„მიუხედავად საქართველოს მიერ რეფორმებისკენ გადადგმული ნაბიჯებისა, მმართველმა ელიტამ ჯერ-ჯერობით ბევრი არაფერი გააკეთა იმისთვის, რომ მდგრადი მოდელი შეექმნა", - აცხადებს კარგნეგის ფონდის კავკასიის ექსპერტი თომას დე ვაალი, „foreignpress"-სთან საუბარში, რომელშიც საქართველოს ეკონომიკისა და დემოკრატიის პერსპექტივებს აანალიზებს.
„საქართველო პოსტ-საბჭოთა სივრცეში საინტერესო შემთხვევას წარმოადგენს. ის ნონკონფორმისტია და ყოველთვის იყო განსხვავებული. ერთის მხრივ მას პლურალიზმის ძლიერი ტრადიცია აქვს, მაგრამ უნდა ითქვას, რომ ეს არ არის იგივე, რაც სრული დემოკრატია. ამას უფრო ცოცხალი პარლამენტისა და თავისუფალი პრესის ტრადიციას ვუწოდებდი. ამიტომ პარადოქსულია, მაგრამ ამ ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში შემდეგი ვითარების მოწმენი გავხდით - მისი ახალგაზრდა, მოდერნიზატორი, დინამიკური მთავრობა, რომელმაც უამრავი რეფორმა წამოიწყო, როგორც სჩანს, ამავე დროს ერთპარტიულ ქვეყანას ქმნის. ოპოზიციური პარტიები საქართველოში სუსტია, ხოლო პარლამენტი ნაკლებად გავლენიანი. მთავრობა აკონტროლებს რეგიონალურ მთავრობებს და მთავარ სატელევიზიო არხებს, რომლებიც მას მხარს უჭერენ. თუმცა საქართველო ისეთ ქვეყნებთან შედარებით როგორიცაა სომხეთი, აზერბაიჯანი და რუსეთი, მაინც პლურალისტურია, მაგრამ ახლა 2012 და 2013 წლებში გარდამავალი ეტაპი იწყება და მმართველმა ელიტამ უნდა გაარკვიოს, როგორ განიახლოს საკუთარი თავი, ან არადა, იქმნება რისკი იმისა, რომ საქართველო კონსერვატიულ ერთპარტიულ ქვეყნად იქცევა", - აცხადებს ექსპერტი.
მისივე თქმით, მთავრობამ ბევრი თანამედროვე რეფორმა წამოიწყო, მაგრამ გამოჩნდა გადაჭარბების ნიშნებიც.
„მაგალითად მთავრობამ 2003-2004 წ.წ. მემკვიდრეობით კორუფციისა და დანაშაულის უფრო მაღალი დონე მიიღო. დღეს ჩვენ ვხედავთ, რომ ერთ-ერთი ყველაზე ეფექტური რეფორმა იყო ის, რომელიც წვრილმან კორუფციას დაუპისრიპირდა. თუ დღეს მართვის მოწმობის აღებას ან შვილის უნივერსიტეტში მოწყობას მოისურვებთ, საქართველოში ქრთამის გადახდა აღარ დაგჭირდებათ და ეს პოსტ-საბჭოთა სივრცეში ძალიან დიდი მიღწევაა. მეორეს მხრივ, პოლიცია ახლა უკიდურესად ძლიერია. ის საზოგადოებაში ყველაზე ძლევამოსილ ინსტიტუტად იქცა. ციხეები სავსეა, საქართველო პატიმართა რაოდენობით (ერთ სულ მოსახლეზე გათვლით) მსოფლიოში მეხუთე ადგილზეა შეერთებული შტატების, რუსეთისა და ორიოდე პატარა ქვეყნის შემდეგ. საქართველოს სასამართლოებში, სისხლის სამართლის საქმეებიდან მხოლოდ 0.04% სრულდება გამამართლებელი განაჩენით, ანუ მაჩვენებელი პრაქტიკულად ნულს უტოლდება. კორუფციისა და კრიმინალის დამარცხების პროცესში, რაც თავისთავად პოზიტიური მოვლენაა, საქართველომ გრძელი გზა განვლო იქითკენ, რაც მსუბუქად წააგავს პოლიციურ ქვეყანას", - მიიჩნევს კარგნეგის ფონდის ექსპერტი.
