რესპოდენტის შესახებ
საქართველოს შიდა და საგარეო საკითხებზე "ჯი-ეიჩ-ენი" საპარლამენტო უმრავლესობის ლიდერს პეტრე ცისკარიშვილს ესაუბრა.
- ბატონო პეტრე, სამი თვეა დედაქალაქი აქციების რეჟიმში ცხოვრობს, თუმცა ოპოზიციამ მთავარი მიზნის - პრეზიდენტ სააკაშვილის გადადგომის მიღწევა ამ დრომდე ვერ შეძლო. როგორ ფიქრობთ, რა შეცდომები მოუვიდათ თქვენს ოპონენტებს?
- მთავარი შეცდომა, ალბათ, ის იყო, რომ რადიკალურმა ოპოზიციამ საქართველოს ხელისუფლების რევოლუციური გზით შეცვლა მოინდომა. ფაქტობრივად, ამის არანაირი წინაპირობა არ არსებობდა, თუ არ ჩავთვლით ჩვენი მეზობელი და მოწინააღმდეგე ქვეყნის ძალიან დიდ სურვილს. შეცდომა იყო ისიც, რომ ოპოზიციამ შექმნა დრამატული მოლოდინი არსებული ხელისუფლების 9 აპრილს თუ არა, მომდევნო დღეებში მაინც დამთავრებისა. რადიკალები სწორედ ამ კამპანიის ხარჯზე ეცადნენ, თავიანთი მხარდამჭერების, უფრო სწორად იმ ადამიანების მაქსიმალური მობილიზაცია მოეხდინათ, რომლებსაც ამ ხელისუფლების მიმართ პროტესტის განცდა აქვთ.
- საინტერესოა, ამ სამი თვის განმავლობაში ჰქონდა თუ არა ოპოზიციას მიზანთან მიახლოების შანსები, რომლებიც ხელიდან გაუშვა?
- არა, ოპოზიციონერებს მიზნამდე მიახლოების შანსი არასდროს ჰქონიათ. მათი პრობლემა ისაა, რომ სამწუხაროდ, ვერ ასხვავებენ დღევანდელ საქართველოს იმ ქვეყნისგან, რომელშიც წინა ათწლეულის განმავლობაში ვცხოვრობდით. შეიძლება მათ სურდეთ იმდროინდელ საქართველოში დაბრუნება, მაგრამ უნდა დაინახონ, რომ რადიკალური შეძახილებითა და ქუჩის აქციებით ხელისუფლების გადაგდება უკვე, ფაქტობრივად, შეუძლებელია. ახლანდელი საქართველო სახელმწიფო ინსტიტუციებზეა აგებული, ვგულისხმობ, პრეზიდენტის ინსტიტუტს, პარლამენტს, რომელიც ფუნქციონირებს, ყველა სამინისტროს, რომელიც ძლიერი და დამოუკიდებელია თავის გადაწყვეტილებებში, ასევე ყველა დანარჩენ, იმ დემოკრატიულ ინსტიტუციას, რაც ქვეყანაში ბოლო წლების განმავლობაში ჯერ ბოლომდე, იდეალური სახით არ ჩამოყალიბებულა, მაგრამ სერიოზულ პროგრესს განიცდის. აქედან გამომდინარე, ჩვენ ოპონენტებს თავიანთი მხარდამჭერების მობილიზება ახლა კი არ უნდა მოეხდინათ, ფუჭი ლოზუნგებისა და არაფრისმომცემი კამპანიის რეჟიმში, არამედ მომავალ წელს, საარჩევნოდ.
- ანუ თქვენ ფიქრობთ, რომ საქართველოში ხელისუფლების ქუჩის გზით შეცვლა, რასაც საქართველოს წინა ორი პრეზიდენტის შემთხვევაში ჰქონდა ადგილი, დასრულებულია?
- დიახ, ეს დასრულდა და ეს მოსახდენიც იყო. ერთხელ და საბოლოოდ, საზოგადოებაშიც და პოლიტიკოსებშიც უნდა ჩამოყალიბდეს პოლიტიკური კულტურა - ხელისუფლებები შეიცვალოს არჩევნების საშუალებით და არა ქუჩიდან და დემონსტრაციების გზით.
