,,2013 წლის 24 ოქტომბერს ელექტრონული მედიის საშუალებით სახალხო დამცველის ბავშვის უფლებების ცენტრისთვის ცნობილი გახდა, რომ საგარეჯოს რაიონის ერთ-ერთ სოფელში მეზვრიშვილების მრავალშვილიანი ოჯახი მძიმე პირობებში ცხოვრობს, ხოლო ორი თვის ჩვილი გარდაიცვალა შიმშილით.

სახალხო დამცველის რწმუნებულები 25 ოქტომბერს მეზვრიშვილების ოჯახს ეწვიენ, შეხვდნენ და გაესაუბრნენ ოჯახის წევრებს, დაათვალიერეს საცხოვრებელი სახლი. ოჯახში 5 მცირეწლოვანი ბავშვია.

2012 წლის 31 დეკემბერს გარდაიცვალა ოჯახის მეექვსე შვილი. აღნიშნულ ფაქტთან დაკავშირებით მიმდინარეობს გამოძიება, რომელიც არ დასრულებულა და შესაბამისად, ორი თვის ჩვილის გარდაცვალების მიზეზი ჯერჯერობით უცნობია. თავად მშობლები კატეგორიულად უარყოფენ მედიის საშუალებით გავრცელებულ ინფორმაციას, შვილის შიმშილით გარდაცვალების შესახებ. მათი თქმით, ბავშვის გარდაცვალება ექიმის უყურადღებობით გართულებულმა ფილტვების ანთებამ გამოიწვია.

ოჯახის უფროსი შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე პირია, მისი მეუღლე დიასახლისია. მეზვრიშვილები რეგისტრირებული არიან სოციალურად დაუცველი ოჯახების მონაცემთა ერთიან ბაზაში და იღებენ სოციალურ დახმარებას, დაახლოებით 400 ლარის ოდენობით.

ოჯახის მდგომარეობა უკიდურესად რთულია. ისინი ცხოვრობენ ნახევრად დანგრეულ სახლში, სადაც საცხოვრებელი პირობები სრულიად არაადეკვატურია: არ არის წყალი, საპირფარეშო, აბაზანა, ბუნებრივი აირი, ჩამტვრეულია ფანჯრების ნაწილი, დაზიანებული ჭერიდან ჩამოდის წყალი, ოთახებში არ არის დაცული ჰიგიენა. სისუფთავის პრობლემები აქვთ ბავშვებსაც. საკმაოდ მოუწესრიგებელია ეზოც. მშობლები შეძლებისდაგვარად ახერხებენ შესაბამისი მედიკამენტებითა და საკვებით ბავშვების უზრუნველყოფას, თუმცა სახლში ადეკვატური პირობების შესაქმნელად საჭირო სახსრები აღარ რჩებათ.

სოციალური მომსახურების სააგენტოს საგარეჯოს რაიონული განყოფილების უფროსის განმარტებით, ოჯახთან მიმდინარეობს მოლაპარაკება ბავშვების დროებით მინდობით აღზრდაში გადაცემასთან დაკავშირებით. თუმცა, მშობლებს არ სურთ ბავშვების დროებით მინდობით აღსაზრდელად გადაცემა, ვინაიდან, შიშობენ, რომ ვერასდროს მოახერხებენ საცხოვრებელი პირობების გაუმჯობესებას, შესაბამისად, ვერც ბავშვებს დაიბრუნებენ.

„სოციალური დახმარებების შესახებ" საქართველოს კანონის თანახმად, უსახლკაროდ დარჩენილი პირების სათანადო საცხოვრებლით უზრუნველყოფის ვალდებულება სახელმწიფოს დელეგირებული აქვს ადგილობრივი ხელისუფლებისთვის და სწორედ მას ეკისრება განსაკუთრებული პასუხისმგებლობა ასეთი ოჯახების მიმართ. ამასთან, სათანადო საცხოვრებლით უზრუნველყოფის ვალდებულებას საქართველოს საერთაშორისო კანონმდებლობაც აკისრებს. ბავშვთა ჯანმრთელობაზე, მიღებული განათლების ხარისხსა და ზოგადად, მათ კეთილდღეობაზე საცხოვრებელი პირობები დიდ გავლენას ახდენს. ბავშვის ჯანმრთელობის უზრუნველსაყოფად სასიცოცხლო მნიშვნელობა აქვს საცხოვრებელ სახლთან დაკავშირებული საბაზისო სერვისებისა და ადეკვატური ჰიგიენის ხელმისაწვდომობას.

საქართველოს მთავრობის 2013 წლის 28 მარტის დადგენილებით, განსაზღვრულია სოციალური რეაბილიტაციისა და ბავშვზე ზრუნვის სახელმწიფო პროგრამა, რომლის ერთ-ერთ პრიორიტეტს კი წარმოადგენს სწორედ, ბავშვთა თავშესაფრით უზრუნველყოფა, განათლების ხელშეწყობა და სხვა.

მნიშვნელოვანია ის ფაქტი, რომ რესურსების უქონლობა სახელმწიფოს არ ათავისუფლებს სათანადო საცხოვრებლის უფლების მინიმალური ძირითადი ვალდებულებების შესრულებისაგან. სახელმწიფო რესურსების მწვავე ნაკლებობის პირობებშიც კი უნდა მოხდეს საზოგადოების განსაკუთრებით დაუცველი ფენების უზრუნველყოფა.

მეზვრიშვილებს არ გააჩნიათ შესაძლებლობა, უზრუნველყონ ოჯახი ადეკვატური საცხოვრებელი ფართით. შესაბამისად, სახელმწიფოს მხრიდან ესაჭიროებათ დახმარება და ძირითადი უფლებების რეალიზება.

სახალხო დამცველი თავის რეკომენდაციაში ითხოვს, რომ გათვალისწინებულ იქნას მეზვრიშვილების ოჯახის მძიმე სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობა და მიღებულ იქნას ყველა ზომა ოჯახის საცხოვრებელი სადგომის გასაუმჯობესებლად ან ალტერნატიული საცხოვრისით უზრუნველსაყოფად", _ნათქვამია განცხადებაში.