საქართველოს ყოფილი პრეზიდენტისა და ოდესის ოლქის ყოფილი გუბერნატორის, მიხეილ სააკაშვილის ირგვლივ განვითარებულ მოვლენებს ბელგიური გამოცემა New Europe ეხმიანება.
როგორც სტატიის ავტორები, დენ ალექსი და ნიკოლას უოლერი აღნიშნავენ, სააკაშვილის უკრაინული ოპოზიციური ლიდერის მიხეილ სააკაშვილის უკრაინიდან პოლონეთში დეპორტაციის მოტივი იმაში მდგომარეობს, რომ მან, მოქალაქეობის არმქონე პირმა, უკრაინის საზღვარი დაარღვია და უკანონოდ შევიდა ქვეყნის ტერიტორიაზე.
„ფიცხი და იმავდროულად მოურიდებელი მიხეილ სააკაშვილი უკრაინაში ჰაერში გამოკიდებულივით ცხოვრობდა: მან საქართველოს მოქალაქეობა 2015 წელს დათმო, როცა უკრაინის მოქალაქე გახდა, შემდეგ კი პეტრო პოროშენკომ მას უკრაინის მოქალაქეობაც ჩამოართვა.
მიხეილ სააკაშვილმა თავისი სამსახურებრივი საქმიანობის პირველი წლები ჯორჯ ბუშის ადმინისტრაციის ნეოკონსერვატორთა წრეებში გაატარა. მას შემდეგ, რაც იგი დემოკრატიის სახელით განხორციელებული „ვარდების რევოლუციის“ შედეგად, 2003 წელს, საქართველოს ხელისუფლებაში მოვიდა და კორუფციის წინააღმდეგ ბრძოლა დაიწყო, მიხეილ სააკაშვილი დასავლელი კანონმდებლების ყურადღების ცენტრში მოექცა.
თავის რეფორმატორულ გუნდთან ერთად, მიხეილ სააკაშვილი საოცარი წარმატებით სარგებლობდა. მან სამხრეთ კავკასიის გაუბედურებული და ომით გაპარტახებული ქვეყანა კრიზისიდან გამოიყვანა, ეკონომიკური და სასამართლოს რეფორმების მოდელად გადააქცია. მიხეილ სააკაშვილმა საქართველო დასავლურ ბანაკში დაამკვიდრა და სურვილი გამოთქვა, რომ სანამ იგი ხელისუფლებაში იქნებოდა, ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკა ნატოსა და ევროკავშირში გაწევრიანებულიყო. მაგრამ უკვე 2007 წლისათვის ბევრმა უცხოელმა მფარველმა და მხარდამჭერმა მიხეილ სააკაშვილის მოქმედებაში ეჭვი შეიტანა, მისი უცნაური ექსცენტრიული და იმპულსური ქცევის გამო.
რადგანაც იგი რუსეთის პრეზიდენტს მტრად თვლიდა, თავისი გადაწყვეტილებით 2008 წელს მან რუსეთთან კატასტროფული ომის პროვოცირება მოახდინა. შესაბამისად, მიხეილ სააკაშვილმა თითქმის მთლიანად დაკარგა [დასავლეთის] ის ნდობა-მხარდაჭერა, რომლითაც მმართველობის პირველ ეტაპზე სარგებლობდა. მისი პრეზიდენტობის ბოლო წლები ხასიათდებოდა საეჭვო პოლიტიკური გადაწყვეტილებების მზარდი რაოდენობით, მასმედიის უფლებების შეზღუდვით, კრიტიკის ჩახშობით, საქართველოს ათასობით მოქალაქის დაპატიმრებით და მათი საპყრობილეში მოთავსებით. უკვე 2012 წლისათვის, როცა საპარლამენტო არჩევნების დროს მიხეილ სააკაშვილის პარტია, თავის პოლიტიკურ კონკურენტთან - პრორუსული ოლიგარქის ბიძინა ივანიშვილის პარტიასთან საპარლამენტო არჩევნებში დამარცხდა, პატიმრების რაოდენობით საქართველოს მსოფლიოში ერთ-ერთი პირველი ადგილი ეკავა (ერთ სულ მოსახლეზე გადაანგარიშებით).