აქედან გამომდინარე, ოპოზიციის ასე უშედეგოდ ჩავლილი აქციები იმედია, მომავალში ხალხს დაარწმუნებს იმაში, რომ ისინი ამიერიდან არჩევნებისთვის უნდა მოემზადონ. დემონსტრაციების გამართვის უფლება ყველას აქვს, მაგრამ ის უნდა მოეწყოს კონკრეტული საკითხის გარშემო, კონკრეტული პროტესტის გამოხატვის მიზნით და არა უხალხოდ, ქუჩებში ბარიკადების აღმართვისა და ქალაქის პარალიზების ფორმით, ყველაფრის დანგრევით, გადაკეტვით და უარყოფითის გამოწვევით, რათა საკუთარი ქვეყანა დაზიანდეს და ამ დაზიანებული ქვეყნისგან და გაჭირვებული ადამიანებისგან რომელიმე პოლიტიკურმა ელემენტმა სარგებელი მიიღოს.
- თქვენ მიერ რადიკალებად შეფასებული პოლიტიკური უმცირესობა უკან დახევას არ აპირებს და მიუხედავად მცირერიცხოვანი აქციებისა და ფაქტობრივად, ცარიელი საკნებისა, ამტკიცებს, რომ საზოგადოებაში საპორტესტო მუხტი არ შემცირებულა და ხალხი ხელისუფლების მიმართ ისევ ნეგატიურადაა განწყობილი...
- ის, რომ ხელისუფლების მიმართ ხალხი ნეგატიურადაა განწყობილი, არასწორი ფორმულირებაა. ბუნებრივია, ვინც ოპოზიციას უჭერს მხარს, მმართველი გუნდის მიმართ არ იქნება ლოიალურად განწყობილი.
- გამოდის, ძალიან ბევრი მხარდამჭერი ჰყოლია ოპოზიციას, თუ გავითვალისწინებთ რამდენი ადამიანი გამოვიდა 9 აპრილს პარლამენტის წინ ან 26 მაისს ეროვნულ სტადიონზე...
- კი, ჰყავს ბევრი მხარდამჭერი და ამას არვინ უარყოფს. მეტიც, ოპოზიციას გაცილებით მეტი მომხრე ჰყავდა წინა წლის არჩევნებზე, ვიდრე სტადიონზე მისული ხალხი იყო და ძალიან სამწუხაროა, რომ ოპოზიციონერებმა ამომრჩევლების მიერ მიცემული საპარლამენტო მანდატები არ გამოიყენეს და აირჩიეს რადიკალური - ქუჩის გზა.
- საუბრის დასაწყისში საქართველოს ხელისუფლების შეცვლის კონტექსტში რუსეთის სურვილი ახსენეთ. თქვენ და თქვენი თანაგუნდელები ამტკიცებთ, რომ ქართული ოპოზიცია რუსეთიდან ფინანსდება, თუმცა ფაქტია, რომ უფინანსობის გამო აქციები მინელებულია, პოლიტიკური უმცირესობა კი გაჩერებული და ვერაფერს აკეთებს...
- არა, ის, რომ აღარ ფინანსდებიან, ჯერ დამტკიცებული სულაც არ არის. ეს კიდევ გასარკვევია. როგორ ფიქრობთ, რა ფული იდებოდა აქციებში 9 აპრილიდან მოყოლებული? ან თარგამაძეს რომ ხვდებიან, რისთვის ხვდებიან - 2003 წლის ამბების გასახსენებლად და სააკაშვილზე საჭორაოდ? ფინანსებს რომ თავი დავანებოთ, მორალურად და იდეოლოგიურადაც მიუღებელია ის, რომ თარგამაძის პარტნიორი ხარ, მას ხვდები და მისი ღირებულებების და ფასეულობების გატარებას ცდილობ. თუ თარგამაძეა შენი მეგობარი, შენი პარტნიორი, მაშინ ისიც ხომ უნდა ვიცოდეთ, რა გინდა - საქართველო დააბრუნო იმ კორუფციულ მანქანაში, სადაც ჩვენ, ყველა ვცხოვრობდით? აქ პოლიტიკურ მორალზე, ფასეულობებზე და იდეოლოგიაზეა საუბარი, რომლითაც ეს ადამიანები ხელმძღვანელობენ.
- საინტერესოა, თუ მიმდინარეობს გამოძიება რა თანხებით ფინანსდებოდა 9 აპრილიდან მოყოლებული აქციები, ან თუნდაც თქვენ მიერ ნახსენებ თარგამაძესთან შეხვედრა რეალურად რა მიზანს ემსახურებოდა?
