- ქალბატონო ირინა, უპირველესად, თქვენს პარტიაზე მინდა გკითხოთ. "ტაიმ-აუტის" რეჟიმში ისევ დიდხანს აპირებთ ყოფნას?

- ამ მიმართულებით, ჯერჯერობით იგივე სიტუაციაა, რადგან პროცესები, რომლებიც საქართველოში დღეს მიმდინარეობს, ჩემგან შორს დგას. სამწუხაროდ, არც მატერიალური საშუალება გვაქვს, რომ აქტიურ პოლიტიკურ ცხოვრებას დავუბუნდეთ და არც იმის იმედი, რომ საინფორმაციო საშუალებები ჩემ მიმართ ობიექტურობას გამოიჩენენ. ამასთან, ისეთი პოლიტიკური აქტიურობა, როგორიც ოპოზიციაში დღეს არის, ჩემთვის მიუღებელია. დღევანდელ სიტუაციაში ვინმეს ნაწილი უნდა იყო (რამდენიმე ოპოზიციური გაერთიანება გვაქვს). სხვანაირად შეუძლებელია. მე კი, მათ მიმართაც იგივე დამოკიდულება მაქვს, როგორც ხელისუფლების მიმართ - ვერაფერს საერთოდ მათთან ვერ ვპოულობ.

- რომელიმე პარტიისგან ხომ არ გქონიათ მათ რიგებში გაწევრიანების შესახებ შემოთავაზება?

- არა, არ ყოფილა ასეთი შემოთავაზებები და ვფიქრობ, ეს ბუნებრივი და ლოგიკურია. უფრო ის გამიკვირდებოდა, თანამშრომლობა რომ ვინმეს შემოეთავაზებინა. პოლიტიკური გაერთიანებები, რომლებიც ბოლო პერიოდში შეიქმნა, ჩემი ღრმა რწმენით, კონკრეტული გეგმით, კონკრეტული გათვლებიდან გამომდინარე შეიქმნა. ასე რომ, ასეთ გაერთიანებებს არაფრით არ სჭირდება ისეთი, საკმაოდ ხმაურიანი სახელი და გვარი, როგორიც "ირინა სარიშვილია", მით უმეტეს, რომ ამ გვარს და სახელს აქვს კიდევ საკუთარი პოზიცია, რომელიც არანაირად არ ემთხვევა მათ მოსაზრებას.

- პოლიტიკური ძალების კონკრეტული გეგმით შექმნა ახსენეთ. რა გეგმაზე საუბრობთ?

- ბოლო სამი წლის განმავლობაში განვითარებული მოვლენებიდან მოსახლეობის გარკვეულ ნაწილს დარჩა შთაბეჭდილება, რომ ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის გარიგებას აქვს ადგილი. ეს შთაბეჭდილება არ არის უსაფუძვლო, უბრალოდ, ჩემი აზრით, ფორმულირებულია არასწორად. საქმე ისაა, რომ გარიგება ხდება არა პირდაპირ ხელისუფლებასა და კონკრეტულად სააკაშვილთან, არამედ საუბარია იმ ძალასთან შეთანხმებულად მოქმედებაზე, რომელიც სააკაშვილის უკან დგას. ძალა, რომელმაც ის და მისი გუნდი მოიყვანა ხელისუფლებაში. მიმაჩნია, რომ დღეს იგივე ძალა დგას ოპოზიციის უკანაც.

- უფრო რომ დავკონკრეტდეთ, რა ძალას და რომელ ოპოზიციურ პარტიებს გულისხმობთ?

- ამ ძალას არ აქვს, ერთმნიშვნელოვნად, გეოგრაფიული განსაზღვრება, როგორც "ვარდების რევოლუციის" შემთხვევაში - შეერთებული შტატები იყო. შეიძლება მასში რუსეთი ან სხვები იგულისხმებოდნენ - უფრო საერთაშორისო გეგმაზე შეიძლება ვილაპარაკოთ, ვიდრე ერთი კონკრეტული ქვეყნის გეგმის შესახებ.

რაც შეეხება პოლიტიკურ პარტიებს, მათი ჩამოთვლა ზედმეტად მიმაჩნია, რადგან მთელი სამი წლის განმავლობაში აბსოლუტურად დაუფარავად, სადაც კი საშუალება მეძლეოდა, მათზე ღიად ვსაუბროდი. კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, ნებისმიერი დაჯგუფება, რომელიც ბოლო სამი წელია ჩანს ოპოზიციურ ფლანგზე, ნებსით თუ უნებლიეთ, სიბრიყვით თუ შეგნებულად, წყალს ასხამს ამ ხელისუფლების წისქვილზე.

- ბოლო ერთი წლის განმავლობაში ოპოზიციურ არენაზე რამდენიმე ცვლილებება მოხდა, მათ შორის სალომე ზურაბიშვილი, იქამდე კი, ეკა ბესელია წავიდნენ პოლიტიკიდან. ირაკლი ოქრუაშვილმა მოძრაობა "ერთიანი საქართველოსთვის" დაშალა და ახალი პოლიტიკური პარტია ჩამოაყალიბა... რამდენიმე ოპოზიციონერმა კი პოლიტიკური ძალა და შესაბამისად, თანაგუნდელები გამოიცვალა... ეს ყველაფერი იმ გეგმის ნაწილია, რომელზედაც თქვენ საუბრობთ?

- ეკა ბესელიას, არ ვიცი ახლა რას საქმიანობს, მაგრამ, ვფიქრობ, თავის დროზე შეცდომა მოუვიდა, როცა თავისი პროფესია პოლიტიკის სანაცვლოდ დათმო. ადამიანმა, როცა გაქვს იმის ბედნიერება, რომ არ იყო პოლიტიკაში და საკმაოდ წარმატებული ხარ შენს სფეროში, ასეთი სისულელე არ უნდა გააკეთო. პოლიტიკაში მხოლოდ იძულებით, რაღაც მდგომარეობიდან გამომდინარე შეიძლება იყო (ყოველ შემთხვევაში, ნორმალური ადამიანი).

სალომე ზურაბიშვილი კი, ქართულ პოლიტიკაში მოსვლამ იმდენად დახია უკან, რომ ახლა პრაქტიკულად აღმოჩნდა იქ, საიდანაც თავის დროზე კარიერა დაიწყო. მის მიმართ, როგორც ადამიანის მიმართ, არანაირი პრეტენზია არ მაქვს, იმიტომ, რომ არაჩვეულებრივი ქალია, მაგრამ მისი პოლიტიკოსობა არაფრის მომტანი იყო. ვფიქრობ, ამ ორმა ქალბატონმა აბსოლუტურად სწორი გადაწყვეტილება მიიღო.

რაც შეეხება ირაკლი ოქრუაშვილს, რომლის სახითაც ვირტუალური ლიდერი შეიქმნა და რომელიც არავინ იცის, როდის გამოჩნდება ან საერთოდ გამოჩნდება თუ არა, მისი პარტია საკმაოდ ორიგინალურ პოზიციაში იმყოფება - ჰყავს ლიდერი, რომელსაც პოლიტპატიმრის სტატუსი აქვს და ოჯახთან ერთად ცხოვრობს პარიზში. ეს რას ნიშნავს, ჩემთვის საერთოდ გაუგებარია, თუმცა საჭიროების შემთხვევაში, მას სხვა ოპოზიციურ ძალებთან შედარებით შეუძლია წინა პლანზე წამოწევა, თუნდაც ოქრუაშვილის ამ სტატუსის გამოყენებით.

- სხვათა შორის, "ქართული პარტიის" ლიდერთა ხუთეულში, ოქრუაშვილის გარდა, ლევან გაჩეჩილაძე, სოზარ სუბარი, კოკა გუნცაძე და ეროსი კიწმარიშვილი შედიან. ამ უკანასკნელის გარდა, ესენი არიან ის პოლიტიკოსები, რომლებმაც ბოლო წლებში რამდენიმე პარტია თუ გაერთიანება გამოიცვალეს. ზოგიერთი ექსპერტი ამას "მერყეობად" და "არასტაბილურობად" აფასებს. თქვენ რას გეუბნებათ ეს სახელები და გვარები?

- ისეთი მრავლისმეტყველი სახელები და გვარები ჩამოთვალეთ, რომ მეტის თქმა შეუძლებელია.

გაჩეჩილაძე ინარჩუნებს თავის მდგომარეობას, რომელშიც ის ბოლო წლების განმავლობაში იმყოფება, ანუ არის სრულ გაუგებრობაში, მით უმეტეს, ამ შემადგენლობაში. ალბათ, სრულ გაუგებრობაში უნდა იყოს გუნცაძეც. რაც შეეხება ეროსი კიწმარიშვილს, ხალხთან ერთადერთი შეკითხვა მაქვს: თუ ჩვენ დღეს მზად ვართ გვერდით დავიყენოთ ეროსი კიწმარიშვილი, მაშინ რას ვერჩით სააკაშვილს?

- მათ შორის განსხვავებას ვერ ხედავთ?

- ეროსი კიწმარიშვილი არის ამ ხელისუფლების არა პირმშო, არამედ ერთ-ერთი შემოქმედი. აქ არ არის საუბარი, რევოლუციაში ვინ რა როლი შეასრულა. შეიძლება რაღაც როლი შეასრულო, მაგრამ... ეროსი კიწმარიშვილი ორგანულადაა მორგებული ამ ხელისუფლებაზე. არათუ ნაკლები, ალბათ, ყველაზე მეტი პასუხისმგებლობა სწორედ აქვს იმაზე, რაც 2003 წელს მოხდა. ადამიანი არ იცვლება.

- კიწმარიშვილმა ბოდიში საზოგადოებას მოუხადა და თქვა, რომ რევოლუციის დროს სააკაშვილმა ის მოატყუა...

- ეჭვი მეპარება, რომ ეროსი კიწმარიშვილის მოტყუება ვინმემ შეძლო და განსაკუთრებით სააკაშვილმა. სააკაშვილის მიერ მოტყუებული არავინ მინახავს, უბრალო ხალხის გარდა. დარწმუნებული ვარ, ჟვანია რომ ცოცხალი ყოფილიყო და სხვა ხელისუფლება გვყავდეს (ასე ვიტყვი, რამე ცუდი რომ არ წამომცდეს), ბატონი კიწმარიშვილი მასზედაც იმავეს იტყოდა. თუ ახლა ამას არ ამბობს, იმიტომ რომ ჟვანია ცოცხალი არ არის და არ უნდა ეს თემა მისთვის წამგებიანი აღმოჩნდეს. კიწმარიშვილი ნამდვილად არავის მოუტყუებია, მაგრამ მან ნამდვილად ძალიან ბევრი ადამიანი მოატყუა.

- "ქართული პარტიის" ყრილობაზე, რომელიც 24 ნოემბერს გაიმართა, საზოგადოებისადმი ოქრუაშვილის მორიგი ვიდეომიმართვა გავრცელდა, სადაც ის აცხადებს, რომ სამოქალაქო დაპირისპირება გარდაუვალია. თქვენი აზრით, მართლა მხოლოდ ესაა გამოსავალი?

- საინტერესოა, საიდან აპირებს ოქრუაშვილი სამოქალაქო დაპირისპირების მოწყობას და ხელისუფლების დამხობას _ პარიზიდან?! ამის მთქმელს ლოგიკასთან აქვს პრობლემები.

მიმაჩნია, რომ ხელისუფლების დამხობის შესახებ განცხადებებს წინასწარ ამის ნამდვილად გამკეთებელი არ აკეთებს, მით უმეტეს, ასეთი შორი მანძილიდან. აქედან გამომდინარე, ოქრუაშვილის მუქარა უფრო პიარს და საზოგადოებრივ აზრზე თამაშს ჰგავს, ვიდრე რეალურად რაღაც შესაბამისი გეგმის არსებობას.

რაც შეეხება ამ საკითხზე უშუალოდ ჩემს პოზიციას, ნამდვილად მიმაჩნია, რომ ეს ხელისუფლება სახელმწიფო გადატრიალების გარეშე არ წავა და მხოლოდ ჯადოსნურ წრეში ტრიალი გაგრძელდება, რასაც გინდათ საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესება და გინდათ რიგგარეშე არჩევნები დაარქვით. ყველა სადავე, კანონის თვალსაზრისით ყველა ხვრელი, ყველა თანამდებობა, რომელიც რამეს ნიშნავს, ამ ხელისუფლებას აქვს დაკავებული, რომ არაფერი ვთქვათ ბიზნესზე, სადაც ადამიანი, უბრალოდ, ხელს ვერ გაანძრევს, თუ მასთან კავშირში არ არის. ასეთ ვითარებაში და იმის გათვალისწინებით, რომ ამ ხელისუფლების ასაკი საკმაოდ ახალგაზრდაა, სრულიად არარეალურად მიმაჩნია საარჩევნო გზით სიარული, მაგრამ ამას ასე გულწრფელად იმიტომ ვამბობ, რომ მისი ჩამოგდების ძალა არ მაქვს. ეს რომ მქონდეს, ასეთ განცხადებას თქვენთან არ გავაკეთებდი...

- "წარმომადგენლობით სახალხო კრებაზედაც" მინდა გკითხოთ. მოვლენების როგორ განვითარებას შეიძლება ველოდოთ, თუკი ის პარლამენტთან ხალხს ისევ, უკვე სამოქმედო გეგმით და აქციის ფორმით შეკრებს?

- უდიდეს პატივს ვცემ თავად იმ ადამიანებს, რომლებიც ამ კრების წევრები არიან. რა თქმა უნდა, პოლიტიკოსები არ მყავს მხედველობაში, ინტელიგენციაზე ვსაუბრობ, მაგრამ ისე არ უნდა მოხდეს, რომ პოლიტიკოსებმა გამოიყენონ ინტელიგენცია. სინამდვილეში, პირიქით უნდა ხდებოდეს. ასეთ ადამიანებს უნდა ემსახურებოდეს პოლიტიკოსები და პოლიტიკა.

კითხვის ნიშანს აჩენს ის, თუ რატომ არ მისცა ორგანიზატორებს ხელისუფლებამ კრების დარბაზში ჩატარების უფლება, მაშინ, როცა მსგავსი პრობლემა "ქართულ პარტიას" არ შეჰქმნია. ფაქტია, ხელისუფლებამ თვითონ გადადგა ნაბიჯი იმისკენ, რომ ადამიანებმა გარეთ ჩაატარონ სახალხო კრება.

რაც შეეხება მოვლენების განვითარებას, ის ორგვარი შეიძლება იყოს, თუკი პარლამენტთან ხალხის მობილიზება ისევ მოხდება. კერძოდ, უნდა ველოდოთ მდგომარეობის ესკალაციას, თუ პარლამენტის წინ ხალხის ტალღა შენარჩუნდება და ასეთ შემთხვევაში 2007 წლის 7 ნოემბრის სცენარის გამეორებას - ანუ აქციის დარბევას, გარკვეული დროის განმავლობაში ხელისუფლების მიერ მდგომარეობის დათრგუნვას და შემდეგ, მოგებული პოზიციიდან ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების დანიშვნას. კატეგორიულად ვიმეორებ, რომ საკანონმდებლო ორგანოს წინასწარი არჩევნები თავად სააკაშვილის ინტერესებში შედის, თუ ამას ის დანიშნავს, როგორც გამარჯვებული.

მეორე ვარიანტს რაც შეეხება, რომლის თეორიული შანსიც კი, ალბათ, არ არსებობს - სააკაშვილი გარბის, ანუ კი არ გადადგება, არამედ გამსახურდიასავით გაიქცევა, რაც ჩემთვის, ვიმეორებ, თეორიულადაც კი, წარმოუდგენელია.

- საკონსტიტუციო ცვლილებზე რას იტყვით, რომლის მიხედვითაც, პრეზიდენტის უფლებამოსილების შეკვეცის ხარჯზე პრემიერისა და პარლამენტის ინსტიტუტი ძლიერდება?

- კარგი იქნებოდა, ამის მიღება არ დაგვჭირვებოდა, მაგრამ, ვფიქრობ, მისი მიღებითაც არაფერი შეიცვლება. რაც გვიწერია კონსტიტუციაში, დღეს ყველაფერი ისე ხდება? რუსეთს სულ არ დასჭირვებია კონსტიტუციის შეცვლა, ისე გახდა მედვედევი პრეზიდენტი და პუტინი პრემიერი, მაგრამ ვინ არის დღეს წამყვანი, იქ ყველა ვხედავთ. ასე რომ, თუ დავით ბაქრაძე იქნება პრეზიდენტი და სააკაშვილი პრემიერი, არანაირი საკონსტიტუციო ნორმა აღარ არის საჭირო იმის მისახვედრად, ვინ რას გააკეთებს.

ერთ-ერთი მთავარი ახლა სააკაშვილისთვის არის ის, რომ საპარლამენტო არჩევნებში იმ ძალამ გაიმარჯვოს, რომელიც მას პრემიერ-მინისტრის პოსტზე დაუჭერს მხარს. ამ პროცესს ძალიან დიდი სიფრთხილით ვუყურებ, მით უმეტეს, რომ ხელისუფლების მხრიდან აშკარა პროვოცირებას აქვს ადგილი, რომ ხალხი ქუჩაში გამოვიდეს...

- თუმცა სააკაშვილმა არაერთხელ თქვა, რომ არ აპირებს პრემიერ-მინისტრობას...

- რაც ამ ხელისუფლებას განცხადებები აქვს გაკეთებული, იმის ნახევარი მაინც რომ შეესრულებინა, კარგი იქნებოდა. პრეზიდენტობის ვადა რომ ამოეწურება, მერე მოუნდება, ვითომდა ხალხის თხოვნით. ბუნებრივადაც ძნელი წარმოსადგენია, მან, კაცმა, რომელმაც ასეთ საკმაო მცირე ასაკში ამდენი ნახა, ხელისუფლება იოლად დათმოს. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მის არსებობაზე უამრავი კლანის არსებობაა დამოკიდებული, რომელიც სწორედ სააკაშვილის არსებული რეჟიმის დროს ჩამოყალიბდა, მათ შორის ვანო მერაბიშვილის კლანიც...

"ჯი-ეიჩ-ენი", ესაუბრა ლელა ბაღდავაძე