ცვლილების მიხედვით, უქმდება შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს სახელმწიფო კონტროლს დაქვემდებარებული საჯარო სამართლის იურიდიული პირი - სამედიცინო მედიაციის სამსახური და ,,ჯანმრთელობის დაცვის შესახებ" კანონიდან ხდება სამედიცინო მედიაციის ფუნქციის ამოღება.

წარმოდგენილი ცვლილებების მიხედვით, ჩანაწერი, რომელიც მოიცავდა საქართველოს მთავრობის მიერ საფასურების განსაზღვრის შესაძლებლობას განივრცო და ჩამოყალიბდა შემდეგი რედაქციით: „საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს სახელმწიფო კონტროლს დაქვემდებარებული საჯარო სამართლის იურიდიული პირების მიერ შესაბამისი უფლებამოსილების განხორციელებისათვის საქართველოს მთავრობის დადგენილებით შესაძლებელია დაწესდეს მომსახურების საფასური და მისი განაკვეთები, განისაზღვროს საფასურის გადახდისა და გადახდილი საფასურის დაბრუნების წესები, ასევე საფასურის გადახდისგან გათავისუფლების პირობები." აღნიშნული ნორმა განსაზღვრავს შესაძლებლობას საჭიროების შემთხვევაში სხვადასხვა სერვისების განხორციელებაზე დაწესდეს მომსახურების საფასურები.
კანონპროექტის მიღება არ გამოიწვევს ბიუჯეტიდან დამატებითი სახსრების გამოყოფას და არ ექნება გავლენა ბიუჯეტის საშემოსავლო ნაწილზე. კანონპროექტის მიღების შედეგად, გამოთავისუფლებული საბიუჯეტო რესურსი გადანაწილდება შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს ასიგნებებში. კანონპროექტის ავტორი საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროა, ხოლო ინიციატორი კი საქართველოს მთავრობა.
კანონპროექტზე მომხსენებლის, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრის მოადგილის, დავით ლომიძის განმარტებით, 2011 წელს კანონმდებლობაში განხორციელებული ცვლილებებით შემოღებული იქნა სამედიცინო მედიაციის სამსახური - საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს კომპეტენტურ სამსახურთან არსებული დავების განმხილველი ორგანო, რომლის ფუნქციაც იყო პაციენტსა და სადაზღვევო ორგანიზაციას შორის, სადაზღვევო ორგანიზაციასა და სამედიცინო მომსახურების მიმწოდებელს შორის, ასევე პაციენტსა და სამედიცინო მომსახურების მიმწოდებელს შორის წარმოშობილი დავების განხილვა. მისივე თქმით, აღნიშნული ინიციატივა განპირობებული იყო იმ გარემოებით, რომ ცვლილებების განხორციელების მომენტისათვის ჯანმრთელობის დაცვის პროგრამების უდიდეს ნაწილს წარმოადგენდა სადაზღვევო პროგრამები, როდესაც სახელმწიფო პროგრამების ბენეფიციარებისათვის სამედიცინო სერვისები ფინანსდებოდა სადაზღვევო ვაუჩერის მეშვეობით.
გამომდინარე აქედან, აქტუალური იყო ისეთი სამსახურის შექმნა, რომელიც დაარეგულირებდა პაციენტს, სამედიცნო დაწესებულებასა და სადაზღვევო ორგანიზაციას შორის წარმოშობილ ურთიერთობებს. როგორც დავით ლომიძემ აღნიშნა, მოცემული ეტაპისთვის, როდესაც მოხდა მოსახლეობის სამედიცინო სერვისების საყოველთაო ჯანმრთელობის დაცვის პროგრამაში სრული ინტეგრირება, ზემოხსენებული ფუნქციის სამსახურის საჭიროება აღარ არსებობს, რადგან, ერთის მხრივ, პაციენტსა და სამედიცინო დაწესებულებასთან კომუნიკაციის პროცესს დაარეგულირებს პროგრამის განმახორციელებლი - საჯარო სამართლის იურიდიული პირი ,,სოციალური მომსახურების სააგენტო", ხოლო მეორეს მხრივ, სადაზღვევო ორგანიზაციასთან პაციენტისა და სამედიცინო დაწესებულების კომუნიკაცია წარიმართება საერთო წესით - ,,დაზღვევის შესახებ" საქართველოს კანონისა და სხვა სამართლებრივი აქტების ფარგლებში.