- ამას გამოძიება არ სჭირდება. ოპერატიული მასალა და კონკრეტული ფაქტებით გამყარებული არგუმენტები გვაქვს, ამიტომაც ვსაუბრობთ ამაზე. ბურჯანაძესა და ბადრი ბიწაძეს შეიძლება ბევრი ფული ჰქონდეთ, მაგრამ აქციების დაფინანსებისთვის ამას საკუთარი ჯიბიდან არ იღებენდნენ.
- რუსეთის კონტექსტში ალექსანდრე ებრალიძის გააქტიურებაზედაც მინდა გკითხოთ. რაც უნდა მიანიშნებდეს პოლიტიკურ ასპარეზზე მისი სწორედ ახლა გამოჩენის სურვილი?
- ებრალიძის მოდელი გარდაცვლილი პატარკაციშვილის ფენომენს მაგონებს, რომელმაც ფინანსებით, ქარიზმით, შესაძლებლობებით, საკუთარი ტელევიზიით ორი წლის წინ, ნოემბრის აქციების დროს, ოპოზიციის გაეთიანება მოახერხა - ყველა, ვინც დღეს ქუჩაში დგას, მაშინ პატარკაციშვილის გარშემო ტრიალებდა, რადგან ფული სწორედ მისგან მოდიოდა. მაშინ ოპოზიციას ერთი წყარო აფინანსებდა, ერთი კაცი უკვეთდა მუსიკას და ერთი კაცი აცეკვებდა ყველას. ახლა კი, ჩვენი ოპონენტები დეზინტეგრირებულები არიან, ყველა შემოსავლის საკუთარ წყაროს ეძებს, ცალ-ცალკე გარბიან, ზოგი კიევში, ზოგი ბერლინში, იმისთვის, რომ კრემლიდან გამოგზავნილი ფულის პატარა ნაჭერი თითოეულ მათგანს შეხვდეს. ებრალიძეც ამ სქემაში ძალიან კარგად ჯდება. მას აქვს კონკრეტული დავალება, რომ ფინანსები, რომელიც რუსული ოლიგარქობის ხარჯზე იშოვა, დახარჯოს თბილისში ისეთივე მარიონეტული რეჟიმის შესაქმნელად, როგორიც რუსეთს ცხინვალსა და სოხუმში უკვე ჰყავს. ზუსტად რა გზით წავა ბატონი ებრალიძე, ჯერ უცნობია, თუმცა ის, ალბათ, პატარკაციშვილს ჩაანაცვლებს და მის როლში მოგვევლინება, მიუხედავად იმისა, რომ მას კონსტიტუცია არ აძლევს საქართველოს საპრეზიდენტო არჩევნებში მონაწილეობის უფლებას. მაგრამ იმასაც თუ გავითვალისწინებთ, რომ კაცს აშკარად სერიოზული სურვილები აქვს, არ არის გამორიცხული, ჭადრაკის პრინციპის მსგავსად, რამდენიმესვლიანი გეგმა გამოიყენოს და მხოლოდ ერთი სვლით არ მოინდომოს საპრეზიდენტო კანდიდატად გახდომის მიზნით კანონის შეცვლა, რაც ძალიან სწორხაზოვანი გეგმა იქნება. არც ის არის გამორიცხული, რომ ამ კაცმა თავისი ფინანსები რომელიმე კვალიფიციურ პოლიტიკურ ძალაში ჩადოს, რომლის ლიდერსაც კონსტიტუციით საპრეზიდენტო არჩევნებში მონაწილეობის უფლება აქვს. ასეთ შემთხვევაში, დიდი განსხვავება არ იქნება, ებრალიძე იქნება პრეზიდენტი თუ მისი ფულით გაპრეზიდენტებული სხვა პოლიტიკოსი. ასეც და ისეც, ორივე მაინც რუსეთის ინტერესებს გაატარებს.
- სხვათა შორის, წინა კვირას მოსკოვიდან დაბრუნებულმა სერგეი შამბამ ერთ-ერთ ქართულ გაზეთთან ინტერვიუში განაცხადა, რომ აფხაზეთისა და საქართველოს საპრეზიდენტო არჩევნები ერთსა და იმავე დროს, დეკემბერში ჩატარდება... რას უნდა ნიშნავდეს შამბას ეს წინასწარმეტყველება?
