"არაბულ სამყაროს შეუძლია "ვარდების რევოლუციის" გაკვეთილები გაიზიაროს", - The Economist-ის მტკიცებით, ამის შესახებ საქართველოს პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა გასულ კვირას, ვაშინგტონში ვიზიტის ფარგლებში, ბრუკინგის ინსტიტუტში სიტყვით გამოსვლისას განაცხადა.
"2003 წელს სახალხო რევოლუციამ, რომელსაც სათავეში ახალგაზრდები და დასავლეთში განსწავლული ადამიანები ჩაუდგნენ, ძველი წესრიგი დაამხო. ეს მომენტი, სააკაშვილის განცხადებით, საქართველოს მთავარი უპირატესობა იყო. გამოცდილებას თავისი სიკეთეები აქვს, მაგრამ ერთი სისტემის მეორით შეცვლის მცდელობისას, ახალგაზრდობა საკვანძოდ მნიშვნელოვანია. "ჩვენ გვყავს 30 წლამდე მინისტრები, რომლებსაც არ ახსოვთ, როგორი იყო საბჭოთა კავშირი" - განაცხადა სააკაშვილმა ამაყად, მიუხედავად იმისა რომ უცხოელი მაღალჩინოსნები ამ ფრაზის გაგონებისას წარბებს ხშირად სწევენ ხოლმე მაღლა. საბოლოოდ კი მოხდა "მენტალური რევოლუცია" - გასულ წელს Economist-ის მიერ გამოგონილ ამ ფრაზას სააკაშვილი ენთუზიაზმით იმეორებდა", - წერს გამოცემა.
ამასთან, სტატიის ავტორის განმარტებით, საქართველოს პრეზიდენტის "მეორე გაკვეთილი" ვითარების მყისიერი გაუმჯობესების საზოგადოებრივ მოლოდინს უკავშირდება.
"საქართველოში მთავრობამ ეს მოახერხა იმიტომ, რომ რადიკალური რეფორმები დაიწყო. მან ერთ ღამეში დაითხოვა 15 000 კორუმპირებული საგზაო პოლიციელი და ინტენსიური პრივატიზაციის განხორციელებას შეუდგა. ამან გაანაწყენა ისინი, ვისაც ფესვგამდგარი ინტერესები ჰქონდა, მაგრამ პოსტ-რევოლუციურ თაფლობის თვეში, ხალხის უზარმაზარი მხარდაჭერის წყალობით, მთავრობა გადაურჩა უთანხმოებებს, რომლებიც რეფორმებმა გამოიწვია. სააკაშვილმა სიტუაციით ისარგებლა და თავისი მმართველობის პერიოდი ტიპური ოპტიმიზმით აღწერა, მაგრამ ამას წინათ გამოქვეყნებულმა დოკუმენტმა, რომელიც ოქსფორდის პროფესორ ნილ მაკფერლეინს ეკუთვნის, ბევრად უფრო საღი თვალთახედვა შემოგვთავაზა. მაკფერლეინის მტკიცებით, რეფორმები ეკონომიკის სფეროში ნაყოფიერი 2003 - 2008 წლებში იყო. გლობალური ეკონომიკური კრიზისისა და რუსეთთან საქართველოს ომის შემდეგ, არასაიმედო ვითარება ჩამოყალიბდა. მილიარდობით უცხოური დახმარება საქართველოს ზედაპირზე ტივტივის საშუალებას უნარჩუნებდა, მაგრამ ეს დახმარება ილევა. 2013 წელს ქვეყანას რეალურად ელის ვალების გადახდა, ხოლო სიღარიბე და უმუშევრობა ქართული ცხოვრების განუყოფელ მახასიათებლად რჩება. უთანასწორობა ღრმავდება, ხოლო ინფლაცია მაღალია", - წერს Economist-ი.
ამასთან, სტატიაში წერია, რომ პოსტ-რევოლუციური სახელმწიფო აღარ ჰგავს მის დისფუნქციურ და კორუმპირებულ წინამორბედს, მაგრამ საქართველოს მაჩვენებლები ადამიანის უფლებათა დაცვის სფეროში ცუდია.
"სასამართლო სისტემის დამოუკიდებლობა შეზღუდულია. თბილისის სასამართლოს მიერ გამოტანილი განაჩენებიდან გამამართლებელი მხოლოდ 1%-ს შეადგენს. პატიმართა რაოდენობა 2003 წლის შემდეგ სამჯერ გაიზარდა. საყოველთაოდაა ცნობილი, რომ 2007 წელს მთავრობამ დემონსტრაციები სასტიკად ჩაახშო. როგორც ქვეყნის ომბუდსმენი იუწყება, გასულ იანვარს პოლიციამ უკანონოდ შეწყვიტა ომის ვეტერანთა დემონსტრაცია. მედიის თავისუფლებასთან დაკავშირებით ვითარება ცოტათია უკეთესი. სახელმწიფო საინფორმაციო გამოშვებები, ჩვეულებრივ მთავრობის განკარგულებებს ასრულებენ და ეს სულ უფრო მეტად ეხება კერძო მედია-საშუალებებსაც", - აღნიშნულია სტატიაში.
