რესპოდენტის შესახებ
_ ოკუპირებული ტერიტორიების მხრიდან საქართველოს სახელმწიფო საზღვრის პირველადი დარღვევა ადმინისტრაციული სასჯელით შემოიფარგლება. ნიშნავს თუ არა ეს რომ საქართველოს სახელმწიფო საზღვრის არსებობა ამ მხრიდან პრაქტიკულად აღარ არის დაფიქსირებული?
- ნიშნავს. პირველ რიგში სწორედ ამას ნიშნავს და უფრო მეტიც და უფრო სამწუხაროსაც, რასაც ეს ჩემი აზრით, ყოველგვარი კამათის გარეშე ნიშნავს, ეს არის კიდევ ერთი ნაბიჯი გადადგმული იქითკენ, რომ საქართველოს ხელისუფლებამ ამა თუ იმ ფორმით, თვითონ აღიაროს აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის დამოუკიდებლობა.
ეს პროცესი უკვე დიდი ხანია დაწყებულია. მე პირადად და არა მხოლოდ მე ამაზე განცხადებებს უკვე კარგა ხანია ვაკეთებ. აგვისტოს ომი, ჯერ კიდევ სააკაშვილის ხელისუფლების დროს იყო ერთ ერთი ყველაზე ნათელი გამოხატულება იმისა თუ რა ხდება ამ თემასთან დაკავშირებით. აგვისტოს ომი ეს იყო წინასწარ დამარცხებისათვის განწირული, დაგეგმილი ომი, რომელშიც აბსოლუტურად შეგნებულად მიიღო მონაწილეობა საქართველოს ხელისუფლებამ, რომელმაც განსხვავებით ორჯონიკიძისგან, რომელმაც აიღო და პირდაპირ აჩუქა ტერიტორიები სხვა სახელმწიფოს, ომის წაგებით გააფორმა ტერიტორიების ჩუქება.
ამის შემდგომ, ბუნებრივია, უნდა დამდგარიყო ახალი ეტაპი. ახალი ეტაპის პირველი საგანგაშო ნიშნები გამოჩნდა ისევ სააკაშვილის ხელისუფლების დროს, როდესაც მამუკა არეშიძემ და კიდევ რამდენიმე სხვა პირმა ამის შესახებ განცხადებები გააკეთეს, მაგრამ ყველაზე მეტად გამოვყოფ მამუკა არეშიძეს, იმიტომ, რომ მან სახელობით გააკეთა ასეთი განცხადება-ვარაუდი ასე ვთქვათ, რომ ხომ არ იქნებოდა უპრიანი საქართველოს ხელისუფლების მხრიდან დე-ფაქტო მდგომარეობის აღიარება და მისვლა იქამდე, რომ ჩვენ რაღაცა ფორმით დავაკანონოთ აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის დღევანდელი მდგომარეობა. ამას შემდგომ მოჰყვა არჩევნები და აღარ მინდა ახლა იმაზე საუბარი, რომ მამუკა არეშიძე თვითონ გამარჯვებული პოლიტიკური ბლოკის წევრია. ამას ამ ეტაპზე უკვე იმდენად აღარ აქვს მნიშვნელობა რამდენადაც იმას, თუ რა პოლიტიკური არჩევანი გააკეთა ბიძინა ივანიშვილმა პოლიტიკაში შემოსვლისთანავე - ეს არის რესპუბლიკური პარტია.
და თუ ადრე, ძალიან ბევრი ვერ ხვდებოდა, თუ რატომ ვაკეთებდით მაინცდამაინც პედალირებას ამ პარტიაზე მე მგონი, მას შემდეგ რაც საპარლამენტო პოსტები და მთავრობის დიდი ნაწილი გადანაწილდა, მე მგონი აღარავისთვის კითხვის ნიშანი აღარ არსებობს.
რესპუბლიკური პარტიის პროგრამაში მრავალი წლის განმავლობაში, საქართველოს ტერიტორიული მოწყობის საკითხი განიხილებოდა, რბილად რომ ვთქვათ, ძალიან უცნაურად. უბრალოდ ადრე, სანამ ისინი უბრალოდ მცირერიცხოვანი ჯგუფი იყო და არა სახელისუფლებო პარტია ამას არავინ ყურადღებას არ აქცევდა.
ეს ეხებოდა ე.წ. სამხრეთ ოსეთს და აფხაზეთს, სადაც რესპუბლიკური პარტია, პრაქტიკულად დასაშვებად კი არა სასურველადაც თვლიდა სამი ქართული სახელმწიფოს არსებობას. ამ ყველაფერს ერთად თუ შევკრებთ ჩვენთვის ძალიან არასასურველ დასკვნამდე მივდივართ.