- შამბასთვის ზედაპირულ დონეზე მაინც ხელმისაწვდომია "ფე-ეს-ბეს" ინფორმაციები და როგორც ჩანს, ის საუბრობს იმაზე, რასაც ყური მოჰკრა, მით უმეტეს, რომ რუსეთში საქართველოს ხელისუფლების გადაგდების გეგმაზე სერიოზული მუშაობა მიმდინარეობს და ამაზე ისინი დღე და ღამე ფიქრობენ.
მუდმივად საუბარია იმაზე, რამდენადაა მოსალოდნელი ახალი ომის დაიწყება, თუმცა არავინ კითხულობს, რისთვის უნდა დაიწყოს ომი? ე. წ. სამხრეთ ოსეთი და აფხაზეთი რუსებმა უკვე მიიტაცეს, მაშინ რისთვის მზადდება მოსკოვის მხრიდან საომარი ოპერაცია? რა თქმა უნდა, იმისთვის, რომ სააკაშვილი პრეზიდენტი აღარ იყოს და რუსეთს თბილისშიც თავისი კაცი ჰყავდეს. ამაზეა ის ორიენტირებული და ეს შარშან აგვისტოში რომ ვერ მოახერხა, ახლა ამიტომაც ცდილობს ამის შიდაარეულობით მიღწევას. თუ ამ გზითაც ვერაფერს გახდება, მერე მართლა შეიძლება მოსვოვს მორიგი სამხედრო აგრესიის დაწყებასთან დაკავშირებით ქვეაზრები გაუჩნდეს.
სწორედ ამიტომ არის მნიშვნელოვანი ის მესიჯები, რომლებიც პრეზიდენტმა ობამამ მოსკოვში, კრემლში გაახმოვანა, რომ არ გაბედონ საქართველოს წინააღმდეგ სამხედრო მანქანის კიდევ ერთხელ ამოქმედება.
- თუმცა ზოგიერთი ქართველი ექსპერტის აზრით, შეერთებული შტატების მსგავსად მტკიცე რჩება რუსეთის პოზიციაც, რაც იმაში გამოიხატება, რომ მედვედევმა ობამასთან გამართულ ერთობლივ პრესკონფერენციაზე საქართველოს საკითხზე საუბარი არც კი ისურვა. ექსპერტები მიიჩნევენ, რომ ამით რუსეთის პირველმა პირმა ხაზი გაუსვა იმას, რომ ეს თემა მოსკოვისთვის უკვე გადაწყვეტილია...
- არიან საქართველოში ე. წ. ექსპერტები, რომლებსაც ყველაფრის გაგება რუსეთისთვის სასარგებლო კონტექსტში სურთ, თუმცა მე ამას სხვაგვარად შევაფასებ. ჩემი აზრით, მედვედევს არგუმენტები არ ჰქონდა და საქართველოს საკითხზე ამიტომაც არ თქვა არაფერი. მას რომ რამე ეთქვა, ის აუცილებლად იქნებოდა საერთაშორისო სამართლის ფუნდამენტური პრინციპებიდან და მსოფლიო მოწყობის მთავარი პრინციპებიდან, რომელიც სახელმწიფოების სუვერენობას, მათ სტატუსს და საზღვრების ურღვეობას შეეხება, მთლიანად ამოვარდნილი. სწორედ ამაზე ისაუბრა პრეზიდნტმა ობამამ და შემდეგ ეს თემა რუსეთის ეკონომიკის ინსტიტუტში განავრცო. მან აქცენტი იმაზე გააკეთა, რომ მსოფლიო ახალი მოწყობა ერთმანეთის, ყველა ქვეყნის სუვერენობის და მათი საზღვრების მიმართ პატივისცემას უნდა ითვალისწინებდეს, რაც ჯანსაღი აზროვნებაა. რაც შეეხება მედვედევს, რომელსაც მსოფლიო ლიდერობაზე და მთელ გლობალურ არენაზე გავლენიან ფიგურად ყოფნაზე აქვს პრეტენზია და ამ დროს ცივი ომის რიტორიკით საუბრობს, მისი მხრიდან ობამასთან ერთობლივ ბრიფინგზე საქართველოს საკითხზე რამის თქმა ყოველგვარ სამართლებრივ ფარგლებს გაცილებული იქნებოდა და ამიტომაც არ თქვა და ვერ თქვა ვერაფერი.
