რესპოდენტის შესახებ
- ქალბატონო ნინო, თქვენი პოლიტიკური კარიერა აქტიურად წარიმართა როგორც ხელისუფლებაში ყოფნის დროს, ასევე ოპოზიციაში გადასვლის შემდეგაც. მაისის მოვლენების შემდეგ კი თქვენმა აქტიურობამ იკლო. რას უკავშირდება ეს?
- პოლიტიკური ცხოვრება ცოცხალი ორგანიზმივითაა. ეს არის დინამიკური პროცესი და არ შეიძლება ეს პროცესი იყოს ერთსა და იმავე ტალღაზე. არის აქტიური ფაზები პოლიტიკური ცხოვრებისთვის, როგორიც იყო 26 მაისის მოვლენებამდე, როდესაც ემზადები კონკრეტული თარიღისთვის და ქმედებისთვის და არის შემდეგ პერიოდი, მით უმეტეს 26 მაისის დარტყმის შემდეგ, როდესაც იშუშებ იმ ტრავმებს, რომელიც ხელისუფლებამ მიაყენა ყველა იმ ადამიანს ვინც იქ იყო და მათ ირგვლის მყოფთ. პოლიტიკური პროცესის განახლებას და ახალი ინტენსიურობით დაწყებას სჭირდება განავლილი ეტაპის შეფასება, გაანალიზება და ამის საფუძველზე ახალი სტრატეეგის შემუშავება. აღსანიშნავია ისიც, რომ ეს პერიოდი ზაფხულს დაემთხვა. ახლა კი, ახალ სტრატეგიას ვსახავთ და ახლებურად ვიმოქმედებთ.
- მოიცავს ეს სტრატეგია სახალხო კრებას?
- კრებამ დაადასტურა, რომ ის არის ღირსეული წარმომადგენელი ქართველი ხალხისა. კრებამ ყველაფერი გააკეთა, რომ მიეცა საზოგადოებისთვის საშუალება პროტესტის გამოხატვისთვის, არ უღალატა ხალხს, არ განუდგა ხალხს. ბოლომდე იბრძოლა ძალიან რთულ პირობებში. კრება არ აპირებს ახლა შეეგუოს იმ ვითარებას, რომელიც მიუღებელი იყო 26 მაისამდე. ეს რეალობა კიდევ უფრო დამძიმდა. თუ ჩვენ 26 მაისამდე ვლაპარაკობდით ავტოკრატიულ რეჟიმზე, ახლა ყველანაირი საფუძველი გვაქვს ვილაპარაკოთ დიქტატურაზე. აქედან გამომდინარე, კრება ბუნებრივია დიქტატურასთან შეგუებას არ აპირებს. არის რაღაც საკითხები სადაც პარტიული გადაწყვეტილებებია მისაღები და პარტიული სტრუქტურა ვითარდება, მაგრამ კრების ფარგლებში ჩვენ აქტიურად ვაგრძელებთ მუშაობას.
- თქვენ აცხადებთ, რომ ამ ხელისუფლების პირობებში თქვენ არჩევნებში მონაწილეობას არ მიიღებთ. არ ამართლებს ქუჩის აქციები. ამას მოწმობს, მცდელობები ხელისუფლების შეცვლისა. ხელისუფლება ინარჩუნებს პოზიციებს და როგორ ფიქრობთ, რა გზები უნდა მოინახოს?
