მეცნიერმა- ნეიროფიზიოლოგებმა პირველად შეძლეს, თვალყური ედევნებინათ სიკვდილის პირას მყოფი თაგვის ტვინში აქტივობის ქრობის პროცესისთვის. კვლევის მონაცემები შესაძლებელს გახდის, აიხსნას “სინათლე გვირაბის ბოლოს“, ასევე, სხვა განცდები, რომელიც თან ახლავს გარდაცვალებას.
“ჩვენი ექსპერიმენტი - ეს პირველი სამენციერო სამუშაოა, რომელშიც განვიხილავთ მომაკვდავი ტვინის ნეიროფიზიოლოგიურ მდგომარეობას. სამომავლოდ ეს შესაძლებლობას მოგვცემს, შევქმნათ სამეცნიერო ფუნდამენტი შემდგომი კლვლევებისთვის ადამინების მონაწილეობით, ასევე, გამოვიკვლიოთ გულის გაჩერებისას და სიკვდილთან მიახლოებული პროცესების დროს სინათლის ხილვის მიზეზები“, - აცხადებს მიჩიგანის უნივერსიტეტის პროფესორი ჯიმო ბორჯიგინი.
ბორჯიგინი და მისი კოლეგები აცხადებენ, რომ სინათლის ხილვის მიზეზი, რომელიც ადამიანებს კლინიკური სიკვდილის მდგომარეობაში აქვთ, ნეირონების აფეთქებისმაგვარი აქტივობაა. ამ დასკვანმდე მკვლევრები თაგვის ტვინზე ელექტოენცეფალოგრაფით დაკვირვების შედეგად მივიდნენ. მეცნიერები აკვირდებოდნენ ტვინის ტალღების ორ ტიპს - გამასა და ტეტას, რომლებიც თავის ტვინში ძილსა და მედიტაციაზე არიან პასუხისმგებლები.
ბიოლოგებმა ენცეფალოგრაფის მეშვეობით ნეირონების აქტივობა სამ მდგომარეობაში გამოიკვლიეს - კლინიკური სიკვდილის პერიოდში გულის ხელოვნური გაჩერებისას, ანესთეზიისა და გაღვიძების დროს. მეცნიერების გასაკვირად, დაკვირვების ქვეშ მყოფთ ყველას ერთი და იგივე სიმპტომები გამოუვლინდა - მღრღნელების ტვინში ხელოვნური სიკვდილიდან ნახევარ წუთში აქტივობის “აფეთქება“ იწყებოდა. ნეორონებში მკვეთრად იზრდებოდა იმპულსების სიხშირე, ტვინის ზოგიერთი განყოფილება კი ერთმანეთთან სინქრონიზაციას ახდენდა.
ტვინის ასეთი აქტივობის მიზეზებს მეცნიერები ვერ ადგენენ, თუმცა მიჩნევენ, რომ ეს ფენომენი შესაძლოა იყოს მიზეზი სხვადასხვა ხილვისა, მათ შორის, “გვირაბის ბოლოს სინათლის“.
ტვინის იმ ნაწილების მუშაობის სინქრონიზაცია, სადაც იბადება გამა და ტეტა ტალღები, შესაძლოა, ხდებოდეს ძალიან ძლიერი და რეალისტური ჰალუცინაციების წარმოშობის მიზეზი. მომავალში მეცნიერები გეგმავენ, ექსპოერიმენტები ადამიანების მონაწილეობით ჩაატრონ, რათა შეძლონ არსებული ჰიპოტეზის დადასტურება.