ამ ყველაფრის გამკეთებელი რა თქმა უნდა იყო სააკაშვილის ხელისუფლება ანუ ამ ტერიტორიების დამოუკიდებლობის ამღიარებელი. სწორედ ამიტომ სააკაშვილმა ერთ ერთი უმძიმესი ნაბიჯი გადადგა, როდესაც ამ წინასწარ წაგებულ ომში შეგნებულად მიიღო მონაწილეობა, მაგრამ როგორც ჩანს მის უკან მდგომ ე.წ. გლობალისტური ძალებისათვის, რომლებიც ამას გეგმავენ, მაინცდამაინც სასურველი არ იქნებოდა საბოლოო ნაბიჯის გადადგმა ისეთი დისკრედიტირებული და უკვე ძირგამოცლილი ხელისუფლებისგან, როგორიც იყო სააკაშვილის ხელისუფლება. ამდენად სააკაშვილის ხელისუფლებას ამის გაკეთების საშულება აღარ მიეცა და ეს როგორც ჩანს უნდა გააკეთოს იმ ხელისუფლებამ, რომელიც მოვიდა ნდობის ძალიან დიდი ვოტუმით, თან, ორპარტიული სისტემის პირობებში. უნდა ვაღიაროთ, რომ დღეს საქართველო უკვე დააყენეს ორპარტიული რეჟიმის გზაზე აი ასეთი რეჟიმის პირობებში თუ მესამე პოლიტიკური ძალა არ შეიქნება, ეს ძალა - მე ვგულისხობ, პირობით პოლიტიკურ კოალიცია "ოცნებას" - ყველა შემთხვევაში, გარანტირებულად, რამდენიმე წლის განმავლობაში მაინც არ დაკარგავს ფორმალურად ძალაუფლებას.
- ერთი წუთით, წარმოვიდგინოთ, რომ რასაც თქვენ ამბობთ გამართლდა და მმართველმა პარტიამ ეს ნაბიჯი გადადგა... რეაგირება ქართული საზოგადოების მხრიდან, ვჰგონებთ კატასტროფული იქნება ...
სააკაშვილმა რამდენი ნაბიჯი გადადგა ისეთი, რომელსაც თითქოს უნდა გადაჰყოლოდა?! საზოგადოება, რეალურად როგორც ასეთი, როგორც რაღაცა ორგანიზმი, სინამდვილეში ხომ არ არსებობს?! ეს ჩემი პირადი აზრია შეიძლება, მაგრამ ძალიან ბევრი გაიზიარებს ამ აზრს, იმიტომ, რომ შეუძლებელია არსებობდეს ჩამოყალიბებული ფორმირებული საზოგადოება, რომელსაც წინ და უკან ცხვარივით დაარბენინებს რომელიმე პოლიტიკოსი.
ეს აღარ არის მაშინ ჩამოყალიბებული საზოგადოება. მაგრამ ყველაფერ ამასაც რომ თავი დავანებოთ, აი ამ საზოგადოებას, თუნდაც ჩამოყალიბებულს, რამდენჯერ ეგონა, რომ სააკაშვილი იმ ნაბიჯს გადაყვება რაც გააკეთა?! ეს იყო ჯერ ვიდრე აგვისტოს ომამდე მივიდოდით სამხრეთ ოსეთში რამდენჯერმე ჯერ არა თუ უშედეგო შესვლა, არამედ ისეთი შესვლა რომელიც საქართველოსთვის ცუდად დასრულდა, რომ აღარაფერი ვთქვათ აგვისტოს ომზე.
აქედან გამომდინარე მაინცდამაინც გულში ხელების ბრახუნს ნუ დავიწყებთ. ჩვენ გვყავს ისეთ დონეზე ფორმირებული საზოგადოება, რომელიც ამას შედეგიანად არ დატოვებს უპასუხოდ?! თორემ გამოსვლები და აქციები წინა ხელისუფლებამ რომ ნახა საპროტესტო იმდენი ვის უნახავს.
და მეორე - თვითონ თემა, რაც შეეხება ტერიტორიების დამოუკიდებლობი აღიარებას შესაძლებელია ასე უხეშად არც მოხდეს. მე რომ მკითხოთ, თუნდაც ის რაც თქვენ თქვით და რაზეც პირველი კითხვა დასვით, ესეც უნდა გამხდარიყო საზოგადოების აღშფოთების საგანი. ეს არის ძველი დროის, განსაკუთრებით საფრანგეთში პოპულარული მოწამვლის მიმართ იმუნიტეტის გამომუშავების პრინციპი ანუ საწამლავი შეიყვანო მცირე დოზით და ეს დოზა ზარდო იქამდე, სანამ ორგანიზმი უკვე მთლიანად არ გაითავისებს ამას და შემდეგ ეს ორგანიზმი აბსოლუტურად უვნებელი რჩება. დაახლოებით ეს ხდება ახლა.
