ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი სოციალურ ქსელში უცხოეთის აგენტების კანონპროექტს ეხმიანება და წერს, რომ „უცხოური დაფინანსებისგან რისკები ნამდვილად არის, ოღონდ მაშინ, თუ ეს "უცხოური" რუსეთს ნიშნავს“.
„ხშირად ისმის კითხვები, რატომ არის ეს კანონი რუსული? რატომ არის ცუდი გამჭვირვალობა? რატომ შეუშლის ეს კანონი ორგანიზაციებს მშვიდად გააგრძელონ თავიანთი საქმიანობა?
და ამ ადამიანებს შორის დიდი ნაწილი მოაყოლებს ხოლმე, რომ მათ სურთ ჩვენი ქვეყანა ევროპის ნაწილი იყოს.
ამ კითხვების დამსმელებს შორის ნაწილი უბრალოდ ბრმად იმეორებს მთავრობის მესიჯებს და რადგან ისინი ასე ამბობენ, თვითონაც სრულ და უპირობო მხარდაჭერას უცხადებენ. ამათი უფრო მესმის. არ მომწონს მათი პოზიცია, მაგრამ ახსნა აქვს.
უფრო გაუგებარია იმ ნაწილის პოზიცია, რომლებსაც პირობითად „გულუბრყვილოები“ დავარქვი. ისინი ამტკიცებენ, რომ ვინც აპროტესტებს, უმრავლესობას კანონი არ აქვს წაკითხული, თორემ ამ ანგელოზ კანონში ვერაფერს ნახავდნენ რუსულს და ანტიევროპულს.
ჯერ ერთი, სულ რომ არაფერი წაიკითხო, თუ გაიძახი, რომ ევროპაში გინდა, მთელი დასავლეთი რომ დაირაზმა და ერთხმად გიმტკიცებს, რომ ეს კანონი არ უნდა მიიღო, შენ კი „გულუბრყვილოდ“ მაინც ამტკიცებ, რომ კანონი ევროპულია, რატომღაც ეს ევროპელები და ამერიკელები გამოშტერდნენ და ვერ ხვდებიან. აი სად არის აქ ლოგიკა? მაინცდამაინც იმ კანონის სტრიქონებში და სიტყვებშიც ხომ არ არის საქმე და საერთო კონტექსტშია? მე მგონი თუ გინდა, რომ რისკებს მიხვდე, აუცილებლად მიხვდები და თუ უბრალოდ „გულუბრყვილო“ სახე გაქვს მიღებული, რომ თავი იმართლო (თუნდაც საკუთარ თავთან), მაშინ ახსნაც არ უშველის ამ ამბავს.
კარგი, დავუშვათ ეს კანონი დემოკრატიის ზეიმია და ევროპელებს საყოველთაო დემენცია დაემართათ და ეჩვენებათ რომ ცუდია და რუსულია, „გულუბრყვილოებმა“ იქნებ მოუსმინოთ პუტინის განმარტებებს, როცა ამ კანონს იღებდა და ისიც ასე საყვარლად და „დემოკრატიულად“ წარმოგვიდგენდა იმ კანონს, რომელმაც ცოტა ხანში რუსეთში ფაქტიურად გააქრო საერთაშორისო და არასამთავრობო ორგანზაციები. „გულუბრყვილოებს“ გეკითხებით: თქვენ, ვინც გაოცებულები ხართ, რას ვხედავთ ამ კანონში საშიშს, გვაძლევთ გარანტიას, რომ რუსეთის ბედს არ გაიზიარებს საქართველო? რა თქმა უნდა, ამის გარანტიას ვერავინ მოგვცემს ახლა და მაშინ რატომ ვრისკავთ? რის ფასად? რა სარგებლობა მოაქვს ამ კანონს ასეთი?
თუ ქვეყნის უსაფრთხოების დაცვაზე გიდუღთ გული, მაშინ შემდეგი კითხვა მაქვს:
ქვეყნისთვის საშიშად დასავლეთის ქვეყნების დაფინანსება გეჩვენებათ და ამაში ხედავთ რისკებს? იმ ქვეყნებიდან მოსული ფულის კონტროლი გინდათ, რომლებსაც ვეხვეწებით, თქვენს ოჯახში მიგვიღეთო და რომელთა ფულით უამრავი სიკეთე კეთდება ქვეყანაში?
უცხოური დაფინანსებისგან რისკები ნამდვილად არის, ოღონდ მაშინ, თუ ეს "უცხოური" რუსეთს ნიშნავს.
მაშინ რატომ გვერიდება, არ შეიძლება ეს კანონი პირდაპირ მივიღოთ ჩვენდამი მტრულად განწყობილი ქვეყნებისთვის მხოლოდ? გაკეთდეს ღია ჩამონათვალი, რომელი ქვეყნების დაფინანსების გვეშინია. იმიტომ რომ ეს მართლა მნიშვნელოვანია ქვეყნის უსაფრთხოებისთვის. თუ არ გვინდა რუსეთი გავაბრაზოთ მხოლოდ მათ წინააღმდეგ თუ მივიღებთ კანონს?
ამ კანონზე მხოლოდ დასავლეთის უკმაყოფილება რომ გაისმის და რუსეთის მხრიდან, რომელიც ლუგარის ცენტრზეც კი კომენტარებს აკეთებს და ათას სიბინძურეს აბრალებს, ამ კანონზე არავითარი ნეგატიური კომენტარები რომ არ მოდის, ესეც არაფერის გეუბნებათ? იმიტომ, რომ მკაფიო და ნათელია სიტუაცია: ამ კანონის მიზანი ზუსტად ის არის, რაც რუსეთში მოხდა და არა ქვეყნის უსაფრთხოებაზე ზრუნვა.
„გულუბრყვილოებმა“იქნებ გვიპასუხით, ამჟამად, რუსეთის გარდა, რა გადაუდებელი საერთაშორისო საფრთხეები გვემუქრება ევროპული და ამერიკული საერთაშორისო დამფინანსებლებისგან, რომ ზუსტად ყველაზე მნიშვნელოვან პერიოდში ამხელა ამბის ატეხვად ღირდა? უბრალო სიჯიუტე და ახირებაა თუ უფრო შორს წასული მავნებლობა?“ - წერს მაია ბუწაშვილი.