ზოგიერთ ქართველ ექსპერეტს კი, რომლებიც ყველამ კარგად იცის, რანაირი ექსპერტები არიან და ვის ემსახურებიან, ერთი სული ჰქონდა, ხელებს იფშვნეტდნენ და ელოდებოდნენ, როდის ჩაჰბარდებოდა აშშ-ის ხელიდან საქართველო რუსეთს სამართავად. ეს ბუნებრივია, თავიდანვე გამორიცხული იყო, რადგან ასეთი პრინციპით აშშ-ის არც ერთ ადმინისტრაციას არ უცხოვრია და უმოღვაწია და არც ობამ აპირებს, რუსეთს თავისი ძველი, იმპერიალისტული ამბიციები განახორციელებინოს.
- ავტორიტეტული საერთაშორისო ორგანიზაციის "ფრიდომ ჰაუსის" ბოლო ანგარიშში წერია, რომ "საქართველოში დემოკრატიულობის ხარისხი გაუარესდა". ეს სხვა ბევრ მიმართულებასთან ერთად მედიის თავისუფლებას და კორუფციულ დონესაც შეეხება, რომლის აღმოფხვრითაც პრეზიდენტი სააკაშვილი თითქმის ყველა თავის გამოსვლაში ამაყობს...
- მედიასა და სიტყვის თავისუფლებას რაც შეეხება, ბოლო პერიოდში ქვეყანაში ახალი ტელევიზიები გაიხსნა, მათ შორის პირდაპირ კამპანიური ხასიათის სატელევიზიო არხები, რომლებიც ინფორმაციის მიწოდებაზე კი არ არიან ორიენტირებულნი, არამედ მათი მიზანია, საზოგადოებას კონკრეტულ ადამიანთა ჯგუფი შეაზიზღონ. მსოფლიოს ძალიან ბევრ ქვეყანაში ვყოფილვარ, მაგრამ ასეთი ტიპის არხი არსად მინახავს.
რაც შეეხება კორუფციის საკითხს, ბოლო 4 წლის განმავლობაში ქვეყანაში კორუფციის საწინააღმდეგო ისეთი რეფორმები გატარდა, რომ არც კი ვიცი, როცა ქრთამის აღებაზეა საუბარი, ასეთი მკაცრი და კანონის ზედმიწევით შემსრულებელი სახელმწიფო ოდესმე ჰყავდა თუ არა საქართველოს.
- გამოდის, არ ეთანხმებით გავლენიანი საერთაშორისო ორგანიზაციის ანგარიშს?
- მართალია, არის პრობლემები, მაგრამ ძალიან ბევრი რამ გაკეთდა და ეს უნდა დავინახოთ. საქმის გაკეთებას ემსახურება მუდმივად დიალოგზე საუბარი, თუნდაც რადიკალურ ოპოზიციასთან. ჩვენ გვინდა მათი მოსაზრებებიც მოვისმინოთ, გადავიტანოთ ფურცლებზე, შემდეგ კანონებში, ავსახოთ ეს პოლიტიკურ ცხოვრებაში. გვინდა ჩვენი ოპონენტები პოლიტიკური ცხოვრების ნაწილი იყვნენ და არა გარეთ მდგომი და ქვების მსროლელი რადიკალური და მარგინალური ჯგუფი. ამიტომაც ვახორციელებთ საარჩევნო კოდექსისა და საკონსტიტუციო რეფორმას, რომ საარჩვენო სისტემა კიდევ უფრო გამჭვირვალე, დემოკრატიული გავხადოთ და ეს ყველაფერი მოეწონოს "ფრიდომ ჰაუსსაც" და რაც მთავრია, ამით კმაყოფილი დარჩეს საზოგადოება.
- "შეკრებებისა და მანიფესტაციების" შესახებ კანონში შესატან ცვლილებათა პაკეტზედაც მინდა გკითხოთ. პოლიტიკური უმცირესობა ამ კანონპროექტს ოპოზიციის დისკრედიტაციის გაფორმებად აფასებს. ლევან გაჩეჩილაძემ კი განაცხადა, რომ პროტესტს, რომელიც საქართველოში არსებობს, ვერანაირი კანონპროექტი ვერ შეაჩერებს...