- ამასთან გვაქვს საქმე?
- მე რასაც ვუყურებ სწორედ ამასთან. ერთი წუთით გავიხსენოთ ყველაფერი, იმიტომ, რომ ეს მეხსიერება შეიძლება მიძინებულ მდგომარეობაში კი იყოს, მაგრამ ეს ხომ არ არის ისეთი ღრმა ნარკოზი, რომლისგან ვერ გამოხვალ. გავიხსენოთ ცალკე ბიძინა ივანიშვილის გამონათქვამები, რომელიც სოროსის ფონდთან ერთად აფინანსებდა მთელი იმ ყველაზე საშინელი წლების განმავლობაში სააკაშვილის ხელისუფლებას და ეს მან თვითონ განაცხადა, ეს არ არის ჩემი გამოძიების შედეგი.
იმავე ივანიშვილის განცხადებები იმასთან დაკავშირებით, რომ ვანო მერავიშვილის მოხსნის წინააღმდეგ წავიდა და მან ურჩია სააკაშვილს რომ დაეტოვებინა მერაბიშვილი. გავიხსენოთ ივანიშვილის დამოკიდებულება ეკლესიასთან. აბსოლუტურად ხმამაღალი დამოკიდებულება, რომ მას არ სჯერა სიცოცხლის სიკვდილის შემდეგ. აი ამ ფრაზის მერე არანაირი მისტიური დატვირთვა ბუნებრივია მის ფინანსურ ღვაწლს ამა თუ იმ ტაძრის მშენებლობაში აღარ აქვს.
დღეს ივანიშვილია ხელისუფლება და ის უკვე ლაპარაკობს იმაზე, რომ ეკლესიაში რაც ხდება ამაზე ხმამაღლა უნდა ვილაპარაკოთ, მაშინ როდესაც ეს ის პრობლემაა რომელიც აბსოლუტურად ყველა პიარისა და საინფორმაციო საშუალების გარეშე უნდა დარეგულირდეს და გავიხსენოთ რესპუბლიკური პარტიის, ძალიან არაპოპულარული პარტიის, მაგრამ ერთ ერთი ძველი პარტიის სამხარეო მოწყობის პრინციპები. ამ ყველაფერს სწორედ ქართულმა საზოგადოებამ მოაწერა ხელი, მოაწერა ხელი იმის გამო, რომ არ ყოფილიყო მიშა სააკაშვილი ხელისუფლებაში.
- უკავშირდება თუ არა ყოველივე ეს თუნდაც მედიასაშუალებებში ჩვენი სახელმწიფოსთვის უმნიშვნელოვანესი თემების, გნებავთ ტერიორიული მთლიანობის თემის უკანა რიგებში გადაწევას?
- ეს შეგნებულად ხდება და მთელი ყურადღება გადადის ამ დაპატიმრებებზე- გამოშვებებზე, პოლიტპატმრების სტატუსებზე რომელიც უკვე სასაცილო თემა გახდა. ახლა ცოტახანში დაიწყება აჟიოტაჟი საპრეზიდენტო კანდიდატურებზე და ეს ყველაფერი დადგება უფრო მნიშვნელოვან ადგილზე, ვიდრე ნებისმიერი სხვა თემა.
და ეს სხვა თემა არის - ტერიტორიული მოწყობა, ტერიტორიული მთლიანობის პრობლემა, საგარეო საფრთხეები, რომლებიც ყოველდღიურა გვიახლოვდება. სააკაშვილის ხელისუფლების დამარცხების შემდეგ, პირობითად დამარცხების შემდეგ, არანაირი კუთხით არ შეცვლილა საგარეო საფრთხეები და ეს ყველამ ძალიან კარგად იცის, იმიტომ, რომ არანაირი ცვლილება საგარეო პოლიტიკურ კურსში არ მომხდარა. ხოლო ის თამაში და კალამბური, რომ ვიღაცა რუსეთის დავალებებს ასრულებს და ვიღაცა ამერიკის ეს ძალიან სასაცილოა, იმიტომ რომ სინამდვილეში გრძელდება აბსოლუტურად იგივე პოლიტიკა.
