"ყოფილ პოსტსაბჭოთა ქვეყნებში გეგმიური ეკონომიკიდან საბაზრო ეკონომიკაზე გადასვლა ბოლომდე წარმატებულიარ აღმოჩნდა", - ამის შესახებ გამოცემა "Eurasia Review" წერს და აქვე აღნიშნავს 2004 წლიდან დღემდე საქართველოს ეკონომიკურ მდგომარეობასაც მიმოიხილავს.
ჟურნალისტ ინჯე სნიპიას შეფასებით, 2004 წლამდე საქართველოს ეკონომიკა უკიდურესად არასტაბილური იყო, ხოლო ბოლო დროს ეკონომიკური ზრდის ტემპი ძალიან დაჩქარდა.
"თუმცა შეიძლება ასეთი კითხვაც გაჩნდეს - მოუტანს თუ არა საქართველოს საბოლოოდ სიკეთეს ამჟამინდელი პოლიტიკა, რომელიც აშკარად მიჰყვება ნეოლიბერალურ კურსს... "ვარდების რევოლუციის" შემდეგ სააკაშვილმა აღსანიშნავ წარმატებას მიაღწია კორუფციის ყველაზე სასტიკი ფორმების აღმოფხვრაში იმით, რომ პოლიციისა და შეიარაღებული ძალების რეფორმა ჩაატარა. უფრო მეტიც, ინსტიტუციურმა რეფორმებმა ადგილობრივ სამთავრობო დანაყოფებში, ისეთებში, როგორიცაა მაგალითად, სარეგიტრაციო ოფისი, პროფესიული სტანდარტები ძალიან გააუმჯობესა (თუმცა ბიუროკრატიული პრობლემები ხანდახან კიდევ იჩენს თავს), მაგრამ კორუფციის შემცირებისა და მთავრობის მიერ გაწეული იმ ძალისხმევის მიუხედავად, რომლის მიზანიც არაოფიციალური ბიზნესის მოსპობა (მაგალითად ქუჩის მოვაჭრეებთან დაკავშირებული პოლიტიკა) და შავი ბაზრის ფუნქციონირების შემცირება იყო, პრობლემები მაინც შემორჩა", - წერს ჟურნალისტი.
ამასთან, სტატიაში ნათქვამია, რომ ქვეყანაში კეთილდღეობის მაქსიმალიზაციას ხელს არც ქართული კლანური სახის საზოგადოება უწყობს, "რადგან სამუშაო ადგილებს და ბიზნესს სთავაზობენ მეგობრებსა და ოჯახის წევრებს, ნაცვლად ყველაზე იაფფასიანი მომწოდებლისა".
"დასკვნის სახით შეიძლება ითქვას, რომ გეგმიური ეკონომიკიდან საბაზრო ეკონომიკაზე გადასვლა არ აღმოჩნდა ბოლომდე წარმატებული, თუმცა შეიძლება იმის მტკიცებაც, რომ მუშაობა ამ მიმართულებით ჯერ არ დასრულებულა. როდესაც 1990-იანი წლების ნეოკლასიკური თეორიები შოკური თერაპიის სახით გამოიყენეს, ინსტიტუტების მნიშვნელოვნების იდეა უგულვებელყოფილი იყო, რამაც შედეგად სტაგნაცია და დეფლაცია გამოიღო. რუსეთმა ამ სიტუაციის დაძლევა მხოლოდ თავისი მდიდარი ბუნებრივი რესურსების მეშვეობით შესძლო, ხოლო საქართველომ თავისი ექტრემალური ანტი-კორუფციული რეფორმებით და ინსტიტუტების ფორმირებით. რუსეთის უკიდურესად იერარქიული სისტემა, სადაც ინსტიტუციური ცვლილებები მხოლოდ ზემოდან ხორციელდება, ის ფაქტი, რომ რუსეთშიც და საქართველოშიც არაეფექტურადაა დაცული საკუთრების უფლება, ხოლო საქართველოში კლანური ტიპის საზოგადოებაა - ყველაფერი ეს მაღალი საოპრაციო ხარჯების მიზეზი ხდება. შედეგად კი ჩამოყალიბდა ან ჩამოყალიბდება ვითარება, როდესაც შექმნილი სიტუაცია ვერ უზრუნველყოფს მაქსიმალურ კეთილდღეობას. სამომავლოდ, ეკონომიკური პოლიტიკის განხორციელებისათვის ძალიან მნიშვნელოვანი იქნება როგორც ფორმალური, ასევე არაფორმალური ინსტიტუტების გათვალისწინება", - აღნშნულია სტატიაში.