- ამ კანონპროექტის მიზანი პროტესტის შეჩერება არ არის. ოპოზიციას ცვლილებათა პაკეტი ან არ წაუკითხავს ან არ უნდა გაიგოს, რა წერია მასში. თუ პროტესტი იქნება და ამ პროტესტის გამოსახატავად საზოგადოება ქუჩაში გამოვა, კი ბატონო, დადგნენ, არავითარი პრობლემა ამასთან დაკავშირებით არ იარსებებს - ჩვენ მიერ მომზადებული კანონპროექტი აქციების გამართვას არ კრძალავს. აქ საუბარია ბარიკადების აღმართვისა და კონსტრუქცისების დაყრის აკრძალვაზე, მაშინ, როცა ქუჩაში პროტესტის გამომხატველი - ხალხი არ გადის, რა სიტუაციაც ახლაა შექმნილი.
ოპოზიციამ იმის გამო, რომ მყისიერად ვერ მიაღწია მიზანს, რისი მოლოდინიც 9-ში, 10-ში და შემდეგ დღეებში არსებობდა (როცა ძიძიგურმა ასეთი განცხადება გააკეთა: "ახლა ეგრე არ გეგონოთ, ყველას ჩვენ-ჩვენი პასუხისმგებლობა უნდა დაგვეკისროს ახალ ხელისუფლებაშიო" - სამინისტროების გადანაწილებაზე იყო საუბარი. როგორც ჩანს, ძიძიგურს შეეშინდა ისე არ გამოვიდეს, მარტო "გრეჩიხამ" ჩაიგდოს ყველაფერი ხელშიო) ახლა გადაწყვიტა, ეს ეკონომიკის დაზიანებით და უმუშევრობის გამოწვევით სცადოს. რადიკალურმა ოპოზიციამ დაინახა, რომ ქუჩების გადაკეტვით და ქალაქის პარალიზებით ისედაც გლობალურ ეკონომიკურ გაჭირვებაში მყოფი საქართველოს ეკონომიკა კიდევ უფრო ზიანდება, რაც სამუშაო ადგილების შემცირებაზე, ბიზნესზე, ინვესტიციებზე აისახება და იფიქრა, რომ რაც მეტ უმუშევარს გააჩენენ, მეტ პოტენციურ მხარდამჭერებს შეიძენენ და უკეთეს ნიადაგს მოიმზადებენ საპორტესტო მუხტის შესანარჩუნებლად და საპროტესტო მანქანის მუშაობაში საწვავის ჩასასხმელად.
- როგორც ფიქრობთ, ოპოზიციის ფაქტობრივრი მარცხი ხელისუფლებასთან განაპირობა თუ არა არსებული პროტესტისადმი ხელისუფლების იგნონირების პოლიტიკამ?
- ჩვენ არა თუ იგნორირებას ვუკეთებდით ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებს, პირიქით, მთელი თვეების განმავლობაში, წინა არჩევნებიდან მოყოლებული, მუდმივად მოვუწოდებთ ამ ხალხს დიალოგისკენ, თანამშრომლობისკენ. ვთხოვდით, რომ გვედავა, გვეკამათა. მაგრამ მათ სხვა გზა არჩიეს და ეს ალბათ იმის შიშითაა გამოწვეული, რომ ადრე თუ გვიან მათ თავიანთი სპონსორები დახარჯული თანხმებისთვის პასუხს და იმ შედეგს მოთხოვენ, რის მიღწევაშიც ფული ჩადეს. ამიტომაც გრძელდება აქციები უხალხოდ ამდენხანს, რათა ზოგიერთ ოპოზიციონერს თავისი სპონპორის წინაშე თავის გამართლების საშუალება ჰქონდეს, რომ ბრძოლას არ წყვეტს.
- სიტყვა "დიალოგი" ახსენეთ... სხვათა შორის, პროტესტი მინელდა და ხელისუფლების წარმომადგენლებიც აღარ ახსენებთ ამ სიტყვას ისე ხშირად, როგორ ეს 9 აპრილის შემდგომ, რამდენიმე კვირის განმავლობაში იყო...