- ქუჩის აქციები ნამდვილად გაამართლებდა, საზოგადოების დიდ ნაწილს ტელევიზორთან ჯდომა, რომ არ გადაეწყვიტა და გამოსულიყო ისე, როგორც გამოვიდა ხალხი ეგვიპტეში და გამოდის სხვა ქვეყნებში. ის რომ ჩვენ სახელმწიფო გადატრიალებას არ ვაპირებდით, ეს კარგად გამოჩნდა. მშვიდობიანი რევოლუციას , რომელზეც ჩვენ ვსაუბრობდით სჭირდება ძალიან ბევრი ადამიანის აქტიური პოზიცია. რაც შეეხება არჩევნებს, 2 ოქტომბრის არჩევნებმა კიდევ ერთხელ დაგვიდასტურა, თუ რა ტიპის არჩევნები ჩატარდება საქართველოში თუ ასე გაგრძელდა ყველაფერი. გასაკვირია ნაციონალური მოძრაობის აქტივისტს 84%-ის ნაცვლად 104% არ დაუწერეს. იქნება ასე - 84 პროცენტს მიიღებს ნაც. მოძრაობა, დანარჩენ 16 პროცენტს კი გადაუნაწილებს იმ პოლიტიკურ პარტიებს, რომლებიც კმაყოფილები იქნებიან ამ გადანაწილებული 16 პროცენტით და მიულოცავენ ხელისუფლებას მორიგ დემოკრატიულ არჩევნებს და მორიგ გამარჯვებას არჩევნებში. მე ამის გაკეთებას არ ვაპირებ. ჩვენ უნდა გავაგრძელოთ ბრძოლა, რათა საქართველოში მართლა ჩატარდეს თავისუფალი და დემოკრატიული არჩევნები. ამისთვის აუცილებელია 5 კომპონენტის არსებობა. თავისუფალი მედია, თავისუფალი ბიზნესი, თავისუფალი სასამართლო, თავისუფალი პოლიცია, ოღონს არა პოლიტიკური პოლიცია, არამედ თავისი კონსტიტუციური უფლებების მქონე უფლებების შემსრულებელი პოლიცია და თავისუფალი და დამოუკიდებელი ცენტრალური საარჩევნო კომისია. თუ სააკაშვილი ამ კომპონენტს უზრუნველყოფს - პრობლემა არ არის, ნამდვილად დემოკრატიულად ჩატარდება არჩევნები. ჩვენ ეს 5 კომპონენენტი თუ არ გამოვგლიჯეთ ხელიდან მას, არჩევნები ჩატარდება ისეთი, როგორიც ჩატარდა ადგილობრივი თვითმართველობის არჩევნები, როგორიც ჩატარდა შუალედური არჩევნები და მივიღებთ ნაციონალურ მოძრაობას 84 ან თუნდაც 65 პროცენტით პარლამენტში ანუ კონსტიტუციური უმრავლოსობით სააკაშვილს და რამდენიმე გარიგებულ ოპოზიციურ პარტიას, რომლებსაც სააკაშვილი იმის მიხედვით რა ხასიათზე იქნება დაუწერს პროცენტებს. ვისაც ამის შეგუება უნდა ან აპირებს, უნდა იცოდეს, რომ სააკაშვილის დიქტატურა კიდევ 30 წელი იქნება საქართველოში.
- ამ შემთხვევაში საუბარი გაქვთ იმ პარტიებზე, რომლებიც ხელისუფლებასთან საარჩევნო მოლაპარაკებებს არ გამოეყვნენ?
- 3 ოქტობერს ისინი ახალ სტრატეგიაზე გველაპარაკებოდნენ, მაგრამ ახალი ვერაფერი გავიგეთ. თითქმის 5-წუთიანი ჩართვის შემდეგ ახალი გავიგონეთ ის, რომ თურმე საშუალო ბიზნესს უნდა დავუჭიროთ მხარი... ძალიან უხერხული საყურებლები იყვნენ, როცა ლაპარაკობდნენ, რომ რადიკალური ცვლილებების დრო უნდა დამთავრდეს და ნაბიჯ-ნაბიჯ უნდა შეიცვალოს რეალობა. ერთი მაგალითი მომიყვანონ მსოფლიო პრაქტიკის, როდესაც დიქტატურა ნელ-ნელა თვითონ ამბობდა თავის ხელისუფლებაზე უარს. პინოჩეტმა 95 წლისა ასაკში დატოვა თანამდებობა, როდესაც ნახევარი ჩილე გაწყვეტილი ჰყავდა. ჩვენ თუ ველოდებით იმას, რომ ნახევარი საქართველო გაწყდება, ნახევარი საქართველო საზღვარგარეთ წავა დარჩენილი რაღაც ნაწილის გამოსაკვებად, რაღაც ნაწილი ციხეში იქნება, სააკაშვილი 30 წელი იქნება ხელისუფლებაში და 30 წლის მერე იქნებ გადაწყვიტოს რომ თავისუფალი არჩევნები ჩაატაროს, ეს იმ ადამიანების არჩევანია ვინც პინოჩეტის მაგალითს მომიყვანს.
