"გასულ კვირას, იმ დროს, როდესაც სენატორთა უმრავლესობა ქვეყნისთვის მნიშვნელოვან პრობლემებზე, ომის დაფინანსებასა და ამერიკელების საკონსტიტუციო თავისუფლებებზე იყო კონცენტრირებული, სენატორი მარკო რუბიო (რესპუბლიკელი ფლორიდიდან), როგორც ჩანს, უფრო უცხო ქვეყნის ბედზე წუხდა. ის ცდილობდა, კულუარებში ისეთი კენჭისყრის ჩატარებაზე დაეთანხმებინა სენატის წევრები, რომელიც დააჩქარებდა საქართველოს გაწევრიანებას ნატოში. გამარტივებულ პროცედურას, რომლის მეშვეობითაც უნდა მიეღოთ ეს გადაწყვეტილება, ერთსულოვანი თანხმობა ეწოდება. მაგრამ გადაწყვეტილება არ მიიღეს იმიტომ, რომ სენატორმა რენდ პოლმა მარტომ აღკვეთა ეს მცდელობა. ეს ტრივიალური საკითხი არ გეგონოთ. არ შეცდეთ: საქართველოს ნატოში გაწევრიანებამ შეიძლება შეერთებული შტატები ახალ სამხედრო კონფლიქტში ჩაითრიოს, ამიტომაც საქართველოს ნატოში გაწევრიანების ხელშეწყობა საჯარო დებატების საგანი უნდა გახდეს. რუბიოს მცდელობა, ყოველგვარი დებატებისა და კენჭისყრის გარეშე, საკითხი ერთსულოვანი თანხმობით გადაეწყვიტა, - უკიდურესად საეჭვოა და სენატორის გონიერებას ეჭვს ქვეშ აყენებს".
Eurasianet.org -ის სტატიაში, რომლის ქართულ ვერსიას "ფორეინპრესი" აქვეყნებს, The American Spectator-ის დამატებითი დეტალების შესახებაც არის საუბარი:
"რეზოლუცია პრეზიდენტს მოუწოდებდა, ისეთ დიპლომატიურ ძალისხმევას ჩასდგომოდა სათავეში, რომელიც ნატოს ჩიკაგოს სამიტზე საქართველოსთვის გაწევრიანების სამოქმედო გეგმის მინიჭებას უზრუნველყოფდა", - განმარტა რუბიოს სპიკერმა წერილში".
სტატიის ავტორი ჯოშუა კუცერა წერს, რომ რუბიო და პოლი ახალბედა სენატორები არიან, ისინი 2010 წელს აირჩიეს და საგარეო პოლიტიკური კურსის ორ პოლუსს წარმოადგენენ: რუბიო ამერიკის ძალისმიერი განსაკუთრებულობის იდეის მომხრეა, ხოლო პოლი იზოლაციონიზმისა და მცირე მთავრობის (ჯეკ ჰანტერი, რომელმაც Daily Caller-ისთვის დაწერა სტატია, რონ პოლის მამის, რენდ პოლის საპრეზიდენტო კამპანიის ოფიციალური ბლოგერია.)
მისი ინფორმაციით, დენიელ ლარისონს, შესაძლოა, სრულიად მართებულად, მიაჩნია, რომ რუბიოს ნაბიჯი რუსეთის სიმბოლურ გაღიზიანებას ისახავდა მიზნად, რადგან რეზოლუციის მიღების შემთხვევაშიც კი ის შედეგს ვერ გამოიღებდა:
"საქართველოს ნატოში გაწევრიანების ძალისხმევა, არა მხოლოდ ამერიკულ-რუსულ ურთიერთობებს გაამწვავებს, რაც შეიძლება რუბიოს სურს კიდეც, არამედ აუცილებლად გაამძაფრებს დაძაბულობას საქართველოსა და რუსეთს შორის და კონფლიქტის ახალ რაუნდს დააჩქარებს. ნატოში საქართველოს გაწევრიანება არ ემსახურება ამერიკის ინტერესებს და ის მხარდაჭერა, რომელიც ბუშის ადმინისტრაციის მმართველობისას ჰქონდა საქართველოს აშშ-ის მხრიდან, მისთვისაც დამღუპველი აღმოჩნდა.
"მაგრამ რუბიოს დოკუმენტს, მიღების შემთხვევაშიც, დიდი შედეგი არ ექნებოდა. ერთ-ერთი მიზეზი, რომლის გამოც საქართველო არ მიიღეს ნატოში, ის არის, რომ წამყვან ევროპულ მთავრობებს არ აინტერესებთ ალიანსის უსაფრთხოების გარანტიების გავრცელება ასეთ ღარიბ და დანაწევრებულ ქვეყანაზე."
"საინტერესოა ისიც, რომ რუბიოს რეზოლუცია საქართველოსთვის გაწევრიანების სამოქმედო გეგმის მინიჭებას ისახავდა მიზნად, ანუ იმას, რაც 2008 წელს დღის წესრიგიდან მოიხსნა ნატო-საქართველოს საბჭოს სასარგებლოდ. მას შემდეგ სამოქმედო გეგმაზე ბევრს აღარც ლაპარაკობენ და თავის საჯარო გამოსვლებში ამას თითქოს თვით საქართველოს მთავრობაც კი ეთანხმება. საინტერესოა, საქართველოს ლობისტები კულუარებში განაგრძობენ სამოქმედო გეგმის ლობირებას, თუ რუბიო ამ საკითხთან დაკავშირებით საკუთარი ინიციატივით ურჩობს? იმის გამო, რომ, როგორც ჩანს, აშშ-სა და რუსეთს შორის ურთიერთობები იძაბება, ერთი კითხვა მებადება - ხომ არ არის ეს ის თემა, რომელსაც მომავალი წლის არჩევნებში რესპუბლიკელების პრეზიდენტობის კანდიდატი წინ წამოწევს?" - აღნიშნულია სტატიაში.