"იქმნება ისეთი შთაბეჭდილება, რომ ამ იდეას ნაკლებად თუ ვინმემ ყურადღება მიაქცია. და არა მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩვენი საზოგადოების ყურადღება მიმართულია ახლა სულ სხვა რამისკენ - რიგგარეშე საპრეზიდენტო არჩევნებისკენ ან რიგ "დაურეგულირებელი" მომენტებისაკენ რუსეთის მხარესთან... პირველი რაც თავში მოგდის არის ის, რომ "თბილისის მატარებელმა" კვლავ დააგვიანა და თბილისში იმის აქტიურ განხილვას იწყებენ, რასაც აფხაზეთში უკვე აქტუალობა აქვს დაკარგული", _ წერს ავტორი და აღნიშნავს, რომ მამუკა არეშიძის იდეას შესაძლოა აფხაზური საზოგადოების ყურადღება, მაგალითად 90-იანი წლების ბოლოს მიეპყრო.

"დღეს კი... რა თქმა უნდა საქართველოს მხრიდან აფხაზეთის დამოუკიდებლობის აღიარება ყველა საკითხს მოხსნიდა მსოფლიო საზოგადოებისა და აფხაზეთის გაეროში გაწევრიანების შესახებ. აქ შემოვიდოდა ინვესტიციები სხვა და სხვა ქვეყნებიდან, მით უფრო, რომ მრავალს ჩვენს საზოგადოებაში, რუსეთისადმი დიდი მადლიერების მიუხედავად, არ სურს, რომ მასზე მიბმული იყოს და დანარჩენ მსოფლიოსთან სერიოზული კონტაქტები არ გააჩნდეს", _ წერს ავტორი და აგრძელებს: "მაგრამ ჰკითხეთ დღეს ნებისმიერ აფხაზ გლეხს, რა სურს მას: საქართველოს მხრიდან დამოუკიდებლობის აუღიარებლობის პირობებში ცხოვრება თუ არეშიძის შეთავაზებულ ოცი წლის წინანდელ დემოგრაფიულ სიტუაციაში დაბრუნება გაუთავებელი დავით "ვისია ეს მიწა?" პასუხი, მგონი ცხადია".

ამასთან ერთად, ავტორს სტატიაში მოჰყავს აფხაზეთში, მამუკა არეშიძის იდეაზე გაკეთებული ერთადერთი კომენტარი - "აფხაზეთის პარლამენტის ყოფილი სპიკერის სოკრატ ჯინჯოლიას კომენტარი, რომელიც მან აფხაზური ტელევიზიის ეთერში გააკეთა: ჩვენ იდეები არ უნდა ვიკვებებოდეთ, არეშიძეც ცდილობს აფხაზეთის საქართველოს შემადგენლობაში დაბრუნებას, მაგრამ მხოლოდ შემოვლითი მანევრით და მისი განხილვები მანჯოუს შესახებ ამაზე მეტყველებს".

"აფხაზეთის მიერ ამ წინადადების რომელ მიღებაზე შეიძლება იყოს საუბარი, თუკი აფხაზეთში უკვე დიდი ხანია საუბრობენ საუნრობენ იმ საფრთხეზე, რომელიც შესაძლოა ამგვარ აღიარებას მოჰყვეს... საქართველოს მიერ აფხაზეთის აღიარების შემთხვევაში დაიწყება აქტიური კონტაქტები და საიმიგრაციო პროცესები, აღმოსავლეთიდან ახალი დემოგრაფიული ექსპანსიის შედეგად კი აფხაზეთის დამოუკიდებლობა შესაძლოა ფიქცია გახდეს და ყველაფერი კვლავ ძველ ნიშნულს დაუბრუნდეს: საერთოეროვნული შუღლი, დაძბულობა, მიტინგები... რამდენიმე ხნის შემდეგ კი ჩატარებულმა რეფერენდუმმა კი შესაძლოა საერთოდ გააუქმოს აფხაზეთის სახელმწიფოებრიობა", _ წერს სტატიის ავტორი და სვამს კითხვას - ვინ არის მამუკა არეშიძე - "საქართველოს ეროვნული ინტერესების მოღალატე" თუ "წინასწარმეტყველი" ? ამ კითხვას თავად ავტორი პასუხობს - "არც ერთი და არც მეორე".

"მისი მისამართით თბილისში გამოთქმული შეურაცხყოფები და ვარაუდები, რომ მის უკან ვიღაც დგას მოწმობს მხოლოდ ბრალმდებელთა დაბალ პოლიტიკურ კულტურას. მაუკა არეშიძის გამონათქვამები კი პატივისცემის ღირსია იმის გამო, რომ იგი არ შეუშინდა თავის თავზე კრიტიკის ქარცეცხლის მიღებას და ხმამაღლა განაცხადა იმის შესახებ რაზეც მხოლოდ "სამზარეულოებში" საუბრობენ. ეს ერთის მხრივ. მეორეს მხრივ კი - მისი გეგმა იმთავითვე განწირული იყო ენგურის ორივე მხარეს მყოფი ორივე ქვეყნის საზოგადოებისათვის, ვინაიდან იგი არც აფხაზური და არც ქართული ნაციონალური დარეგულირების პროექტებს არ პასუხობს", _ აღნიშნულია სტატიის ბოლოს.