„პრაგმატულად ერთადერთი შანსი, რომ ჩვენ აღვადგინოთ ტერიტორიული მთლიანობა გვექნება მაშინ თუ საქართველოს მთლიანობის და დევნილთა დაბრუნების საკითხი იქნება ვრცლად წარმოდგენილი უმაღლეს პოლიტიკურ დონეზე მსოფლიო პოლიტიკისა დასავლეთ - რუსეთის ორმხრივ პოლიტიკურ დღის წესრიგში.“
ვუერთდდები კოლეგების მიერ გამოთქმულ ოკუპანტი სახელმწიფოს რუსეთის ფედერაციის საგარეო მინისტრის ვიზიტის დაგმობას სოხუმში. რომელიც გვაჩვენებს, რომ რუსეთი ისევ არ ეგუება საქართველოს დამოუკიდებლობის იდეას, რომ რუსეთი ეწინააღმდეგება ჩვენი დევნილების დაბრუნებას. რომელიც რუსეთმა გამოაძევა 90_იან წლებში და არა 2008 წელს. ბატონი ზაზა ხუციშვილის ადგილზე დიდ საყვედურს ვეტყოდი მას, ვინც გამოსვლის ტექსტი დაუწერა იმ უზარმაზარი უცოდინრობის გამო, რომელიც ჩანს მის გამოსვლაში. რუსეთის ბაზები საქართველოდან 2003 წელს არ იყო გასული. ბაზების გასვლის შესახებ ბათუმსა და ახალქალაქიდან შეთანხმება მიიღწა 2006 წელს და ბაზები გავიდა 2008 წელს და 2003 წელს საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლება აფხაზეთს კიარა აჭარას ვერ აკონტროლებდა და წესიერად ზესტაფონს და ქუთაისს ვერ აკონტროლებდნენ ისე ბოგინობდა კანონიერი ქურდები და ორგანიზებული დანაშაული. პრაგმატულად ერთადერთი შანსი, რომ ჩვენ აღვადგინოთ ტერიტორიული მთლიანობა გვექნება მაშინ თუ საქართველოს მთლიანობის და დევნილთა დაბრუნების საკითხი იქნება ვრცლად წარმოდგენილი უმაღლეს პოლიტიკურ დონეზე მსოფლიო პოლიტიკისა დასავლეთ - რუსეთის ორმხრივ პოლიტიკურ დღის წესრიგში. ის სხვადასხვა რეზოლუცია, განცხადება თუ საპარლამენტო ფორმატის დოკუმენტები რაზეც ქალბატონი ქაცარავა აპელირებს რათქმაუნდა კარგია, მაგრამ ძალიან კარგად იცით რომ გადაწყვეტილებები ამ დონეზე არ მიიღება და გაზომვა იმისა თუ რამეს აკეთებს თუარა ჩვენი მთავრობა საქართველოს გამთლიანების საკეთილდღეოდ და დევნილთა დაბრუნების საკითხის აქტუალიზაციისთვის, ამის გაზომვა მარტივად შეიძლება: სულ რამდენიმე დღის წინ მოსკოვში იყო ჩასული ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო მდივანი, მან საჯაროდ ჩამოაყალიბა ის მოთხოვნები რასაც ამერიკის შეერთებული შტატები და ცივილიზებული სამყარო უყენებს რუსეთის ფედერაციას. ამ მოთხოვნებს შორის საქართველოზე არაფერი ითქვა, რასაც მოყვა შემდეგ ლავროვის ვიზიტი. ერთი თვის წინ გაიმართა ნატო - რუსეთის საბჭოს სხდომა იქაც ჩამოყალიბდა მოთხოვნები, რომელსაც ნატო უყენებს რუსეთს. იქაც საქართველოზე არაფერი თქმულა. ასევე შეერთებული შტატების პრეზიდენტის და ნატოს გენერალური მდივნის შეხვედრაზე ასევე არაფერი თქმულა საქათველოზე ან შეერთებული შტატების პრეზიდენტის და გერმანიის კანცლერის შეხვედრაზე. აქ განცხადებები ძალიან კარგია, მაგრამ საკითხი წყდება პრემიერ მინისტრის დონეზე და პრემიერ მინისტრი კვირიკაშვილი არაფერს აკეთებს. რამდენ დედაქალაქში ჩავიდა პრემიერ მინისტრი, რომ მოეხდინა ჩვენი ტერიტორიების აქტუალიზაცია ან რამდენ მსოფლიო ლიდერს თუნდაც ტელეფონით დაურეკა პრემიერ მინისტრმა, იმისათვის რომ მოეპყრო მსოფლიო ლიდერების ყურადღება ჩვენი ტერიტორიული საკითხისკენ და დევნილთა დაბრუნების საკითხისკენ?! არცერთს და კითხვა არის მარტივი: რატომ?!