- რამდენიმე დღის წინ განაცხადეთ, რომ ქართული საზოგადოება დასავლეთისგან დემოკრატიისთვის ბრძოლაში უფრო მეტ მხარდაჭერას ელოდება, თუმცა, დასავლეთის მხრიდან არ წყდება საქართველოს ხელისუფლებისადმი მხარდამჭერი განცხადებები. როგორ ფიქრობთ, თუ საქართველოში დიქტატორული რეჟიმია, რატომ ისმის მათი მხრიდან ასეთი განცხადებები?
- ჩვენ უნდა შევეგუოთ იმას, რომ დასავლეთმა კი არ უნდა შეცვალოს ეს ხელისუფლება, ჩვენ უნდა შევცვალოთ, ქართველმა ხალხმა. ჩვენი ყველაზე დიდი პრობლემა და სირცხვილი არის, რომ ველოდებით ან ის, ან ეს, შეცვლის სააკაშვილს. სანამ ჩვენ არ ჩამოვყალიბდებით, რომ ეს ქართველების გასაკეთებელია, მუდმივად ამ დღეში ვიქნებით. რაც შეეხება დასავლეთს. ჩვენ მიჩვეულები ვართ ასეთ ტერმინებს. დასავლეთი არ არის მონოლითური და დასავლეთის ინტერესები არ არის ერთი.
იგივე დასავლეთის სახელმწიფოებს შორისაც ხშირად არის განსხვავებული ხედვები ცალკეულ საკითხებთან დაკავშირებით. დასავლეთში არის ძალები, რომლებსაც აწყობთ სააკაშვილის ყეფა რუსეთის წინააღმდეგ. აწყობთ ის რომ სააკაშვილი თამაშობს ანტირუსული ისტერიის ფონზე, თუმცა დასავლეთში არიან პრაგმატული პოლიტიკოსები, რომლებიც ხვდებიან, რომ ეს ისტერია საქართველოს არაფერს სასიკეთოს არ მოუტანს და აქ პრაგმატული და გონივრული პოლიტიკაა საჭირო. იგივე ამერიკის შეერთებულ შტატებშიც არიან პოლიტიკოსები, რომლებსაც აწყობთ, რომ საქართველოსა და რუსეთს შორის ესეთი კომფრონტაცია იყოს. თუმცა, მიმაჩნია რომ დასავლეთი უფრო აქტიური უნდა იყოს საქართველოში მიმდინარე პროცესებთან დაკავშირებით და უფრო ადეკვატურად უნდა აფასებდეს იმას, რაც საქართველოში ხდება. ფაქტია, რომ იქ იციან საქართველოს ანტი-დემოკრატიული რეჟიმის თაობაზე, მაგრამ მე ვიტყოდი იმასაც, რომ მათი რეაქცია დამოკიდებულია იმაზე თუ რამდენად აქტიური იქნება ხალხი. ერთ მაგალითს მოვიტან: მუბარაქის გადადგომამდე ორი კვირით ადრე აშშ ღიად უჭერდა მხარს მუბარაქს; ერთი კვირით ადრე თქვა, რომ მუბარაქმა უნდა ჩაატაროს არჩევნები სექტემბერში, მაგრამ როდესაც ხალხი არ დაიშალა და მათ თქვეს, რომ არაფერი არ ჰქონდათ მოსალაპარეკებელი და ჩვენ არ გვჯერა, რომ ის თავისუფლად ჩაატარებს არჩევნებსო, შეერთებულმა შტატებმა დაუჭირა მხარი მუბარაქის გადადგომას. ამიტომ უმჯობესი იქნება ჯერ ჩვენ გამოვიდეთ საკუთარი სამზარეულებიდან და მერე ვილაპარაკოთ სხვებზე.
