ჭიკაიძე, თამაზ თამაზაშვილის პროტეჟე.
თავდაცვის სამინისტრო - მინისტრი მინდია ჯანელიძე, ირაკლი ღარიბაშვილის მინისტრობისას მუშაობდა შსს-ში კონტრდაზვერვის დეპარტამენტის დირექტორად (2012-13 წლები), შემდეგ კი იყო საქართველოს პრემიერ-მინისტრის თანაშემწე სახელმწიფო უსაფრთხოების საკითხებში და სახელმწიფო საფრთხოებისა და კრიზისების მართვის საბჭოს მდივანი.
სასჯელაღსრულების სამინისტრო - მინისტრი - გიორგი მღებრიშვილი,
შინაგან საქმეთა სამინისტროს სახელმწიფო უსაფრთხოების სააგენტოს მთავარი სამმართველოს უფროსის მოადგილე (2013-14); სახელმწიფო აუდიტის სამსახური, შიდა აუდიტის დეპარტამენტის უფროსის მოადგილე (2013); ფინანსთა სამინისტრო, სსიპ შემოსავლების სამსახური, საბაჟო დეპარტამენტის უფროსი (2012-13).
რეგიონებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტრო -სამინისტრო სადაც აკუმულირებულია ყველა ინფარსტრუქტურული პროექტი და ტენდერი, აგრეთვე ორგანიზაცია, რომელიც ფაქტობრივად კურირებს ადგილობრივ მუნიციპალიტეტებს - მინისტრი - დავით შავლიაშვილი, ზვიად ჯანყარაშვილის მეგობარი და ბიზნეს პარტნიორი (შპს„კომპიქსი ბიზნესს")
სოფლის მეურნეობის სამინისტრო - სამინისტრო, რომელიც კურირებს ყველა აგრარულ პროექტს და ფონდს - მინისტრი - ოთარ დანელია, შსს, სსიპ საქართველოს შსს-ს მომსახურების სააგენტოს დირექტორი (2014 წელი); შსს საფინანსო-სამეურნეო დეპარტამენტის უფროსის მოადგილე (2013-14).
გარემოს დაცვის სამინისტრო - სამინისტრო, რომელიც კურირებს სამელერაციო პროექტებისა და გრანტებს - მინისტრის მოადგილე არჩილ ცაბუტაშილი, ზვიად ჯანყარაშვილი მეგობარი, საქართველოს გაერთიანებული წყალმომარაგების კომპანია-გენერალური დირექტორი (2012-14).
გუბერნატორები
სამცხე-ჯავახეთის სახელმწიფო რწმუნებული - გუბერნატორი - აკაკი მაჭუტაძე, სახელმწიფო უსაფრთხოების სააგენტოს(დეპარტამენტი) სამცხე-ჯავახეთის რეგიონული სამმართველოს უფროსი (2013);
სამეგრელო-ზემო სვანეთის სახელმწიფო რწმუნებული - გუბერნატორი - ლევან შონია, საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს სამეგრელო-ზემო სვანეთის სამხარეო მთავარი სამმართველოს უფროსი;
იმერეთის სახელმწიფო რწმუნებული -გუბერნატორი - ზაზა მეფარიშვილი, შსს სუს დასავლეთის რეგიონალური მთავარი სამმართველოს უფროსი.
კახეთის სახელმწიფო რწმუნებული - გუბერნატორი - ირაკლი შიოლაშვილი, ირაკლი ღარიბაშილის მეგობარი, დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის გამგებელი (2012-13).
აღნიშნული სისტემა კორუფციული გარიგებისთვისაა შექმნილი და სხვადასხვა გამოთვლებით მისი გამოყენებით ასობით მილიონი ლარია მითვისებული. ამ სისტემას ვერ შეცვლის რამდენიმე პარტიული თუ სამთავრობო გადაადგილებები, მით უმეტეს ბიძინა ივანიშვილის მმართველობის სტილი არაუფლებამოსილი პირების მიერ არაფორმალურ მართვას ითვალისწინებს.
ჩვენ ორი წლის განმავლობაში მუდმივად ვასახელებდით კონკრეტულ ფაქტებს და სქემებს თუმცა პროკურატურა არც ერთხელ არ დაინტერესებულა ამით და არ დაუწყია გამოძიება, ამის გარეშე კი შეუძლებელია ვიასაუბროთ სისტემის რაიმე გაჯანსაღებასა და მისი ხალხის ინტერესის სასარგებლოდ შებრუნებაზე.