განცხადებაში ნათქვამია, რომ აზერბაიჯანისა და საქართველოს ურთიერთობას, მთელ პოსტსაბჭოთა პერიოდში ფონად გასდევდა კეთილმეზობლური განწყობა, შესაბამისად, ასეთ ვითარებაში არასამთავრობოებისთვის გაუგებარია აზერბაიჯანის ხელისუფლების მიერ გადადგმული ნაბიჯი, რომელსაც ისინი საომარი მოქმედების მაპროვოცირებელ მოვლენათა კატეგორიას მიაკუთვნებენ.

განცხადების ავტორები შოკის მომგვრელად აფასებენ საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილის ნინო კალანდაძისა და კულტურისა და ძეგლთა დაცვის მინისტრის ნიკოლოზ რურუას მიერ გაკეთებულ განცხადებებს, რომელმაც მათი თქმით, ფაქტობრივად ოკუპირებული ტერიტორია და კომპლექსის ნაწილი აზერბაიჯანის კუთვნილებად აღიარეს.

,,ზოგიერთი არაიფიციალური წყარო იუწყება, რომ აზერბაიჯანის საზღვრის სამსახურში დაუდასტურეს და მიაწოდეს ინფორმაცია იმის სესახებ, რომ ორი ქვეყნის პეზიდენტებს სორის უკვე შედგა მოლაპარაკება, რის საფუძველზეც 6 მაისს აზერბაიჯანის მხარემ განახორციელა ხსენებული მანევრი. გამოდის, რომ ადგილი აქვს შეთანხმება-შეთქმულებას საქართველოს წინააღმდეგ. თუკი ეს სინამდვილეს შეესაბამება, ეს არის ხალხის რალატი და ისეთი გამოწვევა, რომლის წინაშეც ერმა, თავგანწირვის ფასად უკან არ უნდა დაიხიოს,,- ნათქვამია განცხადებაში.

მასში მოყვანილია ისტორიული ფაქტები, რითაც არასამთავრობოები ამტკიცებენ, რომ დავით-გარეჯის კომპლექსის კუთვნილების საკითხი არასდროს წარმოადგენდა პრობლემურ საკითხს მე-6 საუკუნიდან მოყოლებული.

არასამთავრობო ორგანიზაციები: მართლმადიდებელ მშობეთა კავშირი, წმინდა მეფე დავით აღმაშენებლის სახელობის მართლადიდებელ მრევლის კავშირი, წმინდის გიორგის სახელობის კავშირი, წმინდანების დავით და კონსტანტინეს სახელობის კავშირი, წმინდა იოანე ოქროპირის სახელობის კავშირი, წმინდა ქეთევან წამებულის სახელობის კავშირი, წმინდა მეფე ვახტანგ გორსალის სახელობის კავშირი, მოუწოდებენ ხელისუფლების ყველა შტოს, მათ შორის პარლამენტს, უსწრაფესი რეაგირება მოახდინონ და აღნიშნული საკითხი გადაწყვიტონ ქვეყნისა და ერის ინტერესების სასარგებლოდ.