- დავუბრუნდეთ კანონში ცვლილებებს. ამ ცვლილებების მომხრეები აცხადებენ, რომ ამ ცვლილებების შეტანა საქარველოს პოლიტიკური მანევრის საშუალებას მისცემს?
- სწორია. ეს არის საუკეთესო საშუალება პოლიტიკური მანევრისათვის. ეს არის სწორედ ის საშუალება მანევრირებისა თუ ამას მანევრირება ჰქვია, რომელიც მიგვიყვანს შემდეგ კიდევ უფრო მიახლოებულ ნაბიჯამდე ჩვენი ტერიტორიების დამოუკიდებლობის აღიარებისა. თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ სამცხე-ჯავახეთში, სწორედ, რესპუბლიკური პარტიის წარმომადგებლების მეშვეობით, ჯერ კიდევ მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლების დროს დაწყებულია აშკარად პროვოკაციული არეულობების შემომტანი მოწოდებები და მოთხოვნები, ამ ფონზე ეს არის აბსოლურურად გასაგები.
ამ ფონზე ეს არის მანევრირების მომცემი, ისევე როგორც აგვისტოს ომი იყო საქართველოს ხელისუფლებისვის მანევრირების საშუალება, რომ მას გამოეცხადებინა, რომ მან ომში მონაწილეობა მიიღო, უბრალოდ, დამარცხდა.
- ანუ ეს ცვლილება ჩვენი სახელმწიფოსათვის პოლიტიკურად ყოვლად გაუმართელებელია?
- ეს არა თუ გაუმართლებელია, ეს არის ერთ-ერთი უმძიმესი დანაშაული, რომელსაც ამჯერად უკვე სააკაშვილის ხელისუფლების შემდგომ, სააკაშვილი ხელისუფლების მაგივრად ჩაიდენს დღევანდელი ხელისუფლება. ეს არ არის უბრალოდ შეცდომა. ეს არის აბსოლუტურად გამიზნული, გააზრებული დანაშაული, რომელიც როგორც ჩანს უნდა ჩაედინა გამარჯვებულ ორგანიზაციას. ეს ხარკი უნდა გადაეხადა ვინმეს რომ მას გაემარჯვა ამ არჩევნებში.
სააკაშვილის ხელისუფლებას, რომ ამის საშუალება ჰქონოდათ ამას გააკეთებდა. უბრალოდ, ის იმდენად დისკრედიტირებული იყო, რომ უკვე ასეთი ნაბიჯების გადადგმის საშუალებას აღარ მისცემდნენ. აქ უკვე ჩვენ დოკუმენტურ გაფორმებებზე გვაქვს საუბარი. ბუნებრივია, რომ უკვე დისკრედიტირებული და ნიჩაბზე შესმული ხელისუფლება, როცა გადადგამს ასეთ ნაბიჯს ყველანაირი ხელმოწერა და დოკუმენტი უკვე ეჭვის ქვეშ დგება.
- ხარკი ახსენეთ - ვის უხდის ჩვენი ხელისუფლება ამ ხარკს, გნებავთ წინა და გნებავთ ახლანდელი?
- უხდის იმას ვინც თავის დროზე "ვარდების რევოლუცია" მოახდინა, ვინც შემდგომ, მთელი ამ დროის განნმავლობაში ის ხელისუფლება შეინარჩუნა და ვისი წარმომადგენლები დღესაც არიან ხელისუფლებაში. იმიტომ, რომ ეს ერთი და იგივე ძალაა, როდესაც მე ვლაპარაკობ თავისუფლების ინსტიტუტზე, მე აქ სიტყვებზე კი არ მაქვს ლაპარაკი, ლაპარაკი მაქვს იმ იდეოლოგიაზე რომელიც ამ ინსტიტუტით შეიქმნა.
როდესაც ჯერ კიდევ შევარდნაძის ხელისულების დროს ჩვენ ვლაპარაკონდით "კმარა"-ზე როგორც საერთაშორისო ორგანიზაციის ფილიალზე და თავიდან ვერავინ ვერ გაიგო რა იყოს ეს. მხოლოდ მერე აღმოჩნდა, რომ ეს არის ფერადი რევოლუციების ერთ ერთი ორგანული შემადგენელი ნაწილი. იგივე ხდება დღესაც, აბსოლუტურად იგივე, ანუ, უნდა გაიყოს ამ ეტაპზე ინტერესები და სხვა და სხვა პოლიტიკური ცნობიერების მიხედვით ტერიტორიები გავლენის სფეროებად უნდა გადანაწილდეს.
"ჯი-ეიჩ-ენი", ესაუბრა ეკატერინე მომცელიძე