არჩევნებში მხარდამჭერთა ხმების დაკარგვის, ძალაუფლების ბოროტად გამოყენებისა და კორუფციაში ბრალდებების ფონზე, მიხეილ სააკაშვილი, [პრეზიდენტობის ვადის ამოწურვამდე რამდენიმე დღით ადრე], საქართველოდან გაიქცა. იგი მცირე ხანს ბრუკლინში ცხოვრობდა და ტაფსტის უნივერსიტეტში ლექციების წასაკითხად მიიწვიეს, თუმცა მას იქ არაფერი გაუკეთებია. რასაკვირველია, მიხეილ სააკაშვილი სამსახურიდან გაათავისუფლეს. სწორედ იმ დროს უკრაინაში ევრომაიდანი მიმდინარეობდა და ამ გაგანია რევოლუციის დროს საქართველოს ექს-პრეზიდენტიც აშშ-დან კიევში ჩავიდა.
უკრაინის ახლადარჩეულმა პრეზიდენტმა პეტრო პოროშენკომ მიხეილ სააკაშვილს, რომელთან ერთად იგი კიევის უნივერსიტეტში სწავლობდა, თავის ადმინისტრაციაში მუშაობა შესთავაზა, მოგვიანებით კი ოდესის ოლქის - ქვეყნის ყველაზე მნიშვნელოვანი ეკონომიკური რეგიონის გუბერნატორად დანიშნა.
პრეზიდენტისა და ექს-პრეზიდენტის ერთმანეთთან უთანხმოება გუბერნატორად დანიშვნიდან რამდენიმე თვეში დაიწყო. მიხეილ სააკაშვილმა პეტრო პოროშენკო ოდესის შავიზღვისპირა რეგიონში რეფორმების გატარების ხელის შეშლაში დაადანაშაულა. 2016 წლის ნოემბერში იგი პოსტიდან გადადგა და ანტისამთავრობო საპროტესტო გამოსვლების ორგანიზატორი გახდა. მოგვიანებით, როცა მიხეილ სააკაშვილი აშშ-ში იმყოფებოდა, პეტრო პოროშენკომ მას უკრაინის მოქალაქეობა ჩამოართვა.
გასული წლის სექტემბერში მიხეილ სააკაშვილი უნებართვოდ გადავიდა პოლონეთ-უკრაინის საზღვარზე. იგი დაუახლოვდა პეტრო პოროშენკოს პოლიტიკურ მოწინააღმდეგეს, ოპოზიციის ერთ-ერთ ლიდერს, ყოფილ პრემიერ-მინისტრს იულია ტიმოშენკოს, რომელსაც უკრაინის პარლამენტში - ვერხოვნა რადაში მომხრეები ჰყავს.
მიხეილ სააკაშვილი უკრაინის ელექტორატისა და უკრაინელი კანონმდებლების მხოლოდ მცირე რაოდენობის მხარდაჭერით სარგებლობს. მას ყველაზე უფრო მეტი მომხრე ჰყავს მაიდნის აქტივისტებში და დონბასის ბრძოლების ვეტერანებში. ფაქტია, რომ მან ვერ შეძლო უკრაინელ ამომრჩეველთა უმრავლესობის ნდობის მოპოვება. მართალია, მათ მოსწონთ მიხეილ სააკაშვილის მიერ გამოცხადებული ლოზუნგი „ჯვაროსნული ლაშქრობა კორუფციის წინააღმდეგ“, მაგრამ მაინც სიფრთხილეს იჩენენ - ითვალისწინებენ მის მშფოთვარე პიროვნებას და მის მიდრეკილებას გაზვიადებისადმი“, - ვკითხულობთ სტატიაში.
