„საქართველოს პოლიტიკურ სტაბილურობას სავარაუდოდ შიდა არეულობის ახალი ტალღა ემუქრება. გასული კვირის პოპულარულ საპროტესტო აქციებზე, რომელიც პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის წინააღმდეგ იყო მიმართული და რომელსაც მისი ერთ-ერთი ყოფილი თანამებრძოლი და პარლამენტის ყოფილი სპიკერი ნინო ბურჯანაძე ხელმძღვანელობდა, პრეზიდენტის უპირობო გადადგომას მოითხოვდნენ. დემონსტრაციებმა უმალ მიიპყრო საერთაშორისო საზოგადოების ყურადღება, რომელიც ახლო აღმოსავლეთის ბოლოდროინდელმა პოპულარულმა აჯანყებებმა გაიტაცა. დასავლური მედიის გარკვეული სეგმენტი, კერძოდ კი ისინი, ვინც მოვლენებს მოსკოვის ოფისებიდან აკვირდებიან, დემონსტრაციებს არაბული გაზაფხულის ტალღას ადარებდნენ, რომლის სამიზნეც ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკები გახდა", - წერს გამოცემა Hurriyet-ი, რომლის ქართული თარგმანი /foreignpress.ge-მა გამოაქვეყნა.
სტატის ავტორის, სემ ოგუზი იმასაც წერს, რომ „ამ კარტს ბურჯანაძეც ათამაშებდა".
„მან სააკაშვილი პოლიტიკური ძალაუფლების უზურპაციაში დაადანაშაულა და ამტკიცებს, რომ საქართველოში უდაოდ „ახალი რევოლუცია" დაიწყო... მიუხედავად ამისა, მე დარწმუნებული ვარ, რომ არსებული გარემოებები, არ არის საკმარისი მისი გადადგომის მოთხოვნისთვის და რაც კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია, იმის შედარება რაც საქართველოში მოხდა ახლო აღმოსავლეთის პოპულარულ აჯანყებებთან, უბრალოდ ნონსენსია", - წერს ჟურნალისტი და აქვე აღნიშნულის მიზეზს განმარტავს.
„ახლო აღმოსავლეთში ცვლილებების მამოძრავებელ ძალას ახალგაზრობა წარმოადგენდა, რომლის მოტივაციაც უიმედობა და ამავდროულად სიტუაციის მიუღებლობა იყო. საქართველოში ბოლოდროინდელი აქციების მონაწილეები დიდწილად ხანშიშესული ადამიანები არიან, რომლებიც ცდილობენ დაბალ პენსიებთან და მზარდ ფასებთან გამკლავებას. პრეზიდენტით მათ უკმაყოფილებას დიდწილად ის განსაზღვრავს, რომ ეს უკანასკნელი სიღატაკეს ვერ გაუმკლავდა. ახლაგაზრდობისთვის პირიქით, სააკაშვილი იმედთან ასოცირდება და ისინი ამა თუ იმ ფორმით რეჟიმთან თანამშრომლობენ. არც მათ და არც იმ საშუალო კლასს, რომელიც ბოლო დროს შეიქმნა, არ სურთ არასტაბილურ პოლიტიკურ გარემოსთან და კორუფციასთან დაბრუნება, რომელიც ანგრევდა ქვეყანას სააკაშვილის ხელისუფლებაში მოსვლამდე. და რაც კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია, ახლო აღმოსვალეთის პოპულარული აჯანყებები ღრმა უკმაყოფილებამ წარმოქმნა. ის სპონტანური იყო, განსხვავებით საქართველოსგან, სადაც „ახალი რევოლუციის" ინიციატივა ზევიდან მოდის და აკვიატებულ იდეას გავს. შესაბამისად, ოპოზიციას არ აქვს საქართველოში საკმარისი ნდობა რიგითი ქართველების მხრიდან. ისინი გახლეჩილები არიან. მაგალითად, რამდენიმე ოპოზიციურმა პარტიამ ბურჯანაძის აქციებში მონაწილეობაზე უარი განაცხადა. არსებობს კიდევ ერთი ფინალური მახასიათებელი, რომლის ხაზგასმაც აუცილებელია: საქართველოში არაერთი ვიზიტის დროს, მე შევამჩნიე ის, თუ რამდენად ნაციონალისტია ქართველი ხალხი, განსაკუთრებით ახალგაზრდობა. სანამ არსებობს რუსეთის პრემიერ-მინისტრი ვლადიმერ პუტინი, რომლის დამოკლეს მახვილიც სააკაშვილის თავზეა აღმართული, ქართველი ხალხი განაგრძობს საკუთარი პრეზიდენტის ირგვლივ გაერთიანებას. ანუ ვის გაეხარდება საკუთარი პრეზიდენტი იხილოს „კვერცხებით ჩამოკიდებული" სხვა ქვეყნის ლიდერის მიერ, როგორც ამას ასე ხატოვნად იქადნიდა პუტინი 2008 წლის აგვისტოს ომის დროს", - ნათქვამია სტატიაში.
