Грузинский государственный академический ансамбль песни и танцев "Эрисиони", покоривший своим высоким искусством москвичей в 2008 году, снова выступит в Москве, -გვატყობინებს ინტერნეტსაიტი "ერისიონი.რუ". და ეს снова, 2014 წლის 16 აპრილია. კიდევ რა? არაფერი გამოგვრჩეს მნიშვნელოვანი. უმთავრესი კი მაინც სარეკლამო განცხადებაა არა? კი! და, ალბათ, ადგილიც, სადაც выступит -Легендарное этно-шоу, покорившее мир, снова в Москве! 16 апреля, 19:00. Государственный Кремлевский Дворец.
არ დამიწყოს ვინმემ იმის მტკიცება, რომ ფულს სუნი არ აქვს და ხელოვნებას -საზღვრები. მაგ ფულს, რომელიც ჯემალ ჭკუასელმა რუსეთის სხვადასხვა ქალაქებში და განსაკუთრებით მოსკოვში, სწორედ რომ, კრემლის სახელმწიფო დარბაზში უნდა მოხვეტოს, სისხლის სუნი უდის. სხვადასხვა თაობის, ასაკისა და სქესის ქართველების სისხლის სუნი.
მას შემდეგ, რაც ამ "პატრიოტი" და კრემლში საქართველოს დროშის ამფრიალებელი კოლექტივის წინა "პაეზდკას" საზოგადოებაში არაერთგვაროვანი გამოხმაურება მოჰყვა, რომლის უმეტესობა სინანულისა და დაგმობის პასაჟებით გამოირჩეოდა, ალბათ, უპრიანიც იქნებოდა, მინიმუმ თავი შეეკავებინა ქართული კულტურის პროპაგანდისტ ჭკუასელს კრემლში ტანცაობისგან.
ბატონ ჯემალს რომ ვკითხო, - სულაც არ მაქვს არანაირი სურვილი მასთან საუბრისა და პოლემიკის, -არც იმას გამოვრიცხავ, მითხრას, სტურუასა და ჩხეიძისთვის თუ შეიძლება რუსეთში ფულის შოვნა, ჩვენთვის რატომ არის აკრძალულიო. თუმცა ამ კითხვის შემდეგ მასთან ხელოვნების "დარგებსა" და ჟანრებზე მომიწევს საუბარი, რასაც ნამდვილად ვერ მიხვდება. არა იმიტომ, რომ სხვას მასზე მეტი ინტელექტი აქვს, სულაც არა -ღმერთმა დამიფაროს, რაიმეთი ვინმეზე წინ დავაყენო თავი. უბრალოდ, არ თუ ვერ მიხვედრის მიზეზი ხომ მარტივია -სიხარბე, რომელიც ადვილად აბნელებს გონებას და მეტიც, პავლიკა მოროზოვის არ იყოს, წმინდა იდეალებზე აპელირებით ოჯახის წევრსაც გაგასტუმრებინებს საიქიოს. ხოლო კაცი, რომელიც როგორც ჩვენში ამბობენ, საკუთარ სისხლსა და ხორცს არ დაინდობს, ნამდვილად ფეხებზე დაიკიდებს განსხვავებული იდეალებისთვის თავგანწირულ ათობით ათას თანამემამულეს, რომელთა არც გვარი იცის და არც სახელი. ისინი მხოლოდ სტატისტიკურ აღქმას იწვევენ. ნუ, რა ვქნათ თუ რუსი რევოლუციონერის იოსებ სტალინის სწავლება "ტრაგედიასა" და "სტატისტიკაზე" იმდენად ძლიერი აღმოჩნდა, რომ ინდივიდუალური მორალური განცდებისთვის მავანთ არაფერი დაუტოვა. ახლა ნუ შემომედავებით, რატომ რუსი -ქართველია სტალინიო. არა, ბატონებო, -იმათ მივმართავ, ვისაც სტალინი დღემდე ქართველი ჰგონია, -ვერ შეძელით თქვენი კერპის დაცვა. რუსებმა სტალინიც წაგართვეს. ჩემი არ გჯერათ? ვიკიპედიაში შებრძანდით და გაიგებთ, რომ Ио́сиф Виссарио́нович Ста́лин არის российский революционер, советский политический, государственный, военный и партийный деятель.
როგორც კი სოციალურ ქსელში "ერისიონის" გასტროლების შესახებ გავრცელდა ინფორმაცია, გამოსავალიც ადვილად მოიძებნა და დიდმა პატრიოტებმა ეგრევე მოგვახალეს, -"უკრაინის მოვლენებთან დაკავშირებით დაგეგმილი კონცერტი გადაიდო".
როგორც იტყვიან, დედააფეთქებული რამ არის ეჭვი. და ზარი "ერისიონის" "ახლობელთან", ანუ "ერისიონი.რუ"-ზე მითითებულ ნომერზე, რომელიც კონცერტისთვის ბილეთებით უზრუნველყოფს მაყურებელს -007 (495) 22-554-22, 5 მარტი, 11:07 საათი.
პრემიერი: გამარჯობა.
ოპერატორი: გამარჯობა.
პრემიერი: ბილეთების შეკვეთა მინდა "ერისიონის" კონცერტზე.
ოპერატორი: სახლში მოტანით გსურთ?
პრემიერი: დიახ, თუმცა ჯერ გამარკვიეთ, კონცერტი 16 აპრილს არის ხომ?
ოპერატორი: დიახ, 16 აპრილს.
პრემიერი: ბილეთის ფასი თუ შეიძლება, რომ ჩამოვყალიბდეთ, რამდენი გვინდა.
ოპერატორი: სხვადასხვა ფასიანია, 600 რუბლიდან 20 ათას რუბლამდე.
პრემიერი: დიდი მადლობა, მოვიფიქრებთ, რამდენს შევიძენთ და დაგირეკავთ ცოტა ხანში.
ოპერატორი: მადლობა თქვენ.
ვის აყრის თვალში ნაცარს ჭკუასელი და მისი რაზმი? თუ მაინც დავეთანხმებით "ერისიონის" პატივცემულ მესვეურებს, რომ კულტურას პოლიტიკასთან საქმე არ აქვს, უკრაინის მოვლენების გამო გადადებული კონცერტი რომ რეალურად გადაუდებელია, ეს რას ნიშნავს? კულტურულ აფერისტობას? ალბათ, იმას იმედოვნებენ პატივცემული "ქართული საგანძურის" შოუმენები, რომ 16 აპრილამდე ვითარება დაწყნარდება და რატომ უნდა დაკარგონ ფულის შოვნის შანსი? ან სულაც იმას, რომ ამ დრომდე დიდი რუსეთი სრულად დაიპყრობს საქართველოს და "ქართული საგანძური" "ტრაფეად" უნდა მიართვან ვალოდია პუტინს. თუმცა მაშინ ისიც უნდა იცოდნენ, რომ "ტრაფეის" წაღებას დაპყრობილს არავის ეკითხება. ხოლო იმას, რასაც ეს ადამიანები ფიქრობენ და აკეთებენ, სხვა სახელი ჰქვია...
გეგა სილაგავა, გაზეთი „პრემიერი"