- "რუსული პოლიტიკური როქის" შემდეგ პუტინი ხელისუფლებაში სავარაუდოდ მომდევნო 12 წლის განმავლობაში კვლავ იქნება. ხელისუფლებიდან წასვლას არ აპირებს დღევანდელი საქართველოს მთავრობაც. როგორ ფიქრობთ, ამ ხელისუფლებების პირობებში, როდესაც ერთმანეთთან მწვავედ დაპირისპირებულნი არიან, როგორ შეიძლება ქვეყნებს შორის ურთიერთობის დათბობა?
- სანამ სააკაშვილი საქართველოს ხელისუფლებაში იქნება რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობის დარეგულირება, დათბობას თავი გავანებოთ. სრული პასუხისმგებლობით ვამბობ, რომ ეს გამორიცხულია. მე საერთოდ ვერ ვხედავ საქართველოს მომავალს, არა მარტო ჩემი თაობის პირობებში, არამედ მომავალი თაობის პირობებშიც კი, თუ სააკაშვილი დარჩა ხელისუფლებაში. ეს ქვეყანა აღარ იქნება. ეს იქნება ტერიტორია, საიდანაც ავღანეთში გაიგზავნება ჯარები, ტერიტორია, რომელიც მუდამ შესთავაზებს დასავლეთს "პროს" ან რადარების განთავსებას და სახელმწიფო აღარ იქნება. ყოველდღიურად მიდის მუშაობაზე, რომ ერს ღირსება ჩაუკლან, ადამიანები დაამონონ, და ყველა ვინც განსხვავებულად ფიქრობს მონათლონ რუსეთის აგენტად, ქვეყნის მოღალატედ და ასე შემდეგ. რუსეთი გაძლიერდება. არ არსებობს პოლიტიკოსი და ექსპერტი, რომელიც ამას არ ხედავდეს. ამ ვითარებაში საქართველოს კონფრონტაციული რეჟიმი რუსეთთან, საქართველოსთვის იქნება ძალიან მძიმე შედეგების მომტანი.
- ბევრი ოპოზიციონერი იძახის, რომ ხელისუფლებაში მოსვლის შემთხვევაში ის დაიბრუნებს რუსეთის მიერ ოკუპიებულ ტერიტორიებს, თუმცა კონკრეტული გეგმის გარეშე. თქვენი ხედვა როგორია აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით?
- ჩემთვის ძალიან სამწუხარო იყო, რომ ლევან ალექსიძემ მე მომაწერა ფრაზა დამოუკიდებლობის აღიარების შესახებ. არ იქნებოდა ცუდი ლევან ალექსიძემ მიმითითოს, თუ სად მოისმინა ბურჯანაძის მხრიდან აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის აღიარების შესახებ თუნდაც გადაკვრითი ან მინიშნებითი გამონათქვამი. ძალიან სამწუხაროა, რომ მისნაირი ადამიანებიც ამ ხელისუფლების აპოლოგოტები ხდებიან. აუცილებელია, რომ აფხაზეთთან და ოსეთთან ნდობა აღსდგეს. მათ უნდა იგრძნონ საქართველოს მხრიდან მათი პატივისცემა და მათი ინტერესების გათვალისწინება. მხოლოდ ნდობის აღდგენის შემდეგ არის შესაძლებელი მათ რეინტეგრაციაზე და საქართველოს გამთლიანებაზე საუბარი. ეს ხელისუფლება ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ ეს რეგიონები დაგვავიწყოს და შეგვაგუოს დაკარგვას. აფხაზეთის და ოსეთის პრობლემის მოსაგვარებლად რამდენიმე აუცილებლად გასათვალისწინებელი ფაქტორია, რომლის გარეშეც ეს პრობლემა არ მოგვარდება. ეს არის: ნდობის აღდგენა თავად აფხაზებსა და ოსებთან იმ ხელისუფლების მხრიდან, რომელიც მოვა ქვეყანაში და რა თქმა უნდა, რუსეთის უმნიშვნელოვანესი და ძალიან გადამწყვეტი ფაქტორი. ასე რომ, შემიძლია გითხრათ, რომ ვინც ამბობს, რომ აფხაზეთისა და ოსეთის პრობლემას მოვაგვარებო, ნამდვილად ვერ მოაგვარებს. მაგრამ არიან ადამიანები, რომლებსაც ამ პროცესის დარეგულირება ნამდვილად შეუძლიათ. მათ შორის ნამდვილად მეც ვარ.
- როგორ უნდა მოიპოვოს ქართულმა მხარემ აფხაზებისა და ოსების ნდობა?
- ეს არ არის მარტიცი პროცესი. ძალიან სერიოზული და ინტენსიური მოლაპარაკებები უნდა დაიწყოს აფხაზებთან და ოსებთან. მათ უნდა დაინახონ შენი გულწრფელობა. უპირველეს ყოვლისა შენ მატ უნდა დაანახო, რომ ქვეყანაში ქმნი რეალურად დემოკრატიულ სისტემას. ნახევარი საქართველო, რომ ციხეში ზის, ნამდვილად არ მოუნდებათ აფხაზებსა და ოსებს ასეთ საქართველოში დბრუნება. ანქვაბს გაუკეთებია განცხადება, რომ "საქართველოს აქვს ორი დემოკრატია - ერთი შიდა მოხმარებისთვის და მეორე საგარეო მოხმარებისთვის და ასეთი დემოკრატია ჩვენ ნამდვილად არ გვჭირდებაო".
აღმშენებლობა დაინახეს, აფხაზეთთან ჩაატარა ის წაღებული ხიდი ენგურმა შავ ზღვაში. მე ეს ნამდვილად არ მიხარია და ნიშნის მოგებით არ ვლაპარაკობ. უბრალოდ, ჩემი ქვეყანაა და ძალიან მეცოდება ის ადამიანები, რომლებმაც ის ხიდი ააშენეს, მეცოდებიან ის ადამიანები, რომლებიც კახეთში ყურძენს ვერ აბარებენ, რადგან შეპირდნენ რომ ქარხანა 65 თეთრად ჩაიაბარებდა ყურძენს, მაგრამ 45 თეთრადაც არ იბარებენ და კატასტროფული მდგომარეობაში არიან. იძულებელი ვარ ამაზე ვილაპარაკო, რომ გამოფხიზლდეს ხალხი და დაინახონ რომ ქვეყანა უფსკრულისკენ მიექანება.
- რაც შეეხება ნიკოლა სარკოზის ვიზიტს საქართველოში. რა მნიშვნელობისაა ეს ვიზიტები საქართველოსთვის?
- სომხეთისთვის და აზერბაიჯანისთვის რატომ არ იქნება გარდამტეხი?! ისევ ტყუილები! ისე ლაპარაკობენ, რომ გეგონება სარკოზი ჩამოდის მარტო საქართველოში და სომხეთსა და აზერბაიჯანში არ ჩადის. არაფერი გარდამტეხი არ იქნება. ეს ვიზიტი მნიშვნელოვანი იქნება თავად სარკოზისთვის წინასაარჩევნო კამპანიის თვალსაზრისით, რადგან მან ნამდვილად ძალიან დიდი როლი ითამაშა აგვისტოს ომის დროს საქართველოსთვის და ამის კიდევ ერთი ხაზგასმა იქნება. საქართველოსთვის ვიზიტი ზოგადად მნიშვნელოვანია, როცა ასეთი ქვეყნის პრეზიდენტი ჩამოდის, მაგრამ ვერანაირ გარდატეხას ის საქართველო-ევროკავშირის ურთიერთობებში ვერ შეიტანს. თუ სარკოზის ვიზიტით სააკაშვილს ქრისტეს წყალი გადაესხმევა და უცებ გადაწყვეტს, რომ დემოკრატიული ინსტიტუტები ააღორძინოს და სასამართლო, მედია და ბიზნესი გაანთავისუფლოს და რეალურ დემოკრატიულ გზაზე დააყენოს ქვეყანა და რეალური ეკონომიკური აღმშენებლობა დაიწყოს, ამან შეიძლება მართლა სერიოზული ძვრა მოახდინოს ევროკავშირსა და საქართველოს ურთიერთობებში, მაგრამ არამგონია, რომ ჩემი სარკოზისადმი დიდი პატივისცემის მიუხედავად მას ასეთი მაგიური ძალა ჰქონდეს. თავადაც არ აქვს მას ამისი ილუზია. თავადაც კარგად იცის სადაც ჩამოდის. ვწუხვარ, მაგრამ მომიწევს გახსენება ჩვენი საზოგადოებისადმი, სააკაშვილმა მექრთამე, რომ უძახა სარკოზის. მან უძახა, რომ სარკოზიმ ქრთამი აიღო და მისტრალის გარიგება ეს ვაჭრობა იყო საქართველოს ინტერესებით რუსეთთან - ასეთ რაღაცეებს პოლიტიკაში არ პატიობენ. სარკოზის ასევე კარგად ახსოვს როგორ ეხვეწებოდა იუშენო და კაჩინსკი სააკაშვილს, რომ არ მოეწერა ხელი ხელშეკრულებაზე ტერიტორიული უზრუნველყოფის გარეშეო და როგორ იძახდა საქართველოს პრეზიდენტი, რომ სასწრაფოდ უნდა მოვაწერო ხელი, რადგან ჩამომაგდებს თანამდებობიდან რუსეთის ხეილისუფლებაო. მიუხედავად, იუშენკოსა და კაჩინსკის მოთხოვნისა, დათანხმდა ხელი მოეწერა და ის პუნქტიც ამოიღო, რომელიც შემდგომში მოლაპარაკების საფუძველს იძლეოდა. სარკოზის ჩამოსვლა ქართული დიპლომატიის გამარჯვება იმ შემთხვევაში იქნებოდა, საფრანგეთის პრეზიდენტი რომ ჩამოსულიყო საქართველოში ერთდღიანი, თუ დღენახევრიანი ვიზიტით. სხვათა შორის, სომხეთში ღამე რჩება სარკოზი და ამასაც დიპლომატიაში თავისი მნიშვნელობა აქვს. სომხეთისადმი უფრო სერიოზული ჟესტია სარკოზის მხრიდან გაკეთებული, ვიდრე საქართველოსადმი.
- რაც შეეხება "ქართველთა მარშირებას". იყო მოსაზრება იმის შესახებ, რომ "მარშით" "ფორუმი" საკუთარი ძალის დემონსტრირებას ცდილობდა და პარტიებისთვის პოლიტიკურად საინტერესო არ იქნებოდა. რატომ გახდა "დემოკრატიული მოძრაობისთვის" აღნიშნული აქცია საინტერესო?
- სწორეს ეს არის პრობლემა, როდესაც პოლიტიკური პარტიები თავისთვის პოლიტიკურად საინტერესო ან არასაინტერესო ნიშნიდან ამოდიან, სწორედ ეს არის პრობლემა. როდესაც, 26 მაისი პოლიტიკურად არ იყო საინტერესო პოლიტიკური პარტიებისთვის, იმიტომ რომ იქ წამყვანი იყო კრება და ამიტომ იჯდნენ სახლში და უყურებდნენ როგორ გვხოცავადა სააკაშვილი, სწორედ ეს იყო პრობლემა. მიუხედავად იმისა, რომ "ფორუმიც" არ დადგა ჩვენს გვერდში, ჩვენ მიგვაჩნია, რომ ამ ხელისუფლებისადმი პროტესტის გამოხატვის, თუ იქნება მცდელობა იმისა, რომ მსოფლიოს დავანახოთ, რომ ჩვენ არ ვეგუებით იმ უმსგავსობას, რომელსაც რაც საქართველოში ხდება, ჩვენ არ უნდა დავდგეთ განზე. მაინცდამაინც იმის გამო, რომ ჩვენს ღონისძიებაზე, ჩვენი ბრძოლის დროს არავინ არ დაგვიდგა გვერდში, ჩვენ არ უნდა გავაკეთოთ იგივე და არ უნდა ვუყუროთ შორიდან სხვის მოქმედებებს. ილუზია იმასთან დაკავშირებით, რომ ეს მარში რაღაცას რადიკალურად შეცვლიდან არ გვქონდა, მაგრამ ჩვენ სწორედ სოლიდარობის დემონსტრირება გვინდოდა ამით და გვინდოდა გვეთქვა, რომ კარგი იქნებოდა სხვებსაც ანალოგიური სოლიდარობა გამოეცხადათ 26 მაისს საკუთარი ხალხისთვის. პირდაპირ შემიძლია გითხრათ, რომ ეს სოლიდარობა რომ ყოფილიყო გამოხატული 26 მაისს და ერთი იმდენი ადამიანი ადამიანი რომ მოსულიყო, ის ტრაგედია რუსთაველზე არ დატრიალდებოდა.
