შაბათს შვიდი წელი სრულდება მას შემდეგ, რაც პუტინმა საქართველოს წინააღმდეგ სამხედრო ინტერვენცია განახორციელა. მაშინ, პუტინს ე.წ. სამხრეთ ოსეთის ანექსია არ განუხორციელებია, როგორც ეს მოგვიანებით ყირიმის შემთხვევაში გააკეთა, თუმცა რეალურად დაფუძნდა მეზობელი ქვეყნის ტერიტორიაზე, წერს გამოცემა Liberation-ში ელენ დესპიკ-პოპოვიჩი.
სტატიაში აღნიშნულია, რომ პირველად, ავღანეთიდან ჯარების გაყვანის შემდეგ, 2008 წლის 8 აგვისტოს, რუსეთმა საკუთარი სამხედრო ძალები ქვეყნის საზღვრის ფარგლებს გარეთ გაიყვანა.
ავტორი აღნიშნავს, რომ საქართველოში პუტინმა მომზადებული და კარგად აღჭურვილი ჯარი გაგზავნა და არა მშიერი და ჩაუცმელი, როგორც ჩეჩნეთის ოპერაციის დროს.
2008 წლის აგვისტოში საქართველო ფაქტობრივად ორად გაიყო და საფრთხე ემუქრებოდა თბილისს. სახტად დარჩენილმა ევროპამ უმწეო ადამიანის შთაბეჭდილება დატოვა, რომელსაც არ შეუძლია რეაგირება მოახდინოს მის წინააღმდეგ განხოციელებულ პირველ დარტყმაზე. იმ დროს ის უსმენდა მხოლოდ კრემლის არგუმენტებს, რომელიც ამტკიცებმა, რომ თბილისმა და მისმა ფიცხმა პრეზიდენტმა სააკაშვილმა „რუსული დათვის“ პროვოცირება მოახდინეს, - აღნიშნულია სტატიაში.
გამოცემა აღნიშნავს, რომ რიგი ევროპელი პოლიტიკოსი თავშეკავებულობას ამჟღავნებდა სააკაშვილის მიმართ, რომელიც თავის მხრივ ღიად გამოხატავდა სიპატიას აშშ-ისადმი. ისინი ეთახმებოდნენ მოსაზრებას, რომ რუსეთს აქვს უფლება თავისი „უკანა ეზო“ დაალაგოს.
„2012 წელს, პუტინმა ღიად განაცხადა, თუ რამდენი ხანი ემზადება საქართველოს წინააღმდეგ სადამსჯელო ოპერაციისთვის. ყირიმის ოპერაციის შემდეგ პუტინმა აღიარა, რომ ეს ჯარიკაცები მისი არმიის მოწინავეები იყვნენ საქართველოში“, - აღნიშნავს ავტორი.
სტატიაში ასევე აღნიშნულია, რომ საფრანგეთში სჯერათ, რომ ნიკოლა სარკოზიმ დაითანხმა პუტინი ცეცხლის შეწყვეტაზე, მაშინ როდესაც რუსეთის ჯარები საქართველოს დედაქალაქს ემუქრებოდნენ.
„რუსეთის მხრიდან ხელმოწერილ დოკუმენტში აღნიშნული არ იყო საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობა. სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის აღიარება ნიშნავდა ამ ტერიტორიების სტატუსზე მოლაპარაკებების პერსპექტივასთან დამშვიდობებას“, - წერს ავტორი.