- ეს სიტყვა აღარ ისმის იმიტომ, რომ ამ ადამიანებს ჩვენი არ ესმით. როდემდე უნდა ვეძახოთ, რომ მოლაპარაკებათა მაგიდასთან დასხდნენ?! ჩვენ დიალოგისთვის ახლაც მზად ვართ, მაგრამ ვიცით, რომ ისინი საპასუხოდ ან უარს იტყვიან, ან მოლაპარაკებებზე წამოვლენ მხოლოდ იმიტომ, რომ პოლიტიკური ქულები დაიწერონ. ჩვენი ოპონენტები ერთი ხელით ჩვენთან რომ მოდიან, მეორეთი თარგამაძეს ხვდებიან და გეგმავენ, როგორ მოახდინონ ამ ქვეყნისთვის ძირის გამოთხრა. სხვათა შორის, უნდა ვთქვა, რომ ოპოზიციის მიმართ ჩვენი მხრიდან ნდობა თანდათან იკარგება და ამ ადამიანებს როგორც საიმედო პარტნიორებს სათანამშრომლოდ ვერ განვიხილავთ.
- ოპოზიცია წამოვიდა ხელისუფლების წინადადებაზე და შს მინისტრის მოადგილედ ოპოზიციონერი კანდიდატის დანიშვნაზე თანხმობა განაცხადა, თუმცა მას შემდეგ, რაც ეს სურვილი გაჟღერდა, ხელისუფლებამ სალომე ზურაბიშვილის ამ უწყების მეორე პირად დანიშვნა გადაიფიქრა. რატომ მოხდა ზურაბიშვილის დაწუნება?
- ამას რამდენიმე მიზეზი ჰქონდა, უპირველესად ეს იმიტომ მოხდა, რომ ზურაბიშვილი შინაგან საქმეთა სამინისტროში მიდიოდა არა საქმისთვის, არამედ დესტრუქციისთვის. გვახსოვს, ქალბატონი ზურაბიშვილი რასაც ეუბნებოდა მომიტინგეებს, მივალ სამინისტროში, გამოვიტან ინფორმაციებს და აქციებზე მოგიყვებითო... როცა ასეთი განწყობით მიდის ადამიანი სამუშაოდ, ძნელია მასთან თანამშრომლობა, მით უფრო, რომ ჩვენ ეს ინივიატივა პოლიტიკური თანხმობისთვის გავახმოვანეთ და არა დამატებითი პოლიტიკური განხეთქილებისა და პოლარიზებისთვის. როცა ადამიანი ამბობს, რომ ის დილით სამინისტროში მივა, საღამოს კი მიტინგზე გაივლის, ეს უბრალოდ ცინიზმია.
- ოპოზიციის ერთ-ერთი ლიდერი ლევან გაჩეჩილაძე საზოგადოებრივ ორგანიზაციას ქმნის. როგორ ფიქრობთ, გაჩეჩილაძემ პოლიტიკიდან წასვლა გადაიფიქრა?
- იმაში, რომ გაჩეჩილაძე ორგანიზაციას ქმნის, დასაძრახი არაფერია. რაც მეტი პოლიტიკური პლურალიზმი იქნება, პოლიტიკურ არენაზე მეტი საინტერესო იდეები და ინიციატივები გაჩნდება, რაც მისასალმებელია.
ისე, თუ გაჩეჩილაძე საკუთარი პოლიტიკური ხაზით უფრო გააქტიურდება ამომრჩევლისთვისაც უფრო გასაგები გახდება ვინ არიან მის გუნდში, რა ხალხთან დგას, რა უნდა, ვინ აფინანსებს და უფრო მეტი საკითხი იქნება გამჭვირვალე.
- არასაპარლამენტო ოპოზიციაში არსებული ხელისუფლების მიმართ ყველაზე რადიკალურად განწყობილი პარლამენტის ყოფილი თავმჯდომარეა. როგორც ფიქრობთ, პოლიტიკური ამბიციების გარდა სხვა მიზნებიც ხომ არ ამოძრავებს ნინო ბურჯანაძეს?
- როგორც გითხარით, ფულს რომ აიღებ, სპონსორი ანგარიშს მოგთხოვს.
აქედან გამომდინარე, ფინანსური ანგარიშები და რევანშის თვალსაზრისით პირადი ანგარიშსწორებების სურვილი, - ეს არის ის ფაქტორები, რის გამოც ეს ქალი ყველაზე გაბრაზებული და გაბოროტებულია.
"ჯი-ეიჩ-ენი", ესაუბრა ლელა ბაღდავაძე