- "ეროვნული ფორუმის" წარმომადგენელმა აკაკი ასათიანმა განაცხადა, რომ "ექვსიანში" მოლაპარაკებები მიმდინარეობს გაფართოებასთან დაკავშირებით. "ეროვნული ფორუმისა" და თქვენი პარტიის ბოლოდროინდელი დაახლოება, ხომ არ მიუთითებს იმას, რომ "დემოკრატიული მოძრაობა" შესაძლოა ექვსიანში აღმოჩნდეს?
- "დემოკრატიული მოძრაობაც" და სახალხო კრებაც არავის შეუერთდება, რადგან სახალხო კრება არის ზეპარტიული მოძრაობა. ასე რომ, ვინც ექვსიანში შესვლის წინააღმდეგია, შეუძლია მშვიდად იძინოს. ჩვენ არავისთვის კარის შემტვრევას არ ვაპირებთ. რეალური საარჩევნო ცვლილება ის 5 კომპოენტია, რომელიც ჩამოვთვალე და არამარტო საარჩევნო კოდექსის ცვლილება, რომელზეც "ექვსიანი" მუშაობდა და რომელიც გადაახიეს თან თავზე. ისე შეიტანეს ცვლილებები, რომ არც არაფერი არ ჰკითხეს. რატომ არაფერს არ ამბობს "ექვსიანი?! თუ რეალურ ბრძოლაზე იქნება ლაპარაკი, ამ შემთხვევაში შესაძლებელი იქნება დაწყებული იქნას კონსულტაციები ყველასთან.
- რაც შეეხება ბადრი ბიწაძეს. რომელ ქვეყანას სთხოვს თავშესაფარს თქვენი მეუღლე?
- მე არსად დამიდასტურებია და არც მიუარყვია, რომ ჩვენ რომელიმე ქვეყანას თავშესაფარს ვთხოვთ. სამწუხაროდ სააგენტოებში ისე გავრცელდა, რომ თავშესაფარს ვითხოვთ. მე ვთქვი და ახლაც ვიმეორებ, რომ მივმართოთ რომელიმე ქვეყანას პოლიტიკური თავშესაფრისთვის. არ გამოვრიცხავთ, იქიდან გამომდინარე, როგორც განვითარდება მოვლენები. რაც შეეხება, დღევანდელ ეტაპს. დღევანდელ ეტაპთან დაკავშირებით, შემიძლია გითხრათ, რომ ყველა ადამიანმა, რომელმაც ნახა ის მასალები, რომლის საფუძველზეც, გამოტანილი იქნა ბადრი ბიწაძის განაჩენი, ყველა ეს ადამიანი, არის აბოსულუტურად გაოგნებული და გაოცებული, რომ საქართველოში არ არსებობს მართლმსაჯულება და ყოველგვარი მტკიცებულებების გარეშე მიუსაჯეს ადამიანს კონრეტული 5-წლიანი სასჯელი.
- და ბოლოს, 2012 წელს საპარლამენტო, 2013 - ში კი საპრეზიდენტო არჩევნებია. როგორია თქვენი პროგნოზი, რა პროცესები შეიძლება განვითარდეს საქართველოში?
- უნდა ვიბრძოლოთ, იმისთვის, რომ არჩევნები მართლა რეალურად დემოკრატიული და სამართლიანი ჩატარდეს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, პროგნოზი იქნება კადაფიზაცია სააკაშვილის, რომელიც აუცილებლად კადაფივით დაამთავრებს. უბრალოდ მე არ მინდა, რომ საქართველოში განვითარდეს ის ტრაგიკული მოვლენები, რაც ლიბიაში განვითარდა.
"ჯი-ეიჩ-ენი", ალექსანდრე ნაბახტეველი