გამოფენაზე წარმოდგენილი იქნება 42 ფოტო, რომლებიც მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყანაში შეიარაღებული კონფლიქტების შედეგად ტრაგიკულად დაღუპულებს ეძღვნება.

პირველად გამოფენა მოსკოვის თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმში გაიმართა, შემდეგ კი - რუსეთის რვა ქალაქსა და კიევში. ექსპოზიციაში ჩართულია 1992-2005 წლების ფოტოები.

გამოფენასთან დაკავშირებით ხვალ, 12:00 საათზე თბილისის "რია ნოვოსტის" საერთაშორისო პრეს-ცენტრში პრეს-კონფერენცია გაიმართება, რომელშიც მონაწილეობას მიიღებენ ვიქტორია ივლევა ("ნოვაია გაზეტას" კორესპონდენტი), მერი გელაშვილი (კულტურულ-ჰუმანიტარული ფონდი "სოხუმი"), მარინა თაბუკაშვილი (ფონდ "ტასო"-ს გენ.დირექტორი), რუსუდან მარშანია (ქართულ-აფხაზური კავშირის "პირისპირ" თავმჯდომარის მოადგილე), გალინა პეტრიაშვილი (ჟურნალისტთა ასოციაციის "გენდერმედიაკავკაზ" პრეზიდენტი).

ფოტოგამოფენა 23 ივლისი, 17.00 საათზე გაიხსნება, რომლის ორგანიზატორები არიან, ალიანსი "საქართველოს და რუსეთის მშვიდობისმყოფელ ქალთა დიალოგი", კულტურულ-ჰუმანიტარული ფონდის "სოხუმი", კავშირის "დონის ქალები", ქართულ-აფხაზური კავშირის "პირისპირ", ჟურნალისტთა ასოციაციის "გენდერმედიაკავკაზი" და საქართველოს კულტურის სამინისტროს.

ვიქტორია ივლევა დაიბადა ლენინგრადში. 1983 წელს დაამთავრა მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჟურნალისტიკის და ფოტორეპორტიორის ფაკულტეტი. ამჟამად "Новая Газета"-ს სპეციალური კორესპონდენტია. მისი ფოტოები გამოქვეყნდა ისეთ ჟურნალებში, როგორიცაა ""New York Times Magazine, Stern, Spiegel, Express, Sunday Times, Independent, Die Zeit, Focus, Marie-Claire; 1988 წელს პარიზში გამოსცა ფოტოგრაფის ალბომი " Temps present de la Russie "; 1989 წელს ალბომი გამოიცა აშშ-ში. 1991 წელს ვიქტორია ივლევას (მსოფლიოში ერთადერთი ჟურნალისტი, რომელიც შევიდა ჩერნობილის ატომური ელექტრო-სადგურის IV რეაქტორში) ფოტორეპორტაჟმა დაიმსახურა ფოტოჟურნალისტიკის სფეროს უდიდესი მსოფლიო კონკურსის " WorldPressPhoto " პრიზი "ოქროს თვალი". 1994 წელს იგი ყოფილი საბჭოთა კავშირის ქვეყნებიდან იყო ერთადერთი რეპორტიორი, რომელიც რუანდის ომში იმყოფებოდა; 2003-2005 წლებში, როგორც ფოტოგრაფი, მონაწილეობდა წითელი ჯვრის საერთაშორისო კომიტეტის სხვადასხვა ჰუმანიტარულ მისიებში, აფრიკის ტერიტორიაზე. 2007 წელს გახდა რუსეთის ჟურნალისტთა კავშირის პრემიის ლაურეატი სერიისათვის "საბჭოთა კავშირი - პროდუქტი ნგრევის შემდეგ", რომელიც ეძღვნებოდა ყოფილი საბჭოთა კავშირის ქვეყნების ცხოვრებას.