საქართველოს ეროვნული ბანკის ინფორმაციით, 2010 წელს საკმაოდ მაღალი იყო ბანკების დაინტერესება ფასიანი ქაღალდების შეძენაზე, რის გამოც პირველად აუქციონებზე ფასიან ქაღალდებზე მოთხოვნა უმეტესწილად 2 და მეტჯერ აღემატებოდა მიწოდებას. მაღალი მოთხოვნის გამო, 2004-2005 წლებში არსებულ მდგომარეობასთან შედარებით, 2009-2010 წლების განმავლობაში პირველად ბაზარზე 6-თვიანი სახაზინო ვალდებულებების საპროცენტო განაკვეთები იყო უფრო პროგნოზირებადი და შესაბამისად საპროცენტო განაკვეთების მერყეობის დიაპაზონი მკვეთრად იყო შემცირებული. აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ საპროცენტო განაკვეთების მერყეობის შემცირებასთან ერთად 2009-2010 წლების განმავლობაში პირველად აუქციონებზე დაფიქსირებული 6-თვიან და 1 წლიან სახაზინო ვალდებულებების საშუალო საპროცენტო განაკვეთები მნიშვნელოვნად იყო შემცირებული 2004-2005 წლების შესაბამის მაჩვენებელთან შედარებით.
აღსანიშნავია, რომ 2005 წლის ივნისში ფასიანი ქაღალდების ემისიის შეწყვეტის შემდეგ საქართველოს მთავრობამ 2009 წლის აგვისტოდან აღადგინა 1 წლამდე სახაზინო ვალდებულებების გამოშვება, რომლებსაც 2010 წელს 2-წლიანი სახაზინო ობლიგაციებიც დაემატა. ფასიანი ქაღალდების ბაზრის განვითარების კუთხით 2009-2010 წლებში მნიშვნელოვანი პოზიტიური ცვლილებები განხორციელდა. 2010 წლის ბოლოსათვის მიმოქცევაში იყო 6-თვიანი და 1-წლიანი სახაზინო ვალდებულებები და 2-წლიანი სახაზინო ობლიგაციები. სახაზინო ვალდებულებებისა და ობლიგაციების საშუალო ვადიანობა 2010 წლის ბოლოსთვის 10 თვეს შეადგენდა. შედარებისათვის აღნიშნული მაჩვენებელი 2005 წლის ივნისში 6 თვეს შეადგენდა, როდესაც მიმოქცევაში მხოლოდ 1 წლამდე ფასიანი ქაღალდები იყო. ამასთან მიმოქცევაში არსებული სახაზინო ვალდებულებებისა და სახაზინო ობლიგაციების მოცულობა 4.5-ჯერ აღემატება 2005 წლის ივლისამდე
არსებულ მოცულობებს
სახელმწიფო ფასიანი ქაღალდების ბაზრის განვითარებას ხელს უწყობდა ეროვნული ბანკის რეფინანსირების ინსტრუმენტი, რომლებზეც ბანკებს შესაძლებლობა აქვთ სახელმწიფო ფასიანი ქაღალდების გირაოთი მიიღონ 1 კვირიანი სესხი ლიკვიდობის სამართავად. აღნიშნულმა სახელმწიფო ფასიანი ქაღალდები ბანკებისათვის რეალურ ლიკვიდურ აქტივად გადააქცია. ფასიანი ქაღალდების ბაზრის შემდგომი განვითარების მიზნით, ეროვნული ბანკის ინიციატივით, 2010 წელს ბანკებს შორის მიღწეულ იქნა შეთანხმება და საქართველოში მოქმედი ყველა ბანკის მიერ ხელმოწერილ იქნა საერთაშორისო პრაქტიკის შესაბამისად შემუშავებული „რეპო გარიგების ჩარჩო ხელშეკრულება". ამასთან, გრძელდებოდა ფასიანი ქაღალდების პირველადი და მეორადი ბაზრის ინფრასტრუქტურის განვითარება, რაც გამოიხატა ფასიან ქაღალდებზე გარიგებების დადებისათვის „ბლუმბერგის" ელექტრონული სავაჭრო სისტემის გამოყენებაში და ქართული რეალობისათვის სრულიად ახალი ფასიანი ქაღალდების ანგარიშსწორების მაღალტექნოლოგიური სისტემის ამოქმედებით. ამ უკანასკნელმა შესაძლებელი გახადა ურისკო და მყისიერი ანგარიშსწორების შესაძლებლობის მქონე DვP
ტრანზაქციების განხორციელება და რეპო გარიგებების სწრაფად და ავტომატურად წარმოება, რაც ფასიანი ქაღალდების მეორადი ბაზრის განვითარებისათვის აუცილებელი უმნიშვნელოვანესი ინფრასტრუქტურული კომპონენტია. მონეტარული გადაცემის მექანიზმის ეფექტურობის ზრდისათვის მნიშვნელოვანია ფასიანი ქაღალდების ლიკვიდური მეორადი ბაზრის არსებობა. მიუხედავად იმისა, რომ სახაზინო ვალდებულებების აუქციონებზე საკმაოდ დიდი მოთხოვნა ფიქსირდებოდა, მეორად ბაზარზე აქტივობა პრაქტიკულად არ იყო. მეორადი ბაზრის განვითარების დამაბრკოლებელი ერთ-ერთი მიზეზი ბაზრის მონაწილეებს შორის ნდობის ნაკლებობა იყო. ამის საპასუხოდ 2010 წლის ნოემბერში ეროვნული ბანკის ინიციატივით კომერციულმა ბანკებმა და ეროვნულმა ბანკმა ხელი მოაწერეს რეპო გარიგებების შესახებ ჩარჩო ხელშეკრულებას, რომლის ფარგლებში რეპო გარიგებების დადებისათვის ბანკებს შეუძლიათ გამოიყენონ ბლუმბერგის სავაჭრო სისტემა. აღნიშნული ხელშეკრულებით მყიდველსა და გამყიდველს შორის ანგარიშსწორება მოხდება ელექტრონულად და აღირიცხება
ეროვნული ბანკის რეესტრში, რაც გარიგების შესრულების ერთგვარი გარანტია იქნება. აღნიშნული ხელშეკრულების გაფორმების შემდეგაც მეორად ბაზარზე აქტივობა კვლავ დაბალია, თუმცა რეპო გარიგებების ხელშეწყობა არის საფუძველი ფასიანი ქაღალდების მეორადი ბაზრის განვითარებისათვის და მას უნდა მოყვეს ბაზრის ლიკვიდობის ზრდა დამატებითი ფასიანი ქაღალდების, მათ შორის გრძელვადიანი, გამოშვების